สวัสดีค่ะ
เราขอเล่าเรื่องของเราก่อนนะคะ เราคบหากับผู้ชายคนหนึ่ง ขอสมมติว่าชื่อเอแล้วกัน เอเป็นผู้ชายมีครอบครัวแล้วค่ะมีภรรยาและลูกสาว เขาเป็นคนเจ้าชู้ อัธยาศัยดี ก่อนหน้าที่เขาจะมาจีบเราเขาเคยคุยกับคนอื่นที่ทำงาน เรากับเขาทำงานที่เดียวกันค่ะ แต่ตอนนั้นเรามีแฟนค่ะ เรื่องของเขาเราเลยไม่สนใจเท่าไหร่ ออกจะไม่ค่อยอยากสุงสิงด้วยเพราะเรายอมรับว่าเราก็รู้สึกว่าเราก็คงแพ้ทางเขาแน่ จนเราเลิกกับแฟนเราเพราะเเฟนเรามีคนอื่น อาจจะเป็นเพราะความห่างไกลด้วยนานๆเจอกันทีปีละสองสามครั้ง ตอนนั้นเราเสียศูนย์เลยค่ะเสียใจมากผู้ชายคนแรกและเราก็อยากให้เป็นคนเดียวในชีวิต เอปลอบใจเราค่ะ เราร้องไห้ไปทำงานไปเขาก็จะคอยพูดเตือนสติเราตลอด จนเราดีขึ้นเอก็เริ่มจีบเราอีก เรายอมรับเขามากขึ้นค่ะ เเต่ยังไม่ได้คบจริงจังจนเขาบอกว่าถ้าเราคบกับเขา เขาจะเลิกกับแฟน เขาพูดต่อหน้าเพื่อนที่ทำงานด้วยกันหลายคน ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าเขาพูดขนาดนี้ต่อหน้าคนหลายคนเขาอาจจะจริงใจกับเราบ้าง ประกอบกับความเลวในตัวเราที่ไม่ได้แคร์ความรู้สึกของครอบครัวเขา เรามีอะไรกับเขาค่ะ เราถามเขาว่าแน่ใจแล้วหรอที่จะทำแบบนี้เพราะความรู้สึกเรากลัวค่ะ เขายังไม่เลิกกันแต่เรากำลังถลำไปแล้ว เขาบอกว่าเขาแน่ใจ เราก็คบกันจนเดือนที่ 7 เขาเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ ไม่เหมือนเดิมจนเราเริ่มสังเกตว่าเขาจะสนิทกับผู้หญิงอีกคน สมมติว่าชื่อบีนะคะ บีทำงานที่เดียวกับเราทั้งสองคน บีมาสามีที่อยู่กินด้วยกันค่ะ เราเลยไม่คิดว่าจะมีอะไร แต่คนอื่นพูดกันว่าเขาสองคนกิ๊กกัน เเละเอก็ตีตัวออกห่างเรา เอบอกว่าอยากให้เราไปเจอคนที่โสดที่มีเวลาให้เรา เราทรมาณมากแต่ก็ต้องยอมรับว่าเป็นกรรมของเราด้วยค่ะ เราถามเขาว่าแล้วมายุ่งกับเราทำไมตั้งแต่แรกมาบอกว่าจะเลิกกับภรรยาทำไมคำตอบของเขาทำเราเจ็บจนวันนี้ เขาตอบว่าถ้าเขาไม่บอกแบบนั้นเราจะยอมมีอะไรกับเขาหรอ เรายอมรับว่าเราอึ้งมากจุกไปหมดพูดอะไรไม่ออกร้องไห้อย่างเดียว เจอหน้าเขาทุกวันก็เห็นเขาสนิทหยอกล้อกับบีปกติ เราเลยเริ่มมั่นใจว่ทที่เขาบอกว่าอยากให้เราไปเจอคนอื่นคงเป็นเเค่ข้ออ้าง เราถามเขาตรงๆว่าทำไมต้องเป็นคนนี้ทำไมต้องเป็นบีมันใกล้ตัวเราเกินไปมั้ย เราต้องเห็นหน้าเขาทั้งสองคนมันเจ็บนะ เอตอบว่าเราคิดไปเองไม่มีอะไรและโกรธเรามากบอกเราว่าถ้ายังคิดเเบบนี้อยู่ก็ไม่ต้องมาคุยกัน แต่วันนั้นทั้งๆที่ทะเลาะกับเราเขาก็ยังไปกินเหล้าสังสรรค์กันค่ะ มีบีกับเราไปด้วยเพราะเป็นกลุ่มเดียวกัน เราเห็นเขาสนิทกันมาก จนเราเริ่มมั่นใจว่าคงใช่ เราเลยตัดสินใจไม่อยากเจอหน้าเขาทั้งสองคนอีกเราลาออกจากงาน มาทำที่ใหม่แต่ก็ยังมีติดต่อเพื่อนที่ทำงานเก่ากันบ้างบางคน เพื่อนเราบอกว่าเขาลางานพร้อมกันบ่อย ไปไหนๆด้วยกัน เราทนไม่ไหวโทรไปถามบีว่าตกลงเป็นอย่างที่คนอื่นพูดไหม บีปฏิเสธค่ะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับเอ สาบานให้พ่อบีตายยังได้ ยังพูด-เราว่าแฟนบีก็ดีอยู่แล้ว ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้ เราเชื่อบีค่ะ ตอนนั้น
