เมื่อวาน ผมมีโอกาสได้ผมปะพูดคุยกับผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่งครับ ต้องบอกว่า เป็นความโชคดีมากๆจนผมคิดว่าในชีวิตนี้อาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้วก็ได้..
ผู้ใหญ่ท่านนี้ที่ผมได้เจอเนี่ย ตอนแรกไม่ทราบเลยครับว่าท่านเป็นใคร เพิ่งมาทราบตอนหลัง หลังจากที่คุยกันเสร็จครับ
ท่านให้ผมเรียกท่านว่า "พี่" และพี่คนนี้ที่ผมได้มีโอกาสได้พูดคุย ผมมาทราบภายหลังว่าท่านคือ พี่พงศ์ หรือคุณพิพัฒพงศ์ อิศรเสนา ณ อยุธยา คณะกรรมการมูลนิธิทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ และกรรมการบริหารบริษัท ดอยคำ ผลิตภัณฑ์อาหาร จำกัด ลูกชายคนเดียวของคุณพารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา อดีตกรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท ปูนซิเมนต์ไทย จำกัด (มหาชน) >>> (สถานที่ทำงานของผม และกำลังจะกลายเป็นอดีตที่ทำงานผมครับ TT)
เราได้พูดคุยกันในเรื่องทั่วๆไป แล้วพี่พงศ์ก็ถามผมว่าอยากทราบถึงความเป็นมาของดอยคำหรือเปล่า และผมก็มีโอกาสได้ฟังเรื่องราวดีๆที่อยากจะแชร์ให้ทุกคนได้ฟังได้อ่านกัน
พี่พงศ์เล่าให้ฟังอย่างตั้งใจว่า ดอยคำ เกิดจากการทรงงานหนักของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ทรงเสด็จไปยังถิ่นทุรกันดารเพื่อให้ความช่วยเหลือแก่ราษฎรชาวไทยภูเขา ช่วงนั้นชาวบ้านในชนบทมีรายได้หาเลี้ยงปากท้องจากการปลูกฝิ่นซึ่งเป็นสิ่งเสพติดชนิดหนึ่ง พระองค์ท่านทรงมีพระราชดำริว่า จะทำอย่างไรให้ราษฎรเลิกปลูกฝิ่น หันมาหาเลี้ยงชีพด้วยอาชีพสุจริต และไม่กระทบกับวิถีชีวิตรวมถึงรายได้ของชาวบ้าน พี่พงศ์บอกว่า สมัยนั้นทองคำบาทละห้าหกร้อยเอง แต่ชาวบ้านเก็บฝิ่นใส่กระบุงไปขายแค่เจ็ดแปดขีดก็ได้เงินเป็นหมื่นๆ ..
อย่างไรก็ตาม ราษฎรชาวไทยภูเขาก็ปฏิบัติตามพระราชปณิธานของพระองค์ท่าน เริ่มจากการปลูกพืชผักผลไม้เมืองหนาวทดแทน อาทิ มะเขือเทศ ลิ้นจี่ แอปเปิ้ล สตรอว์เบอร์รี่ เป็นต้น แต่เนื่องจากพื้นที่เพาะปลูกอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก ทำให้เกิดปัญหาการกดราคาจากพ่อค้าคนกลางที่เข้ามารับซื้อ พี่พงศ์เล่าต่อว่า ตอนนั้นพระองค์ทรงมีพระอาการประชวร แต่ก็ทรงงานต่อเพราะเห็นแก่ความทุกข์ยากของราษฎรชาวไทยภูเขาเหล่านั้น ปัญหาต่างๆยังคงเกิดขึ้นอย่างไม่มี่วี่แววว่าจะสิ้นสุดลง ทั้งเรื่องผลผลิตที่บางช่วงฤดูเกิดล้นตลาด ชาวบ้านได้รับผลกระทบอย่างมาก รายได้ที่เคยมีก็ลดน้อยลง จนที่สุดแล้ว..พระองค์ท่านทรงมีพระราชดำริให้จัดตั้งสหกรณ์ชาวเขาและโรงงานหลวงอาหารสำเร็จรูปขึ้น เพื่อช่วยราษฎรชาวไทยภูเขาในการพยุงราคาผลผลิตและป้องกันการเอาเปรียบจากพ่อค้าคนกลาง ทั้งยังเป็นการช่วยให้เกิดการสร้างอาชีพ ลดปัญหาการลักลอบปลูกฝิ่น และเป็นการกระจายรายได้ให้ราษฎรชาวไทยภูเขาอีกด้วย..
