ดีครับ ผมมีเรื่องที่ไม่ค่อยจะสบายใจเท่าที่ควรอยากจะมาระบายในพันทิพย์หน่อยครับ (ระบายกะคนรอบตัวบ่อยแล้วเด๋วเค้าจะว่าเอา)

คือเรื่องของผมเนี่ยมันเกิดขึ้นไม่นานมากครับ ระหว่าผมกับแฟนเก่า(คนที่ผมเคยรักเค้ามากที่สุดเลยล่ะครับ) เราคบกันได้ประมาณปีกกว่าๆก่อนเลิกกัน

ย้อนกลับไปช่วงที่คบกันแรกๆเรามีเวลาอยู่ด้วยกันตลอดประมาณ 3เดือนที่หอผม ก่อนที่เค้าจะไปทำงานต่างประเทศ (เค้าเรียนเพิ่งจบ ส่วนผมกำลังเรียนอยุ่นะครับ)

เราสองคนใช้ชีวิตกันตามปกติทั่วไป ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นทะเลาะซะมากกว่า 555 เรื่องหึงนี่เรื่องใหญ่เลยครับ ต่างคนต่างหึงกันทั้งคู่

จนถึงขนาดช่วงนึงต้องบังคับให้ตั้งรูปคู่ในโซเชียลทั้งคู่เลย แถมเวลาจะลงรูปก็ต้องลงพร้อมกัน ถ้าผมไม่ลงเค้าก็จะไม่ลง ส่วนใหญ่จะเป็นผมซะมากกว่าที่ลงรูปคู่อยุ่บ่อยๆ (ทำไงได้ก็รักเค้านี่นา)

จนช่วงที่เค้าจะต้องเดินเรื่องเอกสารการไปต่างประเทศของเค้า ผมก็เป็นธุระให้เกือบทุกอย่าง เรารักกันดีมากครับ ก่อนช่วงที่เค้าจะไป ในใจผมไม่อยากให้เค้าไปเลย

แต่ก็ต้องทำหน้ายิ้มไว้ว่าเรายินดีด้วย ทั้งๆที่ในใจเนี่ยหวั่นๆตลอดเวลา เข้าข่ายหน้าชื่นอกตรมเลยล่ะครับ ....

หลังจากที่เค้าไปแล้ว เราก็มีติดต่อกันบ้าง แต่เค้านะสิครับไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจเรื่องการติดต่อกันซักเท่าไหร่ ผมเองก็ได้แต่น้อยใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เราทะเลาะเรื่องแบบนี้กันบ่อยครับ รักๆเลิกๆ กัน ไม่ได้คุยกันไปเป็นเดือนก็เคย แต่สุดท้ายคนรักกันมันก็ตัดกันไม่ขาดอยุ่ดี (ช่วงที่ไม่ได้คุยกันนี่ทรมานสุดๆ)

....ผ่านไปปีนิดๆ ช่วงปิดเทอมของผมๆ ก็ตัดสินใจบินไปหาเค้าครับ พอไปถึงแล้วเค้าดูจะไม่ค่อยตื่นเต้นกับการไปของผมซักเท่าไหร่ บอกตรงๆว่าช่วงนั้นผมกลัวมาก

ผมไม่อยากเลิกกับเค้าเลยจริงๆ เค้าเปลี่ยนไปมาก เฉยๆชา ไม่สนค่อยสนใจผมทั้งๆที่แต่ก็ก็ไม่ค่อยแล้ว เจอกันครั้งนี้ยิ่งหนักเลย ทุกข์ใจมากครับตอนนั้น

ทะเลาะกันก็บ่อย เค้าพูดจาก็เหมือนไม่ค่อยแคร์ผมเท่าไหร่ จนผมทนอยู่ไม่ไหวตัดสินใจบินไปอีกเมืองนึงเพื่อไปอยู่กับพี่สาว (ประมาณว่าหนีรักมาพักใจ)

สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นคือเค้าโทรมาง้อผมครับ คุยดีมาก เปลี่ยนเป็นคนละคน ละก็ขอร้องให้ผมบินกลับไปหาเค้าอีกที ... คนมันรักอ่ะทำไงได้ ก็บินกลับไปสิ

ครั้งนี้เค้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังไงๆผมก็ยังรับรู้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่เค้าเป็นอยู่ดี เค้าไม่เหมือนแฟนคนเดิมของผมเลยครับ จริงๆผมตั้งใจว่าผมจะอยู่กับเค้าจนกว่าจะเปิดเทอม

แต่ถ้าใครเคยอยู่ในสถานการณ์แบบผม เชื่อเถอะครับ ว่าตอนนั้นอยากกลับไทยสุดๆ มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก มันอธิบายเป็นคำพูดยากมาก ไม่ทะเลาะกัน แต่พฤติกรรมของเค้ามันบ่งบอกว่าเค้ารักผมน้อยลง

