สวัสดีค่ะ วันนี้ก็จะขอระบายความในใจเล็กน้อยนะค่ะ คือเรามีแฟนเป็นทอม แล้วเราก็เป็นทอม ^^ 55555 (ฟังดูแปลกเลยสิเนอะ) เกริ่นเลยนะ คือช่วงเปิดเทอมอย่างว่านะ ก็ต้องห่างกันเป็นธรรมดา จากที่อยู่โรงเรียนเจอหน้ากันทุกวัน...พอปิดเทอมปกติเราจะขึ้นไปหาเขาที่กรุงเทพ แต่ช่วงนี้เรายุ่งๆเลยไม่ได้ขึ้นไปหาเขา+เขาก็คงยุ่งด้วยล่ะ เราไม่ค่อยได้ถามอะไรเขามากเพราะกลัวจะรบกวนเขา และในระหว่างที่เขาไม่สะดวกคุยกับเรา แฟนเก่าเรา(เป็นดี้นนะ)ก็เริ่มเข้ามาที่ละคนสองคนและเราเป็นพวกที่เลิกกันแล้วไม่ค่อยมีอะไรให้ขุ่นหมองกันมาก ก็เลยคุยได้แบบเพื่อน แฟนเก่าเราก็รุ้นะว่ามีแฟนแล้ว แต่เขาก็คุยปกติเหมือนที่คุยกัน(คุยแบบเหมือนตอนเป็นแฟนกัน) แต่เราก็ไม่รู้สึกอะไรเลย กลับทำให้เราอยากคุยกับแฟนปัจจุบันมากขึ้น... แต่เหมือนยิ่งเราอยากคุยเขาก็ยิ่งห่างเราไป เราก็พอเข้าใจนะ อาจจะยุ่ง แต่มีเรื่องที่ทำให้เราไม่เข้าใจ คือ ทำไมเวลาเราต้องการเขา เขาไม่เคยแม้แต่จะสนใจเราเลย ไม่เคยแม้แต่จะปลอบเราเลย ว่าเราคิดมาก ไร้สาระ ไม่มีเหตุผล -คนทุกคนมีเหตุผลที่มันต่างกัน- เราแค่ต้องการคนที่คอยกอดเรา ไม่ต้องพูดอะไรมากก็ได้ TT แต่สุดท้าย เราก็ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ ฝ่ายง้อ เรายังรักเขาและก็ไม่ได้เบี่ยงไปไหนเลย... แต่เราเหนื่อย เราควรจะคุยกับเขาไหม(กลัวว่าจะทะเลาะกัน) หรือ แกล้งโง่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีค่ะ