โรงงานหลวง เป็นจุดเริ่มต้นของดอยคำครับ...
เรื่องที่ผลิตภัณฑ์ดอยคำมีราคาสูงขึ้น พี่พงศ์บอกว่า ให้ผมลองคิดดูครับ ชาวบ้านเคยมีรายได้สูง แต่พอเปลี่ยนจากปลูกฝิ่นเป็นพืชผักผลไม้ ต้องมาเจอการกดราคาจากนายหน้าที่เข้ามารับซื้อ ทำให้ดอยคำต้องเข้าไปช่วยเหลือโดยการซื้อผลผลิตจากชาวบ้านในเรตราคาที่ต้องช่วยให้ชาวบ้านอยู่ได้ และบริษัทเองก็ต้องไม่เจ๊ง พี่พงศ์ยังบอกอีกครับว่า ดอยคำไม่ได้ถูกตั้งขึ้นเพื่อแสวงหากำไร แต่ดอยคำถูกตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือชาวบ้านเกษตรกรในถิ่นทุรกันดาร และที่สำคัญก็คือ..ดอยคำ เกิดมาจากพระราชปณิธานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อหลวงของปวงชนชาวไทยทุกคน
มาถึงตรงนี้..พี่ๆเพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ สำหรับผมแล้ว ผมว่า ดอยคำ ไม่แพงเลย ^^
รู้มั้ย.. ทำไมผลิตภัณฑ์ดอยคำต้องขายแพง !!
ผู้ใหญ่ท่านนี้ที่ผมได้เจอเนี่ย ตอนแรกไม่ทราบเลยครับว่าท่านเป็นใคร เพิ่งมาทราบตอนหลัง หลังจากที่คุยกันเสร็จครับ
ท่านให้ผมเรียกท่านว่า "พี่" และพี่คนนี้ที่ผมได้มีโอกาสได้พูดคุย ผมมาทราบภายหลังว่าท่านคือ พี่พงศ์ หรือคุณพิพัฒพงศ์ อิศรเสนา ณ อยุธยา คณะกรรมการมูลนิธิทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ และกรรมการบริหารบริษัท ดอยคำ ผลิตภัณฑ์อาหาร จำกัด ลูกชายคนเดียวของคุณพารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา อดีตกรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท ปูนซิเมนต์ไทย จำกัด (มหาชน) >>> (สถานที่ทำงานของผม และกำลังจะกลายเป็นอดีตที่ทำงานผมครับ TT)
เราได้พูดคุยกันในเรื่องทั่วๆไป แล้วพี่พงศ์ก็ถามผมว่าอยากทราบถึงความเป็นมาของดอยคำหรือเปล่า และผมก็มีโอกาสได้ฟังเรื่องราวดีๆที่อยากจะแชร์ให้ทุกคนได้ฟังได้อ่านกัน
พี่พงศ์เล่าให้ฟังอย่างตั้งใจว่า ดอยคำ เกิดจากการทรงงานหนักของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ทรงเสด็จไปยังถิ่นทุรกันดารเพื่อให้ความช่วยเหลือแก่ราษฎรชาวไทยภูเขา ช่วงนั้นชาวบ้านในชนบทมีรายได้หาเลี้ยงปากท้องจากการปลูกฝิ่นซึ่งเป็นสิ่งเสพติดชนิดหนึ่ง พระองค์ท่านทรงมีพระราชดำริว่า จะทำอย่างไรให้ราษฎรเลิกปลูกฝิ่น หันมาหาเลี้ยงชีพด้วยอาชีพสุจริต และไม่กระทบกับวิถีชีวิตรวมถึงรายได้ของชาวบ้าน พี่พงศ์บอกว่า สมัยนั้นทองคำบาทละห้าหกร้อยเอง แต่ชาวบ้านเก็บฝิ่นใส่กระบุงไปขายแค่เจ็ดแปดขีดก็ได้เงินเป็นหมื่นๆ ..
