ผมไม่เคยชอบคณิตศาสตร์มาก่อนในชีวิต ตอนนี้จบม.6แล้ว ได้เกรดแบบจะตกแหล่มิตกแหล่มาตลอดเลย
ผมชอบภาษาครับ ทั้งๆที่เรียนแผนการเรียนวิทย์คณิตมา แต่ชอบศึกษาเกี่ยวกับภาษา อารยธรรม มนุษย์ จิตวิทยา ประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา บลาๆ ถนัดนักละ กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง(ที่ไม่จำเป็นในโรงเรียน) ถึงแม้จะศึกษาเรื่องแบบนี้เยอะ ก็ไม่ได้มีความคิดแบบสุนทรีย์(เน้นอารมณ์กับความรู้สึก)เลย ส่วนตัวเป็นคนแบบ realistic ครับ ผมชอบมองตามเหตุและผลมากกว่า อะไรที่ขัดต่อเหตุผลที่ควรจะเป็น จะหงุดหงิดมาก ผมเลยคิดว่าถ้ายังมีความคิดเน้นเหตุผลอยู่ คงไม่เกินเยียวยาโรคโง่คณิตศาสตร์ของผมมั้งครับ
เนื่องจากไม่ชอบอะไรก็ตามที่เป็นการคำนวณ ดังนั้น ทั้งคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี(คำนวณ) อะไรก็ตามที่มีตัวเลข สมการ เข้ามาเกี่ยวข้อง ผมนี่กุมขมับเลยครับ พวกนี้หน่วยกิจโหดร้ายมากเลย เกรดผมร่วงมาก ยังดีที่วิชาอื่นๆช่วยรั้งไว้ไม่ให้ต่ำตมจนน่าเกลียด ผมเรียนแบบไม่เข้าใจอะไรเลย ได้แต่คิดว่า "เรียนไปทำไมวะ" "ไม่เห็นจะเอาไปใช้ไรได้เลย" "ไร้ประโยชน์จัง" "น่าเบื่อ" "แหวะ คณิตศาสตร์" ฯลฯ ผมรู้สึกเสียใจมากตอนนี้ ที่ไม่ได้ตั้งใจมาตั้งแต่ต้นทั้งประถม มอต้น แล้วก็มาตายตอนมอปลาย เพราะมันยากขึ้นเรื่อยๆ ห่างไกลจากชีวิตประจำวันมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วผมก็มาตระหนักเอาตอนนี้ ว่าทำไมถึงไม่ชอบ แล้วก็สรุปปัญหาได้ว่าผมขาด "แรงบันดาลใจ" ในการเรียน และผมมีอคติอยู่ ซึ่งผมพยายามลบอคติไปจนเกือบหมดแล้ว นอกจากนี้ผมยังขี้สงสัย คิดเล็กคิดน้อย ชอบขุดคุ้ย เพราะถ้าอยากรู้อะไรขึ้นมา ต้องรู้ถึงรากเหง้าต้นกำเนิดทั้งหมด ผมถึงจะแฮปปี้กับมัน ซึ่งกับคณิตศาสตร์มันคุ้ยต้นตอขึ้นมาได้ค่อนข้างยากลำบาก ผมเคยสงสัยแล้วไปถามครู ถามว่าเลขโรมันกับอียิปต์เป็นเลขฐานอะไร ถามว่า sin cos tan หามาจากอะไร ทำไมวงกลมต้องมี 360 องศา ทำไม ค่า log ln คำนวณจากไหน congruence เอามาจากไหน ทำไมครูตอบไม่ได้ แล้วครูก็ด่าผมสิครับ บอกว่าจะรู้ไปทำไม ทำคะแนนสอบให้ผ่านก่อนค่อยมาสงสัย อ้าว what the ... ถ้าไม่เข้าใจจะให้ทำไงได้ล่ะ จากเหตุการณ์ทำนองนี้ ทำให้ผมพาลไปรังเกียจครูคนนี้มาก ๆ แถมมันก็ช่วยเพิ่มอัตราความกลัวคณิตศาสตร์ของผมอีกมหาศาล ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แค่มันเข้าใจยากแค่นั้นแหละ
ตอนนี้กำลังเริ่มเรียนคณิตศาสตร์ประถมถึงมอต้นอยู่ครับ หรม ครน สมการ บัญญัติไตรยางค์ เรขาคณิต หวังว่ามันจะดีขึ้น ผมพยายามละทิ้งความขี้สงสัยลงบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยเป็นผลเลย ทุกวันนี้ยังสงสัยเรื่องเลขฐาน เรื่องจำนวน ฯลฯ อยู่เต็มหัวไปหมด อย่กหาคำตอบ อยากรู้ว่ามันประยุกต์ใช้ยังไง อยากรู้ว่านับเลขฐานหกสิบแบบบาบิโลนยังไง ตัวเลขโรมัน จีน เป็นเลขฐานอะไร log ln เอามาจากไหน ฯลฯ ดูวุ่นวายจังนะครับ มันคงจะดีมาก ๆ หากผมได้เรียนถึงแก่นสารที่มาและการนำไปใช้ได้จริงตามความปรารถนา แต่หาแบบเรียน บทความ หนังสือ ได้ยากจังเลย มีท่านใดจะแนะนำผมได้บ้างไหมครับ แนะนำวิธีการเรียนให้สนุกไปกับมันด้วยก็ดีนะครับ