ผมเลยเลื่อนกำหนดกลับไทยเร็วขึ้นเป็นเดือนเลยครับ แล้วก็อ้างกะเค้าว่าเปิดเทอมแล้ว ทั้งๆที่จริงๆก็ไม่ได้อยากกลับ( แต่มันทรมานจริงๆ อยากเจอเพื่อนอยากอยู่ในที่ของตัวเอง)

เค้าก็ทำท่าเมชหมือนจะเสียใจที่ผมกลับครับ กอดผมน้ำตาไหลในคืนสุดท้ายก่อนผมจะกลับ ...ผมไม่เคยรู้จริงๆซักทีครับว่าเค้าคิดอะไรอยู่กันแน่หรือ รักหรือไม่รัก หรืออะไรยังไง

จนผมกลับถึงไทยก็อีหรอบเดิมครับ รักๆเลิกๆ เค้าไม่สนใจผมเลยครับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทนร้องไห้เสียใจนานๆมาเป็นปีๆได้ยังไง (จริงๆมันมีดีเทลย่อยๆเรื่องความรู้สึก แต่เกรงว่ามันจะยาวไป)

จนในที่สุดผมตัดสินใจเงียบหายไปเลยครับ รักเค้ามากนะครับ แต่ผมไม่เป็นอันกินอันนอนเพราะเค้าจริงๆ เลยเลือกใช้คติ เจ็บทีเดียวแล้วให้หายไปเลย

ตอนนั้นเหงาครับ คิดถึงเค้ามาก ตลอดเวลา เข้าใจเลยครับว่าที่เค้าว่ากันว่ารักใครซักคนมากๆมันเป็นยังไง แต่จริงๆมันก็อารมณ์คนอกหักดีๆนี่หล่ะครับ

เค้าไม่เคยง้อใดๆหรืออะไรทั้งสิ้นตั้งแต่เริ่มคบกันใหม่ๆละครับ เลยไม่ต้องมานั่งรอเลยว่าเค้าจะมาง้อ (แต่จริงๆในใจก็แอบหวังเหมือนกัน) เห้อออ ...

ช่วงนั้นผมทำตัวแย่มากๆครับ พยายามคุยกะคนนู้นคนนี้เพื่อที่จะให้ลืมเค้า รู้นะครับว่ามันไปทำร้ายคนอื่น แต่ตัวเราเองก็เจ็บหนักเลยขอเห็นแก่ตัวเลย จนลืมนึกถึงความรู้สึกคนอื่น คิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องหาคนดีๆเพื่อที่จะลืมเค้าให้ได้

ไม่ว่าจะทำยังไงผมก็ลืมเค้าไม่ได้ซักทีครับ จนเวลามันผ่านไปซักพัก อาการตึ๊บๆหัวเวลาคิดถึงเค้าหรือร้องไห้เวลาฟังเพลงเศร้าๆมันก็ดีขึ้น มันดีขึ้นด้วยตัวมันเอง

รู้สึกได้เลยครับว่าเซฟตัวเองมากขึ้น จิตใจมันเริ่มแข็งกระด้างขึ้น (สังเกตจากการแสดงออกหรือความคิดของตัวเองที่มีต่อคนที่คุยด้วย) พอรู้สึกเริ่มดีขึ้นก็อยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง

ในใจก็ลังเลนะครับว่าถ้าเข้าไปดูไอจีเค้าแล้วเราเกิดเฮิทขึ้นมาอีกมันจะคุ้มหรอ สุดท้ายก็ตบะแตกกดเข้าไปดูจนได้ ... ก็นิดนึงครับ ไม่ได้รู้สึกเจ็บไรมากมาย แต่ก็ยังมีรู้สึก แต่ไม่ได้เก็บเอามาคิดจนปวดหัว

ผมรับทราบข่าวคราวของเค้าจากเพื่อนที่อยู่ที่นู่นอย่างเป็นระยะครับ แบบเวลาชวนเพื่อนคุยก็แอ๊บๆถามถึงบ้างอะไรทำนองนี้เพราะอยากรู้ ... ผ่านไปซักพักเรามีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น ก้ไม่ค่อยได้โฟกัสมาก จะว่าไม่ได้สนใจมากก็ว่าได้ครับ

ผมมีคนคุยอยู่เรื่อยๆครับ ไม่อยากให้ตัวเองเหงาแล้วกลับไปซึมเศร้าอยู่กับอะไรเดิมๆ จนคนปัจจุบันที่ผมคุยอยู่ด้วยครับ เค้าดีกับผมมากๆ จนผมก็รู้สึกดีกับเค้าไม่อยากให้เค้าหายไปไหน (แต่ในใจลึกๆก็มีแต่แฟนคนเก่าตลอด)

