นังขมิ้นลูกรัก
ผมชอบดูหนังเรื่อง Airbud ทุกภาคมาตั้งแต่เด็ก แล้วชอบหมาพันธ์โกลเด้นมาก
ย้อนไปเมื่อ10ปีก่อน เมื่อปี2004 ตอนนั้นอยู่ปี1 ได้ไปบ้านเพื่อนของพ่อที่โพธาราม มีโกลเด้นอยู่2ตัวน่ารักมาก อยากได้หมาพันธ์นี้กะเขาสักตัว
ผมเลยตัดสินใจขายโทรศัพท์โนเกียจอสีที่มาบุญครองมา 2500 และ เงินเก็บอีก 1000 รวมกันมี 3500
แล้วผมก็ขึ้นรถไฟฟ้า ไปจตุจักร วันนั้นเลย ผมเดินไปหลายร้าน เจอน้องหมาตัวนึง น่ารักมาก มันอยู่ในกะบะปีนขึ้นมาเกาะรั้วมองหน้าผม ผมถูกชะตากับตัวนี้ คนขายบอก3800 ผมบอกมี 3500 คนขายบอกโอเค 3500
ผมก็เลยอุ้มน้องแล้วขึ้นแท๊กซี่กลับมาบ้าน พอมาถึงบ้าน ขี้แตกเป็นเม็ดๆสีขาวๆ ตายล่ะหวา มันเป็นอะไร จตุจักรเขาให้กินอะไร เลยมาseach ดูในพันทิพยุคนั้น ซึ่งผมก็มาอ่านที่ดราม่าเรื่องซื้อหมาที่JJตายมากกว่ารอด ซื้อมารอดไม่เกิน2อาทิตย์ ผมก็กลัว รีบพาไปหาหมอ หมอถ่ายพยาธิให้ มันท้องเสีย และให้กินอาหารเสริมบำรุง ไม่นานขี้ก็เป็นปกติ ผมก็ใจตุ้มๆต่อมๆจะตายมั้ยนะ ผ่านมาเดือนนึง ไม่เป็นไร คงไม่ตายแล้วแหละ ขมิ้นเป็นหมาที่ขี้เล่นมาก ตอนเด็กชอบวิ่งขึ้นเตียงขึ้นโต๊ะและสารพัดกัด มันเป็นหมาที่ชอบวิ่งมานอนหนุนตักตอนอยู่บนเก้าอี้ กระโดดขึ้นเก้าอี้ยังกะหมาพุดเดิล ทั้งที่ตัวบะเร่อแล้ว ขมิ้นเป็นหมาที่ตะกละ ไม่ว่าใครกินอะไร มันจะไปนั่งเอาคางเกยที่ขา เอามือสะกิด และไม้ตายคือ น้ำลายยืด เห็นแล้วต้องให้มันกินเพราะความทุเรศปนตลกทุกที
ขมิ้นชอบน้ำ ตอนเด็กๆ จนถึง4-5ขวบ หน้าฝนน้องจะวิ่งไปตากฝน ไปขุดดิน แล้วคลุก และ ที่เด็ดกกว่านั้น ชอบไปนอนในรางน้ำหน้าบ้าน แล้วก็วิ่งเข้ามาในบ้าน ก็ต้องจับอาบน้ำใหม่ พออาบใหม่ มันก็วิ่งไปนอนในรางน้ำ หรือ คลุกดินใหม่
แต่เวลามันทำหน้ายิ้มเราก็โกรธเขาไม่ลง เขาชอบอยู่กับคน เดินเข้าเดินออกบ้านอยู่ในบริเวณในซอย เป็นมิตรกับทุกคน ไม่เคยกัดใคร แต่ตัวอาจจะใหญ่แค่นั้นเอง เราเลี้ยงเขามา10ปี เวลาเรากลับบ้านดึกๆ เราเห็นขนเหลืองๆอยู่ข้างประตูแล้ว เขาจะรีบลุก แล้วตาม ชอบเอาหัวมาไถกางเกง ซึ่งขนมันก็เยอะๆ กวาดทั้งวัน เวลานั่งตรงม้าหินก็ชอบโดดขึ้นมา แล้วเราก็กอดเขา เขาชอบให้กอดและเกาคอ ขนเขานิ่มมาก เขาอยู่กันมา ไม่เคยเป็นอะไร เคยไม่สบายเป็นหวัดครั้งสองครั้ง
