คือ ทั้งเตือน ทั้งปราม ทั้งด่ามัน

มันก็รับปากอ่อยๆ แกนๆ

ก็คิดว่าน่าจะคิดได้เอง เลยไม่ไปจี้มาก

ต่อมาเรื่องบานปลายขนาดจะปล่อยท้อง
แล้วมาด่าเรากลับว่า "อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัว"

เราก็ไปปรึกษากับเพื่อนอีกคน เพื่อนคนนั้นก็บอกเหมือนกันว่า
"โตๆกันแล้ว อย่าไปยุ่ง เคารพการตัดสินใจของมันก็แล้วกัน"

มันก็บอกว่าจะถอยๆ แต่ก็เสียงอ่อยๆ แล้วก็บอกขออยู่เงียบๆคนเดียว
เดี๋ยวคงคิดได้ คือ ครั้งก่อนๆก็บอกเราอย่างนี้ค่ะ แต่ไม่เลิกสักที
จนปล่อยท้องแต่ไม่ติด

เราก็เงียบนะ
แอบคิดในใจว่า "กรรมใครกรรมมัน" น่ะใช่

แต่ศีลธรรมนี่เป็นเรื่องส่วนตัวมั้ย ?
เราควรรณรงค์มั้ย ?

ก็ทำอะไรไม่ได้กับเรื่องส่วนตัวคนอื่นน่ะถูกแล้ว
(ถ้าเจอเมียหลวงใจร้ายไม่รู้จะส่วนตัวได้ไง
เพราะคงถูกฟ้องขึ้นโรง ขึ้นศาล ประจานทั้งตระกูล งามหน้ายันที่ทำงาน)

เลยสงสัยว่า เราใจแคบมั้ย อคติมั้ย ถ้าจะเลิกคบกับเพื่อนแบบนี้ ?

พยายามแกะกงจักรออกจากหัวคนอื่นนี่เจ็บตัวจริงๆ
หนามทิ่มหัวมัน แล้วก็ทิ่มมือตัวเอง คนอื่นก็หาว่า "ยุ่ง !"


ปล.เพิ่มเติมค่ะ เรื่องนี้ไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวนะคะ
เพราะทั้งสามเส้ามีฐานะทั้งหมดค่ะ

เพิ่มเติมตอบคห.2 นะคะ
เหตุผลที่ไม่อยากจะคบกับเพื่อนคนนี้ต่อเพราะ มันไม่ฟังคำแนะนำเราเลย
ทั้งๆที่เรื่องนี้มันร้ายแรง ไม่ใช่แค่เรื่อง ชอบ หรือ ไม่ชอบ
แต่มันเป็นเรื่องศีลธรรมความถูกต้อง

เพื่อนที่ไม่ฟังกันน่ะ ควรจะคบต่อไหม ?
เพื่อนที่ไม่ฟังเรา ไม่เห็นคุณค่าความเห็นเรา
ว่าเรา ยุ่งเรื่องส่วนตัว
ว่าเรา ขัดความสุข ไม่อยากเห็นเพื่อนมีความสุข

เราอัดอั้นจนต้องมาตั้งกระทู้เลยค่ะ คือ ยังไงสังคมนี้ ?
เราใจแคบ เรายุ่ง เหรอเนี่ย ?