คือสับสนมาก ไม่รู้จะดำเนินชีวิตแบบไหน จะเป็นโสดตลอดไป หรือ ตามปธุชนทั่วไปที่มีคู่ครองตามประสาบุคลที่ยังวนเวียนสร้างภพชาติต่อไป 55 คือ มันสับสนมาก ครั้นจะนึกอยู่คนเดียววิเวกก็มีความเหงาคือศัตรู  ครั้งจะมีคู่ก็กลัวบวงพัธนาการมีปัญหาชีวิตตามมาไม่รู้จบซึ่งมันก็คงจะเป็นแบบนั้นแน่นอน  ทำสมาธิก็ยากไม่พ้นกามกิจ นึกกลัวการเปลี่ยนแปลง อยู่คนเดียวก็เหมือนสวนทางทางโลกต้องยอมความโดดเดี่ยว แต่สบายไรปัญหาชีวิตมีเงินใช้ หรือ มีปัญหาน้อยกว่ามาก ปฏิบัติธรรมก็น่าจะราบรื่นกว่าเจริญดีกว่า (ตามความน่าจะเป็น)  กลัวการตัดสินใจในอนาคต พ่อผมบอกดวงเราจะเจอเนื้อคู่ตอนอายุ27  ปัจจุบันผม22แล้ว มันอาจจะตรงหรือไม่ตรงก็ได้ กลัวว่าถ้าเกิดวันนั้นมาถึงจะตัดสินใจอย่างไร หักดิบ หรือไปเรื่อยๆตามชะตาชีวิต ถ้าตามดวง 27 ถ้าพลาดไปหรือแค่มองๆไม่สานต่อ ก็จะไม่เจอใครอีกแล้วครับ แล้วก็ไม่คิดจะสร้างกรรมกับใครอีก  อยากทราบว่าพี่ ป้า น้า อา ทุกท่าน  ถ้าอยู่คนเดียวดีอย่างไร และ ถ้ามีคู่ดีอย่างไรและปฏิบัติตัวอย่างไรไม่ให้ชีวิตคู่เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติธรรม เพราะทั้งมีคู่และไม่มีคู่น่าจะมีเหตุผลไม่เหมือนกัน และก็ไม่น่าจะมีอย่างไหนผิดและถูกที่สุด พร้อมรับฟังทุกความคิดเห็นครับ