อยากรู้จักคณิตศาสตร์ให้มากขึ้น ลึกถึงที่มาการเกิดในแต่ละบทและการประยุกต์ใช้จริงในชีวิต ศึกษาจากไหนดีครับ
ผมชอบภาษาครับ ทั้งๆที่เรียนแผนการเรียนวิทย์คณิตมา แต่ชอบศึกษาเกี่ยวกับภาษา อารยธรรม มนุษย์ จิตวิทยา ประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา บลาๆ ถนัดนักละ กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง(ที่ไม่จำเป็นในโรงเรียน) ถึงแม้จะศึกษาเรื่องแบบนี้เยอะ ก็ไม่ได้มีความคิดแบบสุนทรีย์(เน้นอารมณ์กับความรู้สึก)เลย ส่วนตัวเป็นคนแบบ realistic ครับ ผมชอบมองตามเหตุและผลมากกว่า อะไรที่ขัดต่อเหตุผลที่ควรจะเป็น จะหงุดหงิดมาก ผมเลยคิดว่าถ้ายังมีความคิดเน้นเหตุผลอยู่ คงไม่เกินเยียวยาโรคโง่คณิตศาสตร์ของผมมั้งครับ
เนื่องจากไม่ชอบอะไรก็ตามที่เป็นการคำนวณ ดังนั้น ทั้งคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี(คำนวณ) อะไรก็ตามที่มีตัวเลข สมการ เข้ามาเกี่ยวข้อง ผมนี่กุมขมับเลยครับ พวกนี้หน่วยกิจโหดร้ายมากเลย เกรดผมร่วงมาก ยังดีที่วิชาอื่นๆช่วยรั้งไว้ไม่ให้ต่ำตมจนน่าเกลียด ผมเรียนแบบไม่เข้าใจอะไรเลย ได้แต่คิดว่า "เรียนไปทำไมวะ" "ไม่เห็นจะเอาไปใช้ไรได้เลย" "ไร้ประโยชน์จัง" "น่าเบื่อ" "แหวะ คณิตศาสตร์" ฯลฯ ผมรู้สึกเสียใจมากตอนนี้ ที่ไม่ได้ตั้งใจมาตั้งแต่ต้นทั้งประถม มอต้น แล้วก็มาตายตอนมอปลาย เพราะมันยากขึ้นเรื่อยๆ ห่างไกลจากชีวิตประจำวันมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วผมก็มาตระหนักเอาตอนนี้ ว่าทำไมถึงไม่ชอบ แล้วก็สรุปปัญหาได้ว่าผมขาด "แรงบันดาลใจ" ในการเรียน และผมมีอคติอยู่ ซึ่งผมพยายามลบอคติไปจนเกือบหมดแล้ว นอกจากนี้ผมยังขี้สงสัย คิดเล็กคิดน้อย ชอบขุดคุ้ย เพราะถ้าอยากรู้อะไรขึ้นมา ต้องรู้ถึงรากเหง้าต้นกำเนิดทั้งหมด ผมถึงจะแฮปปี้กับมัน ซึ่งกับคณิตศาสตร์มันคุ้ยต้นตอขึ้นมาได้ค่อนข้างยากลำบาก ผมเคยสงสัยแล้วไปถามครู ถามว่าเลขโรมันกับอียิปต์เป็นเลขฐานอะไร ถามว่า sin cos tan หามาจากอะไร ทำไมวงกลมต้องมี 360 องศา ทำไม ค่า log ln คำนวณจากไหน congruence เอามาจากไหน ทำไมครูตอบไม่ได้ แล้วครูก็ด่าผมสิครับ บอกว่าจะรู้ไปทำไม ทำคะแนนสอบให้ผ่านก่อนค่อยมาสงสัย อ้าว what the ... ถ้าไม่เข้าใจจะให้ทำไงได้ล่ะ จากเหตุการณ์ทำนองนี้ ทำให้ผมพาลไปรังเกียจครูคนนี้มาก ๆ แถมมันก็ช่วยเพิ่มอัตราความกลัวคณิตศาสตร์ของผมอีกมหาศาล ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แค่มันเข้าใจยากแค่นั้นแหละ
ตอนนี้กำลังเริ่มเรียนคณิตศาสตร์ประถมถึงมอต้นอยู่ครับ หรม ครน สมการ บัญญัติไตรยางค์ เรขาคณิต หวังว่ามันจะดีขึ้น ผมพยายามละทิ้งความขี้สงสัยลงบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยเป็นผลเลย ทุกวันนี้ยังสงสัยเรื่องเลขฐาน เรื่องจำนวน ฯลฯ อยู่เต็มหัวไปหมด อย่กหาคำตอบ อยากรู้ว่ามันประยุกต์ใช้ยังไง อยากรู้ว่านับเลขฐานหกสิบแบบบาบิโลนยังไง ตัวเลขโรมัน จีน เป็นเลขฐานอะไร log ln เอามาจากไหน ฯลฯ ดูวุ่นวายจังนะครับ มันคงจะดีมาก ๆ หากผมได้เรียนถึงแก่นสารที่มาและการนำไปใช้ได้จริงตามความปรารถนา แต่หาแบบเรียน บทความ หนังสือ ได้ยากจังเลย มีท่านใดจะแนะนำผมได้บ้างไหมครับ แนะนำวิธีการเรียนให้สนุกไปกับมันด้วยก็ดีนะครับ