หลังจากเราออกจากงานเก่าสามเดือนเอก็ออกจากงานค่ะ เราเลยยิ่งมั่นใจว่าเราคงเข้าใจผิดไปเราคงคิดไปเองแต่ก็ไม่ได้ไปง้อหรือขอโทษเอนะคะ ขอโทษแต่บีเพราะเรารู้สึกว่าเราเข้าใจเขาผิดบีคงเป็นแค่แพะรับบาป บียังพูดดีกับเราเลยค่ะ บอกว่าไม่เป็นไรเธอไม่ได้เป็นจริงๆก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร เราถามบีว่าได้คุยกับเอรึเปล่า บีตอบว่าไม่ได้คุยเลยเขาออกไปแล้วไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว แต่หลังจากนั้นไม่นานเราก็ได้รู้ว่าเขาหุ้นทำธุรกิจกันค่ะ ถ้างั้นที่บีบอกว่าไม่ได้คุยคงจะไม่จริง แต่เราก็ไม่ได้ไปถามอะไรแล้วเพราะคิดว่าถามไปคงไม่ได้ความจริงเลยแอบดูความเป็นไปเงียบๆดีกว่า จนล่าสุดเราไปเจอหลักฐานที่ยืนยันความคิดเราว่าคงเกินความสัมพันธ์ที่เขาเคยบอกเราว่าเป็นเเค่พี่น้อง ความรู้สึกเราชามาก ปวดแสบไปหมดทั้งใจ เขาทั้งคู่หักหลังเราและคนของเขาด้วย เอ เรายังเห็นเขาไปรับส่งลูกสาวของเขาที่โรงเรียนอยู่เลย บีเรายังเห็นสามีพาไปเที่ยวสุดสวีทด้วยกันเมื่อวันก่อน เออาจจะเป็นสันดานของเขาที่เจ้าชู้แต่บีเป็นผู้หญิงที่มีสามีนอนด้วยทุกวัน สามีดูแลอย่างดีตามใจ มีฐานะดีมีเงินให้ใช้ และเธอยังรู้จักลูกและภรรยาของเอเป็นอย่างดี เรียกพี่อย่างนั้นอย่างนี้ เราไม่เข้าใจว่าผู้หญิงเรียนจบสูง ครอบครัว พี่น้อง เพื่อน และคนรอบตัวเธอก็ดูเป็นคนดี เธอน่าจะมีศีลธรรมและมีจิตสำนึกมากกว่าเรา ในตอนที่เราผิดบียังว่าเรา เราก็ยอมรับเราผิดจริง แต่ถึงคราวเธอเราอึ้งไปเลย ทั้งคู่ทำได้ยังไง เอรู้จักสามีบีเป็นอย่างดีเอาของไปให้ที่บ้านบ่อยๆ บีก็รู้จักภรรยาของเอ เธอเคยเจอทั้งลูกและภรรยาเอ เรายิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจว่าเขาทำกันลงไปได้จริงๆ เรารู้ว่าเราไม่ได้ดีกว่าเขาเท่าไหร่แต่เรากล้าพูดเต็มปากว่าเราผิดจริงกล้าทำไปและกล้ารับเราไม่ไช่คนที่สามีคารูอยู่แล้วมากินสามีคนรู้จักอีก และเราไม่เคยรู้จักภรรยาเอไม่งั้นคงทำไม่ลง เอกับบีคงไม่แคร์ว่าเราจะรู้สึกยังไงเพราะเรื่องของเขาคงไม่เกี่ยวกับเราเเล้ว แต่น่าจะเเคร์คู่ของตัวเองบ้าง บีกับภรรยาของเอนั่งคุยกันจะรู้ไหมว่านั่นคนที่แบ่งสามีใช้ สามีของบีจะรู้มั้ยว่าคนที่คุยสนุกเฮฮาด้วยนอนกับภรรยาตัวเอง ตอนนี้มีแต่เราที่เจ็บทรมานอยู่คนเดียว กรรมมาทันเราก่อน เราคิดจะเอาหลักฐานที่เราเจอส่งไปให้คู่ของพวกเขารู้เหมือนกัน เป็นการแก้แค้นของเรา แต่ภรรยาของเอและสามีของบีที่เขาไม่ระแคะระคายก็คงต้องเสียใจหมดความสุขในชีวิตคู่เพราะเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อเลย มันไม่ยุติธรรมกับเขาทั้งคู่ แต่ถ้าเขาไม่รู้ก็ต้องอยู่กับคนที่นอกใจ หักหลังตลอดเวลา