จนวันนึงเมื่อ3อาทิตย์ก่อน เราเห็นปากขมิ้นบวมๆ เราก็นึกว่าเขาไปกัดกระป๋องหรือของแข็งมา พาไปคลินิก 2 ครั้ง ให้แค่ยาแก้อักเสบแก้ปวดมา เราก็เห็น เอ๊ะ ทำไมไม่หายไม่ยุบเลย และเราไปคลำตรงคอเจอก้อนเนื้อเท่าลูกมะนาว ก็เลยพาไปรพ.สัตว์ ครั้งแรกไปX-Ray และ หมอให้ยามาบรรเทา เราก็ให้กิน เขาไม่ดีขึ้นเลย และบวม น้ำลายยืด มีหนอง มีเลือดไหล ไปคราวนี้หมอนัดผ่าตัดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง พอไปถึง หมอบอกว่าผ่าให้ไม่ได้ เพราะมะเร็งมันลามไปที่เหงือกและคอหมด ถ้าผ่าคือ 50-50 ที่จะรอด หมอไม่ยอมผ่าให้ และให้ไปที่แผนกมะเร็ง คุณหมอทำคีโมให้2 เข็ม และ นัดวันที่ 3 คือวานซืน แต่อาการเขา ทรุดลงทุกวัน และ ทรุดเร็วมาก วันที่ 2มีค. เขาไม่มีแรงที่จะเดิน ไม่กินข้าวแล้ว คืนนั้นเราเฝ้าเขาทั้งคืน เช็ดแผล เพราะหนองเขาไหลตลอด ล้างตัว เอาผ้ามาห่ม และ คอยปลอบเขา เช้าวันที่3 ไม่รู้เราคิดถูกหรือคิดผิดที่ไม่พาเขาไปรพ. คือ น้องขมิ้นเขาไม่มีแรงแม้กระทั่งลุกแล้ว เราใส่ปลอกคอ แล้วบอกลุกหน่อยมิ้น โทรเรียกตุ๊กๆ จะไปรพ.แล้ว แต่เขาแค่ยันตัว เขาก็ล้มแล้ว ไม่มีแรงแม้กระทั่งเดิน พ่อเราเลยบอก หมอเทวดาก็ช่วยไม่ได้ มะเร็งมันลามไปเร็วมาก ถึงขนาดหมอบอกผ่าให้ไม่ได้(2อาทิตย์จากลูกมะนาวเป็นเต็มคอ) ทำใจเหอะนะ พ่อเราบอกว่า ถ้าไปฉีดทำคีโมอีก อัดเคมีเข้าไป จะยื้อได้เดือน สองเดือน น้องขมิ้นก็ต้องทรมานไปอีก 2 เดือน ปล่อยเขาไปเถอะนะ เราเช็ดแผล หยอดน้ำให้เขากิน เอาฟองน้ำล้างตัว เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวที่เขากลั้นไม่อยู่แล้วตลอด เขาไม่กินข้าวเลย เราเอาข้าวต้มกับหมูบดปั่นเป็นน้ำปั่น ใส่หลอดไซลิ้งให้กิน เขาก็อ๊วกออกมาหมด น้ำก็ไม่กิน ข้าวก็ไม่กิน เรารู้เลยว่าถึงเวลาเของเขาแล้วล่ะ เรานั่งลูบหัวเขา ตลอด2-3วันที่ทรุดอย่างหนัก เขาไม่ร้องเลยนะเลยนะ เขานอนทำตาละห้อย เราก็รู้สึกใจสลายยังไงไม่รู้ เราลูบหัวเขา เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งลุกอะ แต่เขาพยายามจะลุกเพื่อจะมาประจบเรา เราบอก มิ้นไม่ต้องลุกนะ พ่ออยู่ตรงนี้นะ ไม่หนีไปไหนนะลูกนะ เมื่อวานเรานอนไปแค่2-3ชม. ตื่นมา น้องขมิ้นหายใจดังมาก หายใจออกทางปาก เหมือนหายใจไม่ออกแล้ว เราน้ำตาร่วง ลูบหัวเขา เขาหายใจดังมากอยู่หลายชม. ก่อนเขาไป น้องร้องเบาๆเหมือนเจ็บมากอยู่ในลำคอ เราก็ลูบหัวเขา