ผมเป็นเกย์ไม่แสดงออก โลกแทบไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์ครับ นั้นละความยากของการมีแฟนของผม

แต่ความยากมันก็มีต่อไปอีก เมื่อผมเป็นคนไม่มักง่ายในความรัก ผมคงไม่สามารถออกตามหาแฟนในโลกความเป็นจริงได้
เพราะชีวิตผมมักจะม่วนอยู่แต่หน้าจอคอมและการขับรถ ไม่ได้เดินห้าง ไม่ไปไหนที่มีโอกาสได้เจอใคร และก็ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน

ชีวิตเหงาๆผมก็ดำเนินต่อไป โลกอินเตอร์เน็ตคงเป็นทางเดียวที่จะทำให้ผมคลายเหงาหรือมีเปิดโอกาสให้ใครสักคนเข้ามาในชีวิตผมได้
ครับ...ผมก็คุยกะเพื่อนใหม่หลายๆคน และหลายคนก็เป็นคนดี แต่พอเราคุยไป และ รู้จักตัวตนของเขา ส่วนใหญ่ก็มีแต่คำว่าไม่ใช้

ผมไม่ได้คนดีอะไรครับ ผมเลือกที่จะเปิดโอกาสให้คนที่ผมชอบ โดยพิจารณาจาก หน้าตา บุคลิกที่ผมไม่ชอบคนออกสาวทั้งกายและใจ
รวมถึงเรื่องต่างๆ แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะให้ความหวังใคร แต่ก็ไม่รู้จะมีคนมากมายผิดหวังเพราะผมไม่ยอมเปิดประตู ให้เขาเข้ามาในใจผมไหม?

และบางครั้งผมก็ได้เจอคนที่ผมคิดว่าดี คิดว่าถูกใจ แต่พอคุยๆกันไป ผมก็ได้รับรู้ว่าเขาไม่ได้พร้อมที่จะมีผมเข้าไปในฐานะแฟน แต่อาจจะเป็นฐานะอื่น
ก็แอบเสียใจ แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไร สักวันผมก็คงจะเจอคนที่ จังหวะเวลามันพอดีกัน แล้วเราคงได้เริ่มเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ

วันนี้ผมยังคงไม่มีใครไม่เจอใคร อาจจะดูว่าผมเป็นคนที่เลือกเยอะ แต่เชื่อเหอะครับถ้าผมเลือกแล้ว และเดินเข้าไปในชีวิตเขา
ผมจะไม่มักง่ายกับความรู้สึกใครคนนั้นเป็นแน่  

ความไม่พอดี และ การมองหาคนที่ดีพอ สำหรับผม ผมอยากใช้โอกาสนี้เลือกคนที่ดีที่สุดเพราะผมก็คิดเสมอว่า เรื่องความรักไม่ใช้เรื่องตลก

ยินดีคุยกะเพื่อนใหม่นะครับ และ หวังว่าเราจะเป็นคนที่พอดีของกันและกัน ยังไงคุยกันหลังไมด์ได้ อย่างน้องมิตรภาพสวยงามเสมอ
"จิ๊กซอ 2 ชิ้นถ้าไม่ลองเอามาประกบเทียบกันดู ว่าเข้าล๊อคกันหรือเปล่า เราก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าเราพอดีกันหรือเปล่า"