คือขอเล่าก่อนเลยค่ะว่า  ตอนม.ปลาย หนูเรียนในโรงเรียนที่เป็นของศาสนาคริตส์ (คาทอลิก)  เรียนที่นี้ 3 ปีค่ะ  ตอนแรกๆที่เข้าไปเรียนก็รู้สึกว่า ชีวิตเราเปลี่ยนค่ะ มีการปรับตัว จากไม่เคยท่องบทสวด จากไม่เคยรู้คำสอน หรือว่าพิธีขอพรตอนวันแรกที่เปิดเรียน   หรือพิธีต่างๆ  มีคุณพ่อ มิส มาสเซอร์. ซิสเตอร์ คือเรียกไม่เหมือนกัน  ส่วนตัวคิดว่าดีนะเราได้มาเรียนรู้ศาสนา
ด้วย  หนูเป็นคนที่อยากจะเรียนรู้ในสิ่งที่ต่างด้วย  เข้าเรียนไปสักพักมีโอกาสได้เข้าโบสถ์ มีคุณพ่อใส่ชุด แบบดูแล้วทึ่งมาก เหมือนเราเข้าไปอยู่โลกอะไรสักแห่ง มีหลายคนร่วมกันร้องเพลง  ซึ่งเราก็ร้องเพลงไปด้วย นั้นคือปีแรกๆ  ^^ ปีที่สองคือเริ่มชินแล้ว  รู้สึกว่าตัวเองซึมซับ ศรัทธาในพระองค์ มีเรียนวิชาคริสตศาสตร์ด้วยค่ะ ส่วนใหญ่จะดูเป็นดิวิโอเกี่ยวกับพระเยซู   แต่ไม่ค่อยได้เข้าโบสถ์ เพราะที่โรงเรียนสร้างโบสถ์ใหม่ สร้างนานมาก ตั้งแต่ ม4-6  โบสถ์ใหญ่มาก บางคนก็บอกว่าเป็นโบสถ์ที่ใหญ่สุดในภาคใต้
^^ ปีที่สามนี่โบสถ์ใหม่เสร็จพอดี  ได้เข้าครั้งแรกตอนทำพิธีรับศีลตอนเรียนจบ ม.6  มีความรู้สึกนะคะ ว่านี่เราจะไม่ได้เข้าโบสถ์อีกแล้วสิ่ ใจหายค่ะ เพราะทุกครั้งที่เข้าโบสถ์ไม่มีครั้งไหนที่ไม่มีความสุขเลย. **หลังจบออกมาจากโรงเรียนแล้ว บางครั้งไม่สบายใจก็อฐิษฐาน ขอพร หรือพูดคุย จะนึกถึงพระเยซูก่อนในทุกๆครั้ง  คือบอกไม่ถูกว่าเป็นความเคยชิน ความศรัทธา  หรืออะไรกันแน่ ! บางครั้งอยากไปโบสถ์ มากกว่าวัด. แต่บางครั้งก็ยังทำบุญในแบบพุทธ คือสับสนมาก มีช่วงหนึ่งแอบคิดว่าจะเปลี่ยนดีมั้ย ไปถามพ่อกับแม่ ท่านก็บอกว่าบ้านเราพุทธหมด คือรุ้เลยว่าไม่ให้ แต่ก็คิดนะไม่เป็นไรคงไปด้วยกันได้ถือ2 ศาสนา เหมือนชีวิตมีจุดเปลี่ยนมากมาย หนูไม่รุ้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แค่รู่ว่าสบายใจ  สับสนกับสิ่งเป็นอยู่  และหนูอยากถามว่า
1. ใครเข้าใจความรู้สึกนี้ช่วยอธิบายหน่อย ควรจะเริ่มต้นยังไง
2 ถ้าเปลี่ยนมาเป็นคริตส์จะมีผลต่อครอบครัวพุทธมั้ย เช่นถ้าเข้าอิสลาม หากพ่อแม่เป็นอะไรไปลูกมาทำพิธีไม่ได้เด็ดขาด
3. ถ้าไม่เปลี่ยนแต่นับถือไปพร้อมกับพุทธจะแปลกมั้ย