พ่ออยู่นี่นะลูกนะ ขมิ้น อย่าร้องนะลูก พิมพ์ไปยังน้ำตาไหลไป เราเอาทิชชู่มาเช็ดหนองที่ปากเขาตลอดเอาหนังสือพิมพ์รองหมดไปเป็นเล่มๆ ตอนบ่ายกว่าๆเขาหยุดร้องหายใจรวยๆ เราก็บอกมิ้น พ่อไปกินข้าวแป๊บนึงนะลูกนะ เดี๋ยวพ่อกลับมานะ ผมล้างมือแล้วเดินออกไปกินข้าวหน้าปากซอย กินยังไม่ทันหมดจาน คนที่บ้านโทรมาบอกว่าขมิ้นไปแล้ว เราออกมาแค่10นาที เขาก็จากไปแล้ว ทำไมเราไม่อยู่กับเขาตอนนั้นนะ กลับมาเราไปขุดดินแล้วนำร่างเขาฝังเอาไว้ หมาตาย ไม่รู้จะพูดอะไร แต่เสียใจกว่าตอนที่เลิกกับแฟนอีก ตอนแฟนเก่าตอนที่เขาทิ้งเราไป เราน้ำตาไหล ขมิ้นเขาเดินเข้ามาข้างๆ เรากอดขมิ้น แล้วถามเขาว่า ขมิ้นไม่ทิ้งพ่อใช่มั้ยลูก และ เขาก็ไม่เคยทิ้งเราไปจริงๆ คนทิ้งเราแต่หมาเขาไม่เคยทิ้งเรา รูปขมิ้น มีอยู่รูปเดียว แม้ไม่ชัดเป็นรูปตอนวันนึงเมื่อช่วงปีที่แล้ว เรากลับมาบ้าน แล้วเขาเข้ามาอ้อนเรา เขาชอบเอาคางมาเกยแบบนี้แหละ จริงๆรูปน้องมิ้นมีหลายรูปนะ แต่อยู่ในโทรศัพท์เครื่องเก่า เสียดายที่เครื่องมันเสียไปแล้ว
รูป
http://postto.me/18/ee3
น้องหมาเพิ่งเสียไปครับ เสียใจมากเหมือนคนที่รักเสียไปเลย
ผมชอบดูหนังเรื่อง Airbud ทุกภาคมาตั้งแต่เด็ก แล้วชอบหมาพันธ์โกลเด้นมาก
ย้อนไปเมื่อ10ปีก่อน เมื่อปี2004 ตอนนั้นอยู่ปี1 ได้ไปบ้านเพื่อนของพ่อที่โพธาราม มีโกลเด้นอยู่2ตัวน่ารักมาก อยากได้หมาพันธ์นี้กะเขาสักตัว
ผมเลยตัดสินใจขายโทรศัพท์โนเกียจอสีที่มาบุญครองมา 2500 และ เงินเก็บอีก 1000 รวมกันมี 3500
แล้วผมก็ขึ้นรถไฟฟ้า ไปจตุจักร วันนั้นเลย ผมเดินไปหลายร้าน เจอน้องหมาตัวนึง น่ารักมาก มันอยู่ในกะบะปีนขึ้นมาเกาะรั้วมองหน้าผม ผมถูกชะตากับตัวนี้ คนขายบอก3800 ผมบอกมี 3500 คนขายบอกโอเค 3500
ผมก็เลยอุ้มน้องแล้วขึ้นแท๊กซี่กลับมาบ้าน พอมาถึงบ้าน ขี้แตกเป็นเม็ดๆสีขาวๆ ตายล่ะหวา มันเป็นอะไร จตุจักรเขาให้กินอะไร เลยมาseach ดูในพันทิพยุคนั้น ซึ่งผมก็มาอ่านที่ดราม่าเรื่องซื้อหมาที่JJตายมากกว่ารอด ซื้อมารอดไม่เกิน2อาทิตย์ ผมก็กลัว รีบพาไปหาหมอ หมอถ่ายพยาธิให้ มันท้องเสีย และให้กินอาหารเสริมบำรุง ไม่นานขี้ก็เป็นปกติ ผมก็ใจตุ้มๆต่อมๆจะตายมั้ยนะ ผ่านมาเดือนนึง ไม่เป็นไร คงไม่ตายแล้วแหละ ขมิ้นเป็นหมาที่ขี้เล่นมาก ตอนเด็กชอบวิ่งขึ้นเตียงขึ้นโต๊ะและสารพัดกัด มันเป็นหมาที่ชอบวิ่งมานอนหนุนตักตอนอยู่บนเก้าอี้ กระโดดขึ้นเก้าอี้ยังกะหมาพุดเดิล ทั้งที่ตัวบะเร่อแล้ว ขมิ้นเป็นหมาที่ตะกละ ไม่ว่าใครกินอะไร มันจะไปนั่งเอาคางเกยที่ขา เอามือสะกิด และไม้ตายคือ น้ำลายยืด เห็นแล้วต้องให้มันกินเพราะความทุเรศปนตลกทุกที
