สวัสดีค่ะทั้งชาวจักรยานและชาวฟิตเนสทุกท่าน
Super เมีย กลับมาตั้งกระทู้เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้สาวๆอีกแล้วค่ะ
คำถามที่สาวๆมักจะสงสัย และเป็นกังวลเสมอ ว่า ปั่นจักรยานแล้วขาจะใหญ่ไหม?
ก็พอถูกถามบ้าง แต่คนถามก็ควรจะดูขาเราก่อนถามบ้าง ว่ามันใหญ่ไหม?
มันก็สมส่วนกับร่างกายที่มีค่ะ จากกระทู้ก่อนหน้านี้หลายๆกระทู้
เราได้เกริ่นเรื่องของเรามาแล้วบ้าง เราเริ่มต้นการออกกำลังกาย
มาแล้วหลากหลายชนิด แต่ตอนนี้ in love มาก กับการปั่นจักรยาน
อยากเขกหัวตัวเองมากๆ เพราะเมื่อสองปีก่อน สามีจะซื้อจักรยานให้
แต่เราไม่เอา ลีลา เรื่องมาก ดัดจริต กลัวกล้ามหาย ซึ่งถามว่ามีไหม? ก็มีนิดเดียว ฮ่าๆๆๆ
จนเมื่อกลางปีที่แล้ว เริ่มเบื่อๆกับสิ่งที่ทำตามโปรแกรมออกกำลังกายต่างๆ
กลับไปซ้อมวิ่ง พอเริ่มไม่เท่าไร หัวเข่าก็เริ่มแสดงอาการงอแง
ตามประสาคนสูงวัย เริ่มเจ็บนิดๆ เราก็เลยต้องหยุดไปโดยปริยาย
บอกสามีว่าซื้อจักรยานให้หน่อย จะเอามาปั่นเบิร์นไขมัน
เพราะปกติเราเล่นเวทเทรนนิ่งนั่นหละ  ปั่นจักรยานมา 9 เดือนได้ค่ะ
แต่เปลี่ยนจักรยานคันที่ 2 แล้วเรียบร้อย คันเก่าไฮบริดยกให้พ่อไปแล้ว
ได้เสือหมอบสีขาวมา เป็นของขวัญวันคริสมาสต์ ที่ผ่านมา
ทีแรกว่าจะไม่อัพเกรด แต่ก็มีเหตุผลว่า ตามสามีไม่ทัน ...
และคันเก่าก็ไม่ได้ขายต่อ แต่ยกให้พ่อไปแทนค่ะ เดี๋ยวเรื่องของพ่อ
จะเล่าย่อหน้าต่อไปนะคะ

ปั่นปกติ วันเว้นวันค่ะ ระยะปกติก็ประมาณ 30 กม. ปั่นไป-กลับ สามกอง-แหลมพันวา ก็ประมาณนี้ทุกครั้ง
อยากได้มากอีกหน่อย ก็ไต่เนินขึ้นไปวนที่อ่าวยนต์สักรอบ
ระยะปกติที่มากหน่อย ก็ 40-50 กม. ปั่นไปถึงหาดในหาน วนรอบบึงในหาน ก็ประมาณ 2 กม.นะคะ
อยากได้มากอีก ก็ปั่นวนมากขึ้น แต่ช่วงฤดูนี้ลมแรง ปั่นต้านลมเหนื่อย บางทีก็แค่ ไปถึง วนหนึ่งรอบแล้วกลับบ้าน


ออกระยะไกลมากๆ ครั้งแรก 100 กม. ในวันปีใหม่ 1 มกราคม ไปกับสามี เข้าถนนเล็กถนนน้อย ไปจนถึงสะพานสารสิน
ขากลับ สามีก็พาลัดเลาะถนนเล็กๆ กะจะเอาให้ได้ 100 กม. และเพื่อความปลอดภัยด้วยค่ะ
ถนนเส้นไปสนามบิน รถตู้เยอะ และค่อนข้างขับเร็ว พอขากลับมาถึงม.ราชภัฎฯ
ก็ได้ประมาณ 80 กม.นิดๆ เราก็พอแล้วเถอะ ใกล้ถึงบ้านแล้ว เข้าบ้านเลยแล้วกัน
คิดว่าจะง่ายหรอค่ะ ?? สามีพาวนเข้าไปในเมืองอีก ! แกบอกว่าอีกนิดเดียวจะครบร้อยโลแล้ว
ดูหน้าเมียบ้างไหม ใจจะขาดแล้ว  จนแล้วจนรอด ก็ครบร้อยโล แล้วก็หยุดไปอีกสองวัน
ตูดไม่พร้อมจะเจออาน
อีกครั้งเมื่อวันคล้ายวันเกิดเราที่ผ่านมา 110 กม. เส้นทางเดิม แต่ปั่นเลยขึ้นไปถึงพังงา
ทริปนี้ แวะกินข้าว กินขนมไปตลอดทางค่ะ  ความรู้สึกดีกว่าครั้งที่แล้วมากๆ
ร่างกายพร้อมขึ้น  ปั่นไปดูทะเล ชมวิว เรื่อยเปื่อย  

แล้วการแข่งครั้งแรกก็มาถึงค่ะ งานแรกประเดิมที่ เขาสก แต่ระยะแค่ 25 กม. สบายมาก ปกติซ้อมเยอะกว่านั้น
เขาเนินก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค ภูเก็ตเขา เนิน ก็ไม่น้อยหน้าที่อื่น  ผุ้หญิงแข่งกันน้อยเนอะ
วันนั้นมีประมาณ 40 กว่าคนค่ะ  เราเข้าที่ 9 ได้รับถ้วย ขึ้นโพเดี้ยมด้วย ครั้งแรกเลย
สามีถามว่า ชอบแข่งจักรยานไหม  เราตอบเลยว่าไม่ชอบค่ะ ฮ่าๆๆๆ
เราชอบไปของเราเรื่อยๆ มากกว่า  สำหรับเราการแข่งค่อนข้างอันตราย เรากลัวหน้าแหก กระดูกหัก

แต่เรามีความสุขกับการได้เชียร์สามีเราแข่งค่ะ  แต่ก็ไม่ได้ไปทุกครั้ง บางทีก็ขี้เกียจตื่น
ยิ่งถ้าแข่งใกล้ๆแค่พังงา เราไม่ต้องไปค้างคืนไงค่ะ แต่ต้องออกเช้าหน่อย
บางทีก็ตี 4-5 เราก็ขี้เกียจตื่น  แข่งล่าสุดชิงถ้วยพระราชทาน
แกหลงทาง เพราะ GPS แกหลุดจากรถ แกต้องกลับไปเก็บ
แล้วรุ่นที่ Open เสือหมอบ ปล่อยตัวรุ่นแรก มีแต่ขาแรง มีนักแข่งระดับโลกด้วย
กว่าจะชะลอรถออกจากกลุ่ม กลับไปเก็บ พอกลับมา ก็ไม่เจอใครแล้วค่ะ
แล้วก็ไปเจอทางแยก ไม่มีคนบอกทาง ไม่มีรถปิดท้ายกลุ่ม ไม่มีป้ายบอกทาง
แกไปผิดทาง แกเสียใจมาก ถ้าใครไปปั่นงานเต่ามา จะรู้ว่า งานนี้เละขนาดไหน


ต่อในความเห็นถัดไปค่ะ ...