แต่ก็คิดเสมอครับว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุดก้คือต้องดูแลคนปัจจุบันให้ดีที่สุด แต่จู่ๆแฟนเก่าเค้าก็ทักมาหาผมครับ ทำนองว่าคิดถึงผม แต่ผมอะไม่คิดถึงเค้า ตลอดเวลาเค้าไม่เคยมีใครนอกจากผม

ยอมรับครับว่าดีใจมากๆที่เห็นไลน์เค้าเด้งมา น้ำตานี่แทบจะไหล ก็ตอบๆไปแบบรนๆว่าคิดถึงเหมือนกัน รักเสมอแบบนี้ เพราะมัวแต่ดีใจ จับต้นชนปลายไม่ถูก

แต่ก็มานึกขึ้นได้ว่าเรามีคนปัจจุบันของเราอยู่แล้ว แล้วเค้าก็ดีกับเรามาก เราจะไปอะไรกับคนที่ทำให้เราเสียใจทำไม บวกกับช่วงนั้นเรียนเยอะเรียนหนักมาก เลยตอบไลน์แฟนเก่าไปบ้างไม่ตอบบ้าง

แต่ก็ใช้คำพูดเหมือนตอนคบกัน เอาง่ายๆคือแอบคุยครับ นั่นล่ะครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่ดีใจที่เค้ากับมาหาผม ผมดีใจมากครับ แต่ผมไม่รุ้ว่าเค้าจะเป็นแบบเดิมเมื่อไหร่อีก คงจะทำให้ผมเสียใจอีกเหมือนเดิม

ก็เลยตอบส่งๆเดชไป ข่มความรุ้สึกตัวเองให้ไม่สนใจอะไรมากมาย พยายามโฟสกัสกับคนปัจจุบันของเราให้มากๆ จนผมรุ้สึกว่าผมก้ทำได้นิ่ รุ้สึกเข้มแข็ง ไม่นั่งเฝ้าไลน์เค้า ไม่พิมไปเวิ่นยาวๆหาเค้าเหมือนแต่ก่อน  แต่กลับตอบสั้นๆหรือบางทีก้แค่สติกเกอร์ตัวเดียว

จนสุดท้ายเค้าคงรุ้สึกว่าผมไม่เหมือนเดิมแล้วก้เลยเทผมครับ พิมมายาวเหนียดเลยทำนองว่าต่างคนต่างอยุ่ เราไม่รุ้จักกันแล้ว ถึงเค้ากลับมาไทยก้คงไม่เหมือนเดิม ใช้ชีวิตใครชีวิตมัน ขอบคุณที่รุ้จักกัน ประมาณนี้

อ่านจนปุ๊บ!!! เห้ยยยกูไม่เป็นไรว่ะ คิดในใจแบบนี้ กูรอดแล้วพ้นจากบ่วงแล้ว (แต่ลึกๆก็คิดถึงแหละครับ แต่แค่ไม่เสียใจแล้ว 5555  )

หลังจากนั้นเดือนนึงผมก็บังเอิญไปเจอรูปเพื่อนในไอจีที่ไปกดไล์ คุ้นๆว่าเหมือนจะเป้นเค้า ถ่ายอยู่กับใครซักคนเลยเข้าไปดู อื้มมม ใช่ครับ เค้าจริงๆ

ตอนนั้นหน้าตึง มือสั่น ทำอะไรไม่ถูก ไหนว่าไม่เป็นไรไง ไหนว่าไม่เสียใจไง ไหนว่าอยู่ได้แล้วไง น้ำตาร่วงลงมาแบบไม่ต้องบีบเลยครับ

แค่เดือนเดียวเค้ามีแฟนใหม่ ไปเที่ยวต่างเมืองกันลงรูปด้วยกันเยอะมาก จับถือถือแขน กอดกัน คือภายในเวลาเดือนเดียวรูปคู่เค้ากับแฟนใหม่เค้าเยอะมากๆ ต่างจากตอนที่คบกับผม

คำถามมากมายในใจมันเอ่อล้นออกมาแบบบอกไม่ถูก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมอยู่ได้มาตั้งนาน แต่ทำไมแค่เค้ามีแฟนใหม่ผมถึงกับจะเป็นบ้า ร้องไห้ใหญ่โต

ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆครับว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ คุยกับเพื่อนก็แล้วอะไรก้แล้ว มันก็ไม่ช่วย แค่เห็นรูปเค้ากับแฟนใหม่มันทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่วันแรกที่เราคบกันมันวนมาอยู่ในหัวสมองตลอดเวลาครับ

พยามหาทางทำให้ตัวเองไม่เครียด กลับยิ่งเครียด ผมควรจะจัดการกับตัวเองยังไงดีครับ มันทรมานสุดๆเลยครับตอนนี้ TT"

*หรือมีใครมีเหตุการณ์อะไรที่คล้ายๆกันเล่าให้ผมฟังบ้างนะครับ เผื่อจะมีกำลังใจขึ้นบ้าง ...

ขอบคุณที่อานจนจบครับ