เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนอยู่คนหนึ่ง คบกันมา 5 ปีกว่า อยู่ด้วยกัน 3 ปีกว่า ตั้งแต่คบกันมา เรารู้สึกมาตลอดว่า ชีวิตค่อย ๆ แย่ลง ๆ แต่เราก็ไม่เคยคิดว่ามันคือปัญหา หรือความทุกข์แต่อย่างใด เพราะถ้ายังมีเรา มันก็คือความสุขที่สุดแล้ว

          จนอยู่มาวันหนึ่ง เป็นวันที่เราต้องย้ายเข้าไปอยู่บ้านเดียวแม่ของแฟน นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เราไม่เคยรับรู้ได้ถึงคำว่าความสุขอีกเลย

          มันเป็นเรื่องที่ดีมาก ที่แฟนของเรา เค้าเป็นคนรักแม่มาก พยายามดูแลแม่อย่างดี แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า แม่เค้าเหมือนพวกมนุษย์ป้า มาก ๆ (หยาบคาย ชอบดูถูกคน โกหก ปริ้นปร้อน เรื่องมาก ขี้โวยวาย ชอบโบ้ย ชอบป้าย มักง่าย ชอบด่า ชอบพูดคำหยาบ ชอบกระแนะกระแหน ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัว) และตัวเราเองก็เป็นพวกโลกส่วนตัวสูง  เราอยู่แบบไม่มีความสุขเลย ไหนจะปัญหาที่เกิดจากแม่ของแฟน และน้องของแฟนอีก (เค้าเป็นเจ้าของบริษัท ที่แฟนเราทำงานอยู่ แต่ไม่เคยเห็นแฟนเราเป็นพี่ ใช้งาน กดขี่ ข่มเหง บ้าอำนาจ) ชอบเข้ามาก้าวก่าย ชอบดูถูกเรา วันดี คืนดี ก็หาเรื่องด่า จนเราไม่แน่ใจว่า เราจะโดยไล่ออกจากบ้านเมื่อไร เพราะบ้านที่เราเข้าไปอยู่นั้น เป็นบ้านของน้องชายแฟน

          นอกจากปัญหาของคนแล้วยังมีปัญหาอื่น ๆ อีก แม่ของแฟน เป็นคนรักหมามาก เลี้ยงหมาในบ้าน 2 ตัว ซึ่งเราเป็นคนรักสัตว์ แต่ไม่เลี้ยงหมาในบ้าน เพราะเราคิดว่ามันสกปรก มีแต่เชื้อโรค และสิ่งที่เราประสบ คือ เราต้องมาเจอกับกลิ่นของหมา (พันธุ์ปั๊ก) ที่กลิ่งแรงมาก คราบเลือดประจำเดือนของหมา คราบนั่น โน่น นี่ ของหมา ขนที่ล่วงและปลิวล่องลอยเต็มบ้าน ทำให้เราหงุดหงิดทุกครั้งที่เจอแบบนี้

          นอกจากปัญหาจากคนรอบตัวของแฟน ปัญหาจากหมา ก็ยังมีปัญหาจากแฟนเราอีก บางที เค้าก็ดีกับเรามาก แต่บางทีเค้าก็ทำให้เราร้องไห้บ่อย ๆ
บ่อยมาก จนเราคิดจะเลิก หรือแยกออกมาอยู่ข้างนอกหลาย ๆ ต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้ ทำไม่ได้สักที เรารู้สึกอึดอัดมาก ทรมาน ไม่มีความสุขเอาซะเลย ไม่มีเลยแม้แต่นิดเดียว

          เราควรทำอย่างไรดี?....... เราเหนื่อยเหลือเกิน...