เรื่องของเรา เราเลิกกับแฟนมาจะสามเดือนละ เราเปนญ แฟนเก่าเปนช
ตั้งแต่เราคบกันเราจริงจังมากเลยนะ รักและไว้ใจให้พื้นที่ส่วนตัวไม่เคยถามรหัสเฟซหรือเช็คโทรศัพท์ ด้วยความที่ไว้ใจเชื่อใจ

เราคบกันมาเกือบ2ปี ความผูกพันความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้น
ความรักของเรามันเริ่มจากความเป็นเพื่อนมา2ปี แล้ววันนึงเขาก็ทักเรามาคุยกันในแชทเฟสทุกวัน
จนเราสองคนก็เริ่มรู้สึกดีๆให้กัน เริ่มคุยกันเยอะขึ้น เกินเพื่อนมากขึ้น จนเหมือนแฟนกันทุกอย่าง แต่แฟนเราไม่ได้ขอเราเปนแฟนนะ เขาจะคบกันไปแบบนี้เรื่อยๆแค่รุ้ว่ารุ้สึกยังไง มีความสุขก็โอเค เราก็โอเคไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก เพราะเพื่อนๆและทุกๆคนในคณะก็รุ้ว่าเราเปนแฟนกันอยุ่แล้ว
เราคอยดูแลเขาคอยห่วงใยเขา ให้ความรักเขา ทุ่มเทใส่ใจ วันที่เขาทุกข์เราคอยอยุ่ข้าง ไม่ว่าจะเครียดเรื่องสุขภาพ เรื่องเรียน บลาๆ
ความรักของเราไม่จืดชืด มีโมเม้นหวานมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง วันเกิดเราเขาก็ให้ของขวัญเป็นเสื้อสกรีนหน้าเรา และเขียนในแผ่นกระดาษว่า
ตอนตัวอายุ20ปีตัวสามารถพูดบอกใครๆได้ว่าตัวมีความสุขที่สุด

เราเคยมีแฟนมาหลายคนแต่ก็ดูแลตัวเองดีมาตลอดไม่เคยให้ผชมาแตะเนื้อต้องตัวเลยมากเกินไป

เราดูแลกันเรื่อยๆมาพากันเรียน ไปกินข้าวดูหนัง ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน
เขาเจอแม่ของเรา เราเคยเจอครอบครัวของเขาเนื่องจากว่าเขาต้องบวช แล้วเราก็ได้ถือหมอน
ช่วงนั้นเปนช่วงปิดเทอมอาเซียน เราสองคนต่างต้องแยกย้ายกันไปเรียนแลกเปลี่ยนที่เมืองนอกคนละประเทศ ห่างกันเดือนนึง เราเคยไปหอเขาสิบกว่าครั้งได้แต่ละครั้งก็แค่ไปดูหนังนั่งเล่น มีกอดมีหอมบ้าง แต่วันนั้นที่เราจะต้องห่างกันหลายเดือนทั้งที่เขาจะไปบวช และเราทั้งสองจะไปเรียนแลกเปลี่ยนกัน
เราก็เลยจูบกัน ทำให้เรารักเขามากขึ้นผูกพันมากขึ้น ช่วงนั้นคบกันได้ 1ปี3เดือน

จากนั้นตอนเรากลับมา เปิดเทอมเราสองคนก็ตัวติดกันแจเลย แล้ววันนึงที่เราต้องไปค่ายของคณะเราเรียนคณะเดียวกัน
เรากับเขาก็เกินเลยกันมากกว่าจูบ คือเขาให้เราช่วยเขาด้วยมือ เปนช่วงที่คบกันมา 1ปี7เดือน
อีกวันนึงช่วง1ปี8เดือนเขาก้อให้เราไปที่หอเขา แล้วให้เราช่วยเขาแต่คราวนี้ให้ใช้... แต่เราสองคนไม่ได้มีอะไรกัน แม้ว่าเขาจะขอก็ตาม
พอเสร็จเขาก็บอกรักเรา ว่ารักเรานะๆ รักเราจริงๆ

