เข้าเรื่องเลยนะคะ คบกะเพื่อนมีกันอยู่3คนไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่ว่าจะกินข้าว เรียน นอน ซึ่งก็ไม่เคยทะเลาะหรือมีปัญหาอะไรมาก่อน อยู่มาวันนี้เค้าเริ่มแปลกไป ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจรึป่าว พยายามทบทวนเรื่องที่ผ่านมา ว่าทำอะไรพลาดไปไหม หรือคำพูด เราทบทวนแล้วทบทวนอีก เคยบอกเพื่อนหลายรอบนะว่ามีเรื่องอะไรให้บอก พูดกันตรงๆจะดีกว่า แล้วก็เริ่มมีการขึ้นตัสในเฟสออกแนวเหน็บๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเหน็บใคร เราเองด้วยเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ก็ไม่ถึงกับเงียบจนเกินไป ถ้าได้เม้าส์ก็จะพูดไม่หยุด เวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจเราจะเก็บไว้ในใจ เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาเครียดตามไปด้วย เราไมใช่คนดีอะไร อาจจะแย่ในเรื่องผู้ชาย เคยผ่านประสบการณ์มาหลายเรื่องซึ่งเราก็เล่าให้เพื่อนฟังเสมอเพราะไม่อยากปิดบัง เปิดใจคุยกัน แต่เรารู้ว่าเพื่อน2คนนี้ยังกักๆเรื่องของตัวเองแต่เราก็ไม่ได้อะไรขึ้นอยู่กับความพอใจของเค้า ถ้าอยากเล่าเดี่ยวก็คงจะเล่าให้ฟังเอง เราก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวด้วย พักหลังๆเราเริ่มเห็นความผิดปกติของทั้ง2คน เวลาเรียนก็จะคุยกันอยู่2คน เราจะชอบนั่งริมๆ มีกันอยู่3คน เหมือนเรานั่งอยู่คนเดียว เหมือนเรามาเรียนคนเดียว ใครก็ต้องรู้สึกใช่ไหมคะ มันเป็นแทบทุกครั้ง เป็นอยู่ระยะนึง เราไปปรึกษาเพื่อนเก่าว่าเราจะทำยังไงต่อไป เพื่อนเก่าก็บอกวืาถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้อยู่ไปก็อึดอัด ออกมาดีกว่า เราคิดนะว่าเราจะอดทนอยู่ให้ถึงแยกภาค แต่วันนี้เราทำไม่ได้แล้วค่ะ เราคิดว่าเราเป็นเหมือนอากาศเลย ไม่เข้าใจว่าเค้าเป็นอะไรกัน เวลาเราจะพูดหรือจะทำอะไร เราจะต้องโดนดัดคอหรือไม่ก็โดนเหน็บอยู่ตลอดเวลา อยากถามเพื่อนๆว่าทนได้ไหมคะ ความรู้สึกนี้มันมีมาสักพักล่ะค่ะ จ่ะที่สนิทๆกันมาก วันนี้มันกลับแปลกไป เราพยายามเข้มแข็งมาตลอดพยายามไม่ร้องเพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นน้ำตา ได้แต่เงยหน้าเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหน คิดอยู่ในใจว่าต้องเดินต่อไป ที่ไม่อยู่กับเพื่อนคนอื่นไม่ใช่เพราะไม่มีคนคบนะคะ แต่เรา3คนลงเรียนวิชาเหมือนกันหมด เพื่อนคนอื่นก็จะอยู่คนล่ะกลุ่ม จึงจะไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะต่างคนต่างเรียน เรา3คนยังต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน เราพยายามอดทนแล้ว เพื่อนเก่าเป็นห่วงเรามากเวลามันปลอบเราก็จะร้องไห้ทุกที อึดอัดค่ะ เราก็นั่งติดกันนะคะ ตั้งแต่เดินเข้าห้องมานับคำพูดได้เลยค่ะ คุยกันไม่กี่คำ เราเรียนวิชานั้นไม่รู้เรื่องเลยค่ะเพราะมีแต่เรื่องนี้เต็มหัวไปหมด กลั่นน้ำตาสุดฤทธิ์ เราเลยตัดสินใจว่าเราควรต้องไปเองดีกว่า เพราะอยู่ต่อไปมันก็ไม่มีประโยชน์ เราอยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆว่าต่อจากนี้ไป เราจะว่งตัวยังไงดี จะทำยังไงให้อยู่คนเดียวได้ ช่วงนี้ช่วงสอบด้วย เรานี่ไม่เป็นอ่านหนังสือเลย หลังสอบเสร็จก็ยังต้องเจอกัน ยังเรียนด้วยกัน นั่งเรียนติดกัน เราจะทำยังไงดี ตอนนี้มันตื้อไปหมด.. ขอบคุณที่รับฟัง ถ้าพิมไม่รู้เรื่องก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ชีวิตมหาลัยที่ไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด..ทุกคนล้วนแล้วอาจต้องเจอ