1 ระบบการศึกษาไทยบังคับให้เรียนทุกวิชา แม้ว่าวิชานั้นจะไม่เกี่ยวกับสายการเรียนหรือสิ่งที่เรารัก
2 ทำให้เด็กไม่ทุ่มเทกับการเรียนเต็มที่ ใช้เวลาไปกับอย่างอื่นแทน ทำให้เกรดออกมาไม่ดี
3 ระบบการศึกษาไทย ยกย่องคนที่ได้เกรดสูง ซึ่งผมก็ว่าไม่แปลกเพราะคนที่ได้เกรดสูงต้องขยันอ่านหนังสือ รู้หน้าที่ตัวเอง
บางคนเกรดไม่ดีไม่ใช่เขาไม่เก่งหรือโง่ เขาแค่ไม่สนใจ ในวิชาเรียน หรือบางคนต่อให้เก่งแค่ไหน ไม่อ่านหนังสือไปสอบ
ไม่มีความรู้จะไปสอบ จะสอบยังไง คะแนนก็ไม่ดี
4 พ่อแม่เกือบทุกคนจะดูที่เกรดลูก ถ้าเกรดลูกไม่ดี ก็จะหาว่าไม่ตั้งใจเรียน โดยไม่ถามสาเหตุว่าเพราะอะไร พ่อ แม่จะผิดหวัง
ทำให้เด็กเครียด ผมเห็นพ่อ แม่ บางคนยัดให้ลูกเรียนพิเศษ แทบเป็นแทบตาย คาดหวังจะให้เป็นหมอ เป็นวิศวะ เด็กก็รู้ว่า
พ่อ แม่ หวังดี แต่ความหวังดี ทำลายเด็กหรือเปล่า เพื่อน ผมบางคนเครียดมากอ่านหนังสือบแทบเป็นแทบตาย เพื่อที่จะเข้าหมอ
พอสอบไม่ติด ไม่คุยกับใครเลย ผมก็เข้าใจและสงสารเขา เพื่อนผมบางคน ชอบเตะบอล เลยบางวิชาก็โดดไปเตะ ก็จะถูกว่ามองไม่ดี
ผมก็งงเขาไม่อยากเรียนไปบังคับเขา คุณก็ส่งเสริมเด็กเขาดิ ส่งเสริมในด้านที่เขาชอบที่ถนัด บางคนจะทำก็ทำไม่ได้ติดที่ระบบการศึกษา
5 ผมเห็นบางคนถ้าไปเตะ บอล ตีแบด เป็นนักดนตรี หรือเป็นนักกีฬา คงเก่งน่าดู แต่ แน่นอน พ่อ แม่ ที่ไหนจะไปยอม ก็ห่วงลูก เลือกอาชีพที่เขาไม่ได้รักให้ เข้ามหาลัย จบมาทำงาน บางคนไม่มีความสุข ไม่ทุ่มให้กับงานเต็มที่ ก็เพราะอะไร เพราะ ไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบ ถ้าคุณทำในสิ่งที่คุณรัก.
ถ้าคุณทำไม่ถึงฝัน คุณจะไม่เสียใจและจะพยายามทำต่อไปให้ดีขึ้นเพราะคุณรักในอาชีพนั้น (steve job เคยถูกไล่ออกจากบริษัทตัวเอง เขาเป็นโรคซึมเศร้า แล้วก็คิดได้ว่าที่ตัวเองทำมาทั้งหมดเป็นสิ่งที่ตัวเองรัก เขาจึงสู้ต่อ ไป เขาบอกว่าให้ทุกคนทำในสิ่งที่ตัวเองรัก อย่าแคร์ใคร ในการบรรยายที่stamford
6 ในเมื่อตัวเองทำสิ่งที่ตนเองไม่รัก แล้วการทำงานจะออกมาดีไหม ประเทศชาติจะเจริญไหม กระทรวงศึกษาก็คิดเองแล้วกัน
ประเทศที่ดูผลอย่างเดียวไม่ดูเหตุ เด็กเกรดไม่ดี ก็แก้ที่ผลโดยให้เด็กเรียนพิเศษ โดยที่เด็กเกรดไม่ดีก็เพราะเขาไม่ชอบวิชาหรือเรียนในสิ่งที่เขารัก
ข้ามไปก็ได้
ประสบการณืชีวิตผมตอนนี้เรียน
ผมเป็นคนเบื่อการเรียนเริ่มขึ้น ตั้งแต่ ม.1 ตอนเข้าโรงเรียน รัฐ ผมอ่านหนังสือ แค่ 2 วันก่อนสอบ นอกนั้นไม่เรียน ไปนั่งฝันกลางวัน ที่ รร ตลอด
แล้วเวลาที่เหลือผมไปทำอะไร ผมก็ไปหาความรู้ในสิ่งที่ผมชอบ ทำในสิ่งที่ผมชอบ เกรดออกมา ก็ได้ 3.5 ขึ้นตลอด อยู่ห้องคิง เป็นเพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำล้วนเชื่อมโยงและพัฒนาสมองทั้งสิ้น