จากนั้นระยะเวลาหลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนไป เขามักจะคุยกับเราในเรื่องพวกนี้ จะไม่สนใจ ไม่ค่อยโทรหา ไม่ค่อยบอกคิดถึงอะไร ไม่อยากไปเที่ยวไหนกับเราเหมือนแต่ก่อน ไม่ค่อยอยากจะไปส่งเราที่ BTS แล้วก่อนเลิกกัน10วัน เราบอกเขาว่าแม่เราไม่อยุ่บ้านอ่าา ไปค้างบ้านญาติ เขาก้อเลยนั่งBTSมาหาเราเปนชม. วันี้นก้อเหมือนเดิม เขาก้อขอเรามีอะไรกัน แต่เราก้อไม่ได้ให้ แต่พฤติกรรมเขาก้อยังตงเหมือนไม่สนใจเรา ไม่ค่อยโทรหา เราก้องอนปิดโทสับหนี
หายไปไม่คุยกัน10วัน เขาก้อแค่แชทมาถามว่าเราเปนไรเฉพาะสองวันแรก หลังจากนั้นเขาก้อไม่ไ้ดสนใจอะไร เราเรียนชั้นปีเดียวกัน แต่เขาก้อไม่ได้จะมาทักมาทายอะไร ไม่ไ้ดสนใจจะง้อ ไม่ได้สนใจจะถามว่าเรางอนเรื่องอะไร

พอวันที่10เราทนไม่ไหว ระหว่างที่เราหายไปเราร้องไห้นะ บ่อยด้วย เราก็ไปคุยกับเขาว่า เขาบอกเขาหมดรักเราแล้ว เขาเบื่อ เขาอยากอยุ่คนเดียว อยากโสด เขาบอกว่าตอนงอนเล่นๆยังไม่ง้อเลยแล้วนี่งอนจริงจะง้อหรออ เขายืนกรานว่าจะเปนเพื่อนอย่างเดียว เราตามง้อเขา 4-5ครั้ง
ถามเขาว่าถ้าเรามีอะไรกันเทอจะทิ้งเขาไหม >>>ก็คงจะทิ้ง
เราเลิกกันตอนคบกันได้ 1ปี9เดือน

เราไม่เข้าใจว่าเขาทำลงได้ไง เราที่เป้นเพื่อนกับเขามาสองปี คบกันอีกสองปี คอยดูแล ใส่ใจไม่เคยทะเลาะอะไรร้ายแรง มีแค่งอนกันเล่นๆ ตามประสา
ให้ความรัก ไปไหนไปด้วยกันเสมอ ไม่ทิ้งกันในวันที่เขาทุกข์ ไว้ใจเชื่อใจ รักเหมือนคนในครอบครัว
เขารุ้ว่าเรามีอยุ่กับแม่แค่สองคน พี่ชายไปทำงานต่างจังหวัด นอกจากครอบครัวแล้ว เขาคือคนที่สามที่เรานึกถึงเสมอมา
แต่วันนี้เขาสนใจแต่ความรุ้สึกตัวเอง ไม่สนใจว่าเราจะเปนจะตายยังไง เราร้องไห้หนักแค่ไหนเขารุ้ ตอนคุยโทสับว่าไม่อยากเลิกเราก้อร้องไห้คุยไป
ช่วงที่เลิกกับเราแรกๆก็มีคนเหนเขาไปไหนมาไหนกับน้องรหัส ไปกินข้าว เดินมาคณะด้วกยัน ไปส่งที่ห้องเรียน พี่สาวเขาซึ่งเรารุ้จักก้อบอกเราว่าเจอเขาสองคนอยุ่ในห้องด้วยกัน เราก้อแบบอึ้งอ่าา อึ้งที่แบบว่าทำกันได้ไงๆ เขาไม่เคยทำร้ายจิตใจเทอ มีแต่คอยดูแล ให้แต่ความหวังดี มีอะไรก้อช่วยเหลือกัน

อีกอย่างที่เขาอยากเลิกเพียงเพราะเขาชอบผญสวย หุ่นดี ฉลาด เพอเฟค ซึ่งเราไม่ใช่สเปคเขา ไม่ใช่สำหรับเขา ต่อให้เราจะดีแค่ไหนมีข้อดีเปน1000ข้อ
ความผูกพันที่เกิดขึ้นมันก็ซื้อความรักจากเขาไม่ได้