ดิฉันคบกับแฟนมี3 ปี ตั้งแต่ปวช.เรียนด้วยกันตอนนี้เราเรียนมหาลัยปี2 แต่แฟนเรียนไม่จบปวช. เรารักกันมากแต่เค้าก็ทำเราเจ็บมากเหมือนกัน คบกัน3ปี เค้ามีผู้หญิง(มือที่สาม)3 คนงคือมีกิ๊กปีละคน เอาง่ายๆแฟนรักสนุกแต่ไม่ผูกพัน แต่ไม่ใช่มีอะไรเกือบทั้ง3คนนะ ประมาณ 2คน แต่เราไม่เคยร้องขอให้แฟนกลับมา ไม่เคยไปยุ่งกับหรืออาละวาดคนของเค้าด้วย แต่กับกิ๊กจะไม่ได้คบกันนานบางคน2อาทิดไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ และแฟนก็กลับมาหาเราเองตลอด เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันต่างคนต่างอยู่กับครอบครัวของตัวเอง แฟนทำงานขายของ(ทำบ้างไม่ทำบ้างเพราะแม่แฟนทำอยู่แล้วแฟนแค่ช่วยเฉยๆ) ส่วนเราเรียนเลิกเรียนก็จะไปหาแฟนที่บ้านแฟน เวลาเราอยู่ด้วยกันมีความสุขนะไปกินข้าวด้วยกัน ดูหนังฟังเพลง แต่พอห่างกันเราต้องกลับบ้าน โทสับจะไม่รับ ติดต่อไม่ได้ บลาๆโทถามกับแม่บางทีก็ไม่อยู่(แต่ที่ติดต่อไม่ได้ไม่ใช่ว่าอยู่กับผู้หญิงคนนะ เคยสลับโทสับกันใช้) เรื่องหญิงมีแต่ติดเพื่อนและเพื่อนก็ไม่ดีเรื่องยา ฯลฯ มาหมด ทางบ้านเราไม่ค่อยชอบแฟนเรามากนัก ถึงขนาดห้ามกันเลยแต่ทางพ่อแม่เราไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นนะ แต่เรารักเค้าทั้งๆที่เค้าก็เป็นคนไม่ดี พูดอะไรก็ไม่เคยจะทำได้ เราต้องมานั่งร้องไห้กับการกระทำของแฟนหลายต่อหลายครั้งมาก ความเชื่อใจตอนนี้มันก็แทบจะไม่มีเหลือเพราะชอบโกหกกับหลายๆเรื่อง มันหลายเรื่องมากกกับการที่ต้องอดทน เราทะเลาะกันทุกทีที่ห่างกันเพราะความเชื่อใจมันไม่มีและเราก็ระแวงไม่ใช่แค่เรื่องผู้หญิงอย่างเดียวแต่มันหลายเรื่องบางทีงานการไม่ทำ บ้านไม่กลับติดต่อไม่ได้ไม่รู้หายหัวไปอยู่กับเพื่อนคนไหน เอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่มีเหตุผล ใช้อารมณ์ใช้ความรุนแรง(แต่แฟนไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะ) ถามว่าแฟนเราคนนี้ไม่ดีเลยมันก็ไม่ใช่ ส่วนดีมันก็มีเยอะอยู่ รักโรแมนติกก็มี โมเม้นฟินๆก็มี แต่ตอนนี้มันเหมือนมีความอดทนมากกว่าความรัก พอเราเริ่มคิดหลายๆอย่างว่าคนเรารักกันมันทำแบบนี้หรอและพอเราตัดใจบอกเลิกแฟนกลับไม่ให้เราเลิก ประมาณว่าไม่ปล่อยถ้าเลิกแฟนจะมาป่วนทางบ้านจะบอกว่าเราเคยทำอะไรกันบ้าง บลาๆ อันตพาลอะ(ส่วนหนึ่งก็เราด้วยที่ตัดใจไม่ขาดและส่วนหนึ่งที่เราไม่อยากทิ้งแฟนเพราะสงสารแฟนเหมือนเป็นเด็กขาดความอบอุ่นและเหมือนว่าเค้ามีแค่เราคนเดียวจิงๆ)จนตอนที่คบกัน 4ปีกว่า แฟนถูกจับเรื่องยาโดนยัดของ ติดคุก2ปี3เดือน ตอนนี้ติดมา1ปี 2เดือน แฟนบอกให้เรารอเพื่อที่แฟนจะกลับตัวและเริ่มต้นใหม่ เราก็บอกว่ารอและตอนนี้เราก็ยังไม่มีใครไม่มีใครเลยจริงๆ สาบานได้!! เราเขียนจดหมายคุยกันตลอดเราเขียนในเชิงเปิดใจให้คิด ให้เข้าใจความรู้สึกของเราประมาณว่าเขียนให้แฟนรู้สึกสำนึกขึ้นมาบ้างให้เราเข้าใจกันมากขึ้น พยายามเขียนสิ่งที่เค้าเคยทำร้ายจิตใจเรามากน้อยแค่ไหน สิ่งที่เราต้องการมันคืออะไร