ตอนสอบเข้ามหาลัย ผมรู้แล้วว่าอยากเป็นอะไร ผมอยากเป็นนักแบด แต่ พ่อ แม่ที่ไหนจะมายอม เรียนสายวิทย์ เกรด 3.5 ขึ้น เรียนในกรุงเทพ อยู่ห้องคิง
พ่อ แม่บอกให้ไปสอบหมอสิ ผมก็บอกพ่อ แม่ ว่าไม่อยากเป็นหมอ แต่พ่อ แม่บอกให้ไปสอบ คิดดูสิครับ ขนาดผมไม่อยากเป็น แต่บังคับ ค่านิยมมีผลกับคนไทยเหลือเกิน แต่ผมไม่ว่าพ่อ แม่ ผมเข้าใจ แต่ผมก็รู้ว่าเป็นนักแบดอาจจะไม่มีเงินเลี้ยงตัวเอง อาจไปไม่ถึงฝัน แต่ผมก็มีความสุขในทุกวันที่ทำงาน
ผมก็จะพยายามพัฒนาตัวเอง มีความสุขเพราะเจอแต่คนที่รักในสิ่งเดียวกัน
ผมได้ยินคำนี้จากพ่อแม่เป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบมากที่สุด เรียนให้ได้เกียรตินิยมนะลูกแม่จะได้เอาไปอวดเพื่อน มันทำให้ผมคิดว่าแม่ทำเพื่อตัวเองหรอ แค่ต้องการไปอวดเพื่อนแค่นั้นหรอ ผมรู้ถ้าได้เกรดดีจะหางานง่าย แต่ผมไม่ทุ่มเทกับมันเต็มที่แน่นอน เพราะผมรู้แล้วว่าผมไม่ได้รักในสิ่งนี้ แต่ผมก็พยายามที่
จะทำให้มันดีที่สุด ถ้าถามผมทำไมไม่ซิ่ว ผมก็คงต้องตอบว่าผมไม่กล้าพอไปทำในสิ่งที่ผมรัก ทุกคนคงค้านผม
สังคมการศึกษาไทย ทำไมกระทรวงศึกษาถึงไม่เห็นปัญหา
2 ทำให้เด็กไม่ทุ่มเทกับการเรียนเต็มที่ ใช้เวลาไปกับอย่างอื่นแทน ทำให้เกรดออกมาไม่ดี
3 ระบบการศึกษาไทย ยกย่องคนที่ได้เกรดสูง ซึ่งผมก็ว่าไม่แปลกเพราะคนที่ได้เกรดสูงต้องขยันอ่านหนังสือ รู้หน้าที่ตัวเอง
บางคนเกรดไม่ดีไม่ใช่เขาไม่เก่งหรือโง่ เขาแค่ไม่สนใจ ในวิชาเรียน หรือบางคนต่อให้เก่งแค่ไหน ไม่อ่านหนังสือไปสอบ
ไม่มีความรู้จะไปสอบ จะสอบยังไง คะแนนก็ไม่ดี
4 พ่อแม่เกือบทุกคนจะดูที่เกรดลูก ถ้าเกรดลูกไม่ดี ก็จะหาว่าไม่ตั้งใจเรียน โดยไม่ถามสาเหตุว่าเพราะอะไร พ่อ แม่จะผิดหวัง
ทำให้เด็กเครียด ผมเห็นพ่อ แม่ บางคนยัดให้ลูกเรียนพิเศษ แทบเป็นแทบตาย คาดหวังจะให้เป็นหมอ เป็นวิศวะ เด็กก็รู้ว่า
พ่อ แม่ หวังดี แต่ความหวังดี ทำลายเด็กหรือเปล่า เพื่อน ผมบางคนเครียดมากอ่านหนังสือบแทบเป็นแทบตาย เพื่อที่จะเข้าหมอ
พอสอบไม่ติด ไม่คุยกับใครเลย ผมก็เข้าใจและสงสารเขา เพื่อนผมบางคน ชอบเตะบอล เลยบางวิชาก็โดดไปเตะ ก็จะถูกว่ามองไม่ดี
ผมก็งงเขาไม่อยากเรียนไปบังคับเขา คุณก็ส่งเสริมเด็กเขาดิ ส่งเสริมในด้านที่เขาชอบที่ถนัด บางคนจะทำก็ทำไม่ได้ติดที่ระบบการศึกษา
5 ผมเห็นบางคนถ้าไปเตะ บอล ตีแบด เป็นนักดนตรี หรือเป็นนักกีฬา คงเก่งน่าดู แต่ แน่นอน พ่อ แม่ ที่ไหนจะไปยอม ก็ห่วงลูก เลือกอาชีพที่เขาไม่ได้รักให้ เข้ามหาลัย จบมาทำงาน บางคนไม่มีความสุข ไม่ทุ่มให้กับงานเต็มที่ ก็เพราะอะไร เพราะ ไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบ ถ้าคุณทำในสิ่งที่คุณรัก.
