สำหรับเราคือคู่ที่มีความฝันที่จะบวชทดแทนคุณพ่อแม่ ตอนแรกคิดว่าอีกคนจะรอด แต่ก็ไม่ จากที่ร้องไห้อยู่แล้ว อึ้งไปตั้งแต่เห็นชายผ้านุ่งของทหารอังวะพออีกคนไปทั้งที่มือยังจับผ้าเหลืองอยู่ยิ่งน้ำตาไหลพรากไป

คุณพี่เหมของน้อง... ไม่มีฉากรบ แต่ทำไมรู้สึกฮึกเหิม และรักแผ่นดินยิ่งนักล่ะเจ้าค่ะ แต่ละคำพูด แต่ละซีนวันนี้ บาดใจยิ่งนัก น้ำตาไหลเป็นสาย ทั้งภูมิใจทั้งหดหู่ ภาคภูมิใจในตัวบรรพบุรุษเราทุกท่านมากๆค่ะ

ดูตอนกลางคืน แล้วตอนเช้าก็ยังมาดูใหม่ ฉากที่เข้ากับแม่พังโต ซึ้งมากก ร้องไห้ตามจนแม่ถามว่าเป็นอะไร เล่นกับช้างได้เนียนมาก ช้างก็เก่งมาก พ่อเหมก็แสดงเก่งมาก ทำเอาเรายังกับเข้าไปในฉาก จากที่เคยๆกลัวช้า

วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เอ็งทำมา วันนี้ข้าให้อภัย และยกโทษให้เอ็งทั้งหมดทั้งสิ้น ต่อไปนี้ข้าขอให้เอ็งอยู่รอดปลอดภัยจากอีนางชวนชม(ชมนาถ แก้ไขจ้ะ) เอ็งต้องระวังตัวให้ดี อย่าไว้ใจมัน นี่ข้ารักเอ็งจึงเตือ

บ่ายวันต่อมา... ทับทิมมาเดินเล่นแถวลำธาร สิงห์แอบตามมา แต่ทับทิมจับฝีเท้าได้ “เอ็งตามข้ามาทำไมไอ้สิงห์” “ฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย” “เรื่องกระไร” “ฉ

บางระจันมีคำพูดดีๆหลายคำมากค่ะ แต่วันนี้สำหรับเรา คือ" แผ่นดินปู่ย่าตายายกู กูไม่ยอมยกให้ดอก" ฮือๆๆ น้ำตาไหลพรากๆเลย

แม่ชบาเอ๊ยยยยยย กินขนมฝีมือของแม่ทั้งน้ำตาไหลพรากๆ (เหมือนว่าจะกินเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ) ทำเอาข้าร้องไห้ปากสั่นตามไปด้วย ยังจะมีพ่อทองเอกอีก วันนี้ร้องไห้เกือบทุกฉากเลย ปรบมือให้กับ มาริโอ้ น้องคิมมี่