ขมิ้นชอบน้ำ ตอนเด็กๆ จนถึง4-5ขวบ หน้าฝนน้องจะวิ่งไปตากฝน ไปขุดดิน แล้วคลุก และ ที่เด็ดกกว่านั้น ชอบไปนอนในรางน้ำหน้าบ้าน แล้วก็วิ่งเข้ามาในบ้าน ก็ต้องจับอาบน้ำใหม่ พออาบใหม่ มันก็วิ่งไปนอนในรางน้ำ หรือ คลุกดินใหม่
แต่เวลามันทำหน้ายิ้มเราก็โกรธเขาไม่ลง เขาชอบอยู่กับคน เดินเข้าเดินออกบ้านอยู่ในบริเวณในซอย เป็นมิตรกับทุกคน ไม่เคยกัดใคร แต่ตัวอาจจะใหญ่แค่นั้นเอง เราเลี้ยงเขามา10ปี เวลาเรากลับบ้านดึกๆ เราเห็นขนเหลืองๆอยู่ข้างประตูแล้ว เขาจะรีบลุก แล้วตาม ชอบเอาหัวมาไถกางเกง ซึ่งขนมันก็เยอะๆ กวาดทั้งวัน เวลานั่งตรงม้าหินก็ชอบโดดขึ้นมา แล้วเราก็กอดเขา เขาชอบให้กอดและเกาคอ ขนเขานิ่มมาก เขาอยู่กันมา ไม่เคยเป็นอะไร เคยไม่สบายเป็นหวัดครั้งสองครั้ง
จนวันนึงเมื่อ3อาทิตย์ก่อน เราเห็นปากขมิ้นบวมๆ เราก็นึกว่าเขาไปกัดกระป๋องหรือของแข็งมา พาไปคลินิก 2 ครั้ง ให้แค่ยาแก้อักเสบแก้ปวดมา เราก็เห็น เอ๊ะ ทำไมไม่หายไม่ยุบเลย และเราไปคลำตรงคอเจอก้อนเนื้อเท่าลูกมะนาว ก็เลยพาไปรพ.สัตว์ ครั้งแรกไปX-Ray และ หมอให้ยามาบรรเทา เราก็ให้กิน เขาไม่ดีขึ้นเลย และบวม น้ำลายยืด มีหนอง มีเลือดไหล ไปคราวนี้หมอนัดผ่าตัดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง พอไปถึง หมอบอกว่าผ่าให้ไม่ได้ เพราะมะเร็งมันลามไปที่เหงือกและคอหมด ถ้าผ่าคือ 50-50 ที่จะรอด หมอไม่ยอมผ่าให้ และให้ไปที่แผนกมะเร็ง คุณหมอทำคีโมให้2 เข็ม และ นัดวันที่ 3 คือวานซืน แต่อาการเขา ทรุดลงทุกวัน และ ทรุดเร็วมาก วันที่ 2มีค. เขาไม่มีแรงที่จะเดิน ไม่กินข้าวแล้ว คืนนั้นเราเฝ้าเขาทั้งคืน เช็ดแผล เพราะหนองเขาไหลตลอด ล้างตัว เอาผ้ามาห่ม และ คอยปลอบเขา เช้าวันที่3 ไม่รู้เราคิดถูกหรือคิดผิดที่ไม่พาเขาไปรพ. คือ น้องขมิ้นเขาไม่มีแรงแม้กระทั่งลุกแล้ว เราใส่ปลอกคอ แล้วบอกลุกหน่อยมิ้น โทรเรียกตุ๊กๆ จะไปรพ.แล้ว แต่เขาแค่ยันตัว เขาก็ล้มแล้ว ไม่มีแรงแม้กระทั่งเดิน พ่อเราเลยบอก หมอเทวดาก็ช่วยไม่ได้ มะเร็งมันลามไปเร็วมาก ถึงขนาดหมอบอกผ่าให้ไม่