อย่างไรก็ตาม ราษฎรชาวไทยภูเขาก็ปฏิบัติตามพระราชปณิธานของพระองค์ท่าน เริ่มจากการปลูกพืชผักผลไม้เมืองหนาวทดแทน อาทิ มะเขือเทศ ลิ้นจี่ แอปเปิ้ล สตรอว์เบอร์รี่ เป็นต้น แต่เนื่องจากพื้นที่เพาะปลูกอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก ทำให้เกิดปัญหาการกดราคาจากพ่อค้าคนกลางที่เข้ามารับซื้อ พี่พงศ์เล่าต่อว่า ตอนนั้นพระองค์ทรงมีพระอาการประชวร แต่ก็ทรงงานต่อเพราะเห็นแก่ความทุกข์ยากของราษฎรชาวไทยภูเขาเหล่านั้น ปัญหาต่างๆยังคงเกิดขึ้นอย่างไม่มี่วี่แววว่าจะสิ้นสุดลง ทั้งเรื่องผลผลิตที่บางช่วงฤดูเกิดล้นตลาด ชาวบ้านได้รับผลกระทบอย่างมาก รายได้ที่เคยมีก็ลดน้อยลง จนที่สุดแล้ว..พระองค์ท่านทรงมีพระราชดำริให้จัดตั้งสหกรณ์ชาวเขาและโรงงานหลวงอาหารสำเร็จรูปขึ้น เพื่อช่วยราษฎรชาวไทยภูเขาในการพยุงราคาผลผลิตและป้องกันการเอาเปรียบจากพ่อค้าคนกลาง ทั้งยังเป็นการช่วยให้เกิดการสร้างอาชีพ ลดปัญหาการลักลอบปลูกฝิ่น และเป็นการกระจายรายได้ให้ราษฎรชาวไทยภูเขาอีกด้วย..
โรงงานหลวง เป็นจุดเริ่มต้นของดอยคำครับ...
เรื่องที่ผลิตภัณฑ์ดอยคำมีราคาสูงขึ้น พี่พงศ์บอกว่า ให้ผมลองคิดดูครับ ชาวบ้านเคยมีรายได้สูง แต่พอเปลี่ยนจากปลูกฝิ่นเป็นพืชผักผลไม้ ต้องมาเจอการกดราคาจากนายหน้าที่เข้ามารับซื้อ ทำให้ดอยคำต้องเข้าไปช่วยเหลือโดยการซื้อผลผลิตจากชาวบ้านในเรตราคาที่ต้องช่วยให้ชาวบ้านอยู่ได้ และบริษัทเองก็ต้องไม่เจ๊ง พี่พงศ์ยังบอกอีกครับว่า ดอยคำไม่ได้ถูกตั้งขึ้นเพื่อแสวงหากำไร แต่ดอยคำถูกตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือชาวบ้านเกษตรกรในถิ่นทุรกันดาร และที่สำคัญก็คือ..ดอยคำ เกิดมาจากพระราชปณิธานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อหลวงของปวงชนชาวไทยทุกคน
มาถึงตรงนี้..พี่ๆเพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ สำหรับผมแล้ว ผมว่า ดอยคำ ไม่แพงเลย ^^