มันดีกว่าการโต้เถียงกันต่อหน้าเพราะมันได้คิดอะไรหลายอย่างก่อนที่จะเขียนตอบกลับมาแฟนก็เขียนตอบมาให้ตลอด(แฟนเขียนมาที่บ้านแฟนและเราไปเอาจดหมายที่บ้านแฟน) ตอนนี้จดหมายเกือบ200ฉบับละ เราห่างกันเรามีความสุขมากนะที่ไม่ต้องระแวงว่าแฟนจะไปไหนไปทำอะไรกับใครที่ไหนเพราะเรารู้ว่าแฟนทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วแต่มันจะคิดถึงกันมาก ห่างกันมันทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมองเห็นคุณค่าของตัวเองมากขึ้นว่าทำไมเราถึงปล่อยให้ผู้ชายคนเดียวทำร้ายจิตใจเรามากมายขนาดนี้ ทำให้เราคิดว่าเรารักเค้ามากจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้นขนาดนี้ทั้งๆที่เค้าไม่ดี มีใครบางคนที่รู้เรื่องนี้และบอกกับเราว่าคนนี้แน่ใจว่าคือคนที่ใช่รึป่าว เราก็บอกว่าไม่ใช่แต่มันยังคบกันอยู่กับคบไป เค้าบอกให้เราคิดดีดีว่าอนาคตเรามันน่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้นะ เราเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ถึงแฟนออกมามลทินมันติดตัวคนมีประวัติเราคิดไปถึงยันครอบครัวเลยละ ลูกมีพ่อติดคุก การทำงานในหลายๆด้านมันคงมีปัญหาไปหมด คิดไปถึงตอนแต่งงานคนในงานพูดว่าเจ้าบ่าวเคยติดคุกมาแล้วด้วย มันหลายๆอย่างคำพูดของคนต่างๆนาๆคำนินทา เอาจิงๆคิดเรื่องแต่งงานก็ไม่แต่งหรอก ถึงแฟนไม่ติดคุกก็จะไม่แต่งนะ แต่ความรู้สึกของเรา ณ ตอนนี้มันแปลกๆไป เรายังรักแฟนเหมือนเดิมนะ แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอาจเป็นเพราะช่องว่างของความห่างรึป่าวไม่แน่ใจ รึเป็นเพราะไม่ได้หมดรักแต่หมดความอดทน ตอนนี้เราไม่เข้าใจกับความรู้สึกตัวเองจิงๆ มันก็อยากจะเลิกนะอยู่แบบไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้นะ ตอนนี้100%อยากเลิก60%อยากเลิก40%ก็รักอยู แต่ตอนนี้แฟนเราเปลี่ยนไปมากเปลี่ยนไปในทางที่ดีนะ ทั้งความคิดและการกระทำ(ไม่ใช่เข้าข้างเพราะรักนะ แต่คือเค้าอยู่ในนั้นมันมีบางเรื่องเช่น งดเยี่ยมเพราะเล่นพนัน รึเสพยาพกรึโทสับ คือเพื่อนแฟนโดนงดเยี่ยมเพราะมีของพวกนี้ แต่แฟนเราไม่โดน เลยคิดว่าแฟนดีขึ้นเยอะ) ความคิดที่เปลี่ยนแปลงไปในด้านดีจากการที่เราอ่านจดหมายที่แฟนส่งมา และการกระทำที่ทำให้เราเชื่อใจที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น เราสังเกตเห็นความพยายามของแฟนจิงๆนะ มีประโยคหนึ่งที่แฟนเขียนมา"เรื่องอดีตให้มันแล้วไป ถามใจตัวเองว่าพร้อมที่เริ่มต้นใหม่และก้าวไปด้วยกันไหม?"สิ่งที่เราคิดอยู่ตอนนี้คือไม่ได้อยากรอแล้วแต่ก็ไม่มีใครและจะลองดูอีกสักครั้งถ้ามันเป็นแบบเดิมก็คงต้องทางใครทางมันแต่ก็ไม่รู้จะได้เลิกกันรึป่าวไม่ใช่เพราะเราเลิกไม่ได้นะแต่เป็นเพราะไม่ยอมให้เลิก (กลัวเป็นเหมือนในข่าวนะที่ว่าทะเลาะกันแล้วขอคืนดีไม่ยอมเลยยิงแฟนแล้วสุดท้ายก็ยิงตัวเองตายตาม) เพื่อนๆว่าระหว่างเราเปิดใจไปหาคนใหม่เริ่มต้นจาก0ใหม่และไม่รู้ว่าเค้าจะดีกว่ารึแย่กว่าเดิม กับเปลี่ยนแปลงคนปัจจุบันที่เคยร่วมทุกร่วมสุขกันมามากเพราะรู้กันถึงไส้ถึงพุงกันดีอยู่แล้วทำให้ดีขึ้นเพื่อนๆคิดว่าอย่างไร(แต่ไม่รู้จะเปลี่ยนแปลงได้ไหม) เหนื่อยใจมากจิงๆ เครียดด้วยขอความเห็นหน่อย ควรทำไงดี