ถ้าคุณทำไม่ถึงฝัน คุณจะไม่เสียใจและจะพยายามทำต่อไปให้ดีขึ้นเพราะคุณรักในอาชีพนั้น (steve job เคยถูกไล่ออกจากบริษัทตัวเอง เขาเป็นโรคซึมเศร้า แล้วก็คิดได้ว่าที่ตัวเองทำมาทั้งหมดเป็นสิ่งที่ตัวเองรัก เขาจึงสู้ต่อ ไป เขาบอกว่าให้ทุกคนทำในสิ่งที่ตัวเองรัก อย่าแคร์ใคร ในการบรรยายที่stamford
6 ในเมื่อตัวเองทำสิ่งที่ตนเองไม่รัก แล้วการทำงานจะออกมาดีไหม ประเทศชาติจะเจริญไหม กระทรวงศึกษาก็คิดเองแล้วกัน
ประเทศที่ดูผลอย่างเดียวไม่ดูเหตุ เด็กเกรดไม่ดี ก็แก้ที่ผลโดยให้เด็กเรียนพิเศษ โดยที่เด็กเกรดไม่ดีก็เพราะเขาไม่ชอบวิชาหรือเรียนในสิ่งที่เขารัก
ข้ามไปก็ได้
ประสบการณืชีวิตผมตอนนี้เรียน
ผมเป็นคนเบื่อการเรียนเริ่มขึ้น ตั้งแต่ ม.1 ตอนเข้าโรงเรียน รัฐ ผมอ่านหนังสือ แค่ 2 วันก่อนสอบ นอกนั้นไม่เรียน ไปนั่งฝันกลางวัน ที่ รร ตลอด
แล้วเวลาที่เหลือผมไปทำอะไร ผมก็ไปหาความรู้ในสิ่งที่ผมชอบ ทำในสิ่งที่ผมชอบ เกรดออกมา ก็ได้ 3.5 ขึ้นตลอด อยู่ห้องคิง เป็นเพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำล้วนเชื่อมโยงและพัฒนาสมองทั้งสิ้น
ตอนสอบเข้ามหาลัย ผมรู้แล้วว่าอยากเป็นอะไร ผมอยากเป็นนักแบด แต่ พ่อ แม่ที่ไหนจะมายอม เรียนสายวิทย์ เกรด 3.5 ขึ้น เรียนในกรุงเทพ อยู่ห้องคิง
พ่อ แม่บอกให้ไปสอบหมอสิ ผมก็บอกพ่อ แม่ ว่าไม่อยากเป็นหมอ แต่พ่อ แม่บอกให้ไปสอบ คิดดูสิครับ ขนาดผมไม่อยากเป็น แต่บังคับ ค่านิยมมีผลกับคนไทยเหลือเกิน แต่ผมไม่ว่าพ่อ แม่ ผมเข้าใจ แต่ผมก็รู้ว่าเป็นนักแบดอาจจะไม่มีเงินเลี้ยงตัวเอง อาจไปไม่ถึงฝัน แต่ผมก็มีความสุขในทุกวันที่ทำงาน
ผมก็จะพยายามพัฒนาตัวเอง มีความสุขเพราะเจอแต่คนที่รักในสิ่งเดียวกัน
ผมได้ยินคำนี้จากพ่อแม่เป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบมากที่สุด เรียนให้ได้เกียรตินิยมนะลูกแม่จะได้เอาไปอวดเพื่อน มันทำให้ผมคิดว่าแม่ทำเพื่อตัวเองหรอ แค่ต้องการไปอวดเพื่อนแค่นั้นหรอ ผมรู้ถ้าได้เกรดดีจะหางานง่าย แต่ผมไม่ทุ่มเทกับมันเต็มที่แน่นอน เพราะผมรู้แล้วว่าผมไม่ได้รักในสิ่งนี้ แต่ผมก็พยายามที่
จะทำให้มันดีที่สุด ถ้าถามผมทำไมไม่ซิ่ว ผมก็คงต้องตอบว่าผมไม่กล้าพอไปทำในสิ่งที่ผมรัก ทุกคนคงค้านผม