เรื่องมีอยู่ว่าวันนึงเราเจอคนๆนึงคนแทนว่า k น่ะค่ะ เราเจอ k ครั้งแรกเรารู้สึกดีกับเขามาก เขาเป็นคนยิ้มง่าย กวนๆ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ เราไม่ได้คิดจะเป็นแฟนเขาหรอกค่ะแค่ได้เล่นด้วยก็สบายใจอีกอย่างเรามีแฟนแล้วก็เลยไม่อะไรมาก แต่หลังจากนั้นไม่นานเราก็คุยกันสนิทกันกับ k แล้วรู้ว่า k ก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน เราก็แอบคุยกันมาตลอดจนแฟนเรารู้เรื่องเข้า เราก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เราเลยทิ้งแฟนมาคบกับ k ค่ะเพราะเรารู้สึกว่าเราอยู่กับ k แล้วเรามีความสุขมากกว่า เราเป็นตัวของตัวเองมากกว่า เรามีอะไรที่เหมือนกันไปหมด เขาคือคนที่ต่อให้เราเศร้าแค่ไหน เขาก็ทำให้เรายิ่มได้แค่เพราะเห็นหน้าเขา ความรักเราดีขึ้นทุกวัน แต่เราก็ตัดแฟนเก่ายังไม่ขาดหรอกค่ะ เราคุยกับแฟนเก่ามาตลอดแต่ k ก็รู้เรื่องน่ะค่ะ k บอกว่ารับได้เราก็ไม่คิดอะไร เพราะยังไงแฟนเก่าคนนั้นก็เพื่อนเราต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว เราแค่อยากคุยเพราะไม่อยากเสียเพื่อนดีดีไป แต่มาวันนึง k ทะเลาะกับเราเรื่องแฟนเก่าคนนั้น เราพยายามจะอธิบายให้ kเข้าใจว่าเรื่องเป็นยังไงแต่ k ก็ไม่ฟังเขาบอกเขาเหนื่อยที่เราเป็นแบบนี้ที่เราคุยอยู่เหมือนเรายังรักแฟนเก่าอยู่ k ตัดสินใจเลิกกับเราค่ะแต่นี่เป็นจุดเริ่มต้นค่ะ. k ไปคบกับเพื่อนของเราค่ะ เพื่อนที่เราไม่คิดว่าจะมีอะไร เมื่อก่อนตอนเราคบกับ k เพื่อนของเราเล่นกับ k เราก็ไม่สงสัยอะไรก็คิดว่าเล่นกันปกติ เราเสียใจมากเหมือนโดนแทงข้างหลังมาตลอด เราก็ได้แต่โวยวายว่าทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ แต่ยิ่งโวยวายเราก็ยิ่งผิด เราก็ทำใจค่ะ แต่ก็ไม่ละความพยายามเราไม่เคยเลิกคุยกับ k เรารู้น่ะว่าไม่ควรยุ่งกับคนมีเจ้าของ แต่เรารักเขามากทำไงได้ ให้เราตัดคนที่เคยมีความสุขกันทุกวันขาดง่าย ๆ คงไม่ได้ เราควรทำไงดี เราอยู่แบบนี้เราก็รู้สึกผิดน่ะ นี่เราต้องทำไงต่อ เราควรปล่อยให้เพื่อนเรากับคนที่เรารักมากเขารักกันใช่ไหม ?