......เอ่อ กระทู้นี้"หาสาระไม่ได้คับ"..ถ้าสาระคงไม่มี แค่อยากจะถามความคิดแต่ละคน (อ่านให้จบนะคับ)
.
.
.
คุณอ่านบทความแล้วอย่ายึดติดกับอะไรคุณปล่อยความคิดให้โล่งแล้วอ่านดูคับ

ตอนเด็กๆมีคนถามประจำโตมาคุณอยากเป็นอะไร....หรือไม่ก็ อยากจะทำงานอะไร?
...คำตอบยอดนำยม "หมอ" "ตำรวจ" "ดารา" (คงเป็นคำตอบที่เราคิดว่าตอนนั้นคุณอาจจะชอบ บางคนก็ตอบตามเพื่อนๆ)

แล้วปัจจุบันคุณทำงานอะไร????.....ทำแล้วมีความสุขเปล่าวะ???

ลองคิดดูสิคับถ้า "เงินไม่ใช่ปัจจัยสำคัญอีก" คุณอยากจะทำอะไรจิงๆ

คำตอบของผมคือ...ผมไม่ชอบอยุ่กับที่ไม่ชอบที่จะอยุ่กับอะไรสักอย่างชอบเรียนรู้ไหมเรื่อยผมว่าทุกคนน่าจะมีความรู้สึกนี้เหมือนกัน
"เบื่อกับการนั่งเรียนไปวันๆ" เข้าใจดีว่ามันคือพื้นฐานของการเริ่มต้น ถ้าคิดอีกแง่นึง คือ ทำไมไม่ลองไปค้นเองเลยละ นั่งอยุ่กับที่มันเหมือนอยู่กับที่
.
.
ถ้าเงินไม่สำคัญคุณอาจจะชอบ เต้น,ดูหนัง,ท่องเที่ยว,วาดรูป หรืองานต่างๆที่คุณต้องการ
ทุกวันนี้คุณเดินไปกับสังคมที่บีบบังคับอยู่ตลอดเวลารึเปล่า?.
.
.
ทุกวันนี้คำถามหลังจากจบการศึกษา จะทำอะไรต่อ? จะทำงานอะไร?
ทุกคนก็ต้องการเงินนะ เอาไปใช้และหาความสุขความสบายใจ
ปลายทางมันก็คือ "ความสุข" ป่ะ บางคนก็ไปช่วยงานต่อจากธุรกิจทางบ้าน เป็นสิ่งที่คุณอยากทำจริงๆเหรอ
แล้วจะทำมันแบบนั้นไปทุกๆวัน รึเปล่า? ไหวมั้ย?

บางคนเลือกงานที่สบายๆได้เงินเดือนประจำตลอด มันพอสำหรับคุณแต่มันจะไม่พอสำหรับภาระที่คุณต้องเจอ
ต้องแบกรับมันไว้........บางคนเลือกที่จะเป็นหมอเพราะ? เห้ยเงินดีวะ ....แต่!! เหนื่อยมั้ยถ้าวันที่ใครหลายๆคนไปเที่ยวแต่คุณต้องประจำอยุ่ ร.พ
คุณยอมได้ไหม? .... ถ้าใจคุณไม่รักที่จะช่วยคนไข้ อยากเห็นอนาคตของคนที่คุณช่วยชีวิตไว้ หลายๆคนบอกจะได้ดูแลครอบครัว
คุณจะมีเวลามากแค่ไหนได้ดูแลอยู่ข้างๆคนสำคัญของคุณ.....อาจจะเลือกเป็นครู ครูคืออะไรทุกวันนี้ ในสายตาผมไม่รู้มันจะมีจริงๆไหม
คือครูที่คอยสร้างฐานให้เด็กได้โตไปเจอกับปัญหาแล้วสามารถต่อสู้กับปัญหานั้นได้
.
.
.
ครูที่ต้องการใช้เวลาไปกับเราจริงๆในทุกๆวันทุกเวลา ไม่ใช่อยู่กับมันเพราะ !!! "หน้าที่"
.
.
เบื่อจิงๆกับทางที่ใครบอกว่าต้องทำอย่างนั้นต้องเป็นอย่างนี้
บอกตรงๆนะ ชีวิตคือทางนั้นจิงๆเหรอ ปัจจุบันนี้มีความสุขกับอะไรก็ควรตั้งใจแล้วทำมันต่อไปดิ
ต้องเป็นทางที่เราอยากจะเดิน  ต้องเป็นทางที่ใจเรารักมีความสุข   ไม่ใช่ทางที่ใครมันบังคับดิ
.
.
.
คำที่บอกว่าต้องลำบากก่อน ต้องล้มก่อน ต้องเจ็บก่อน ถึงจะสำเร็จ
คำนี้เข้าใจ แต่ที่เราทนล้ม   ทนเจ็บมันใช่ทางที่เรารัก  มันใช่ทางที่เราจะทำมันจริงๆเหรอ
ถ้าเป็นทางที่เราอยากจะไป ทางที่เรารักมากที่สุด แบบนั้นมันจะมีค่ามากกว่ามั้ย กับคำว่าเหนื่อย
"อย่าทนเหนื่อยอะไรกำสิ่งที่ใจเราไม่ต้องการป่ะ"
.
.
.
ถ้ายังไงๆคนเราเราก็ต้องตาย อย่างน้อยก็ขอทำสิ่งที่ใจต้องการ สุดท้ายก็คือความสุขในช่วงเวลาชีวิตนึงใช่ปะ?


ปล.เวลาคิดอะไรไม่ออกก็อยากจะระบายบ้าง อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคับ ระบายให้กำลังใจตัวเองเป็นบางครั้งเหนื่อยก็พักเดียวก็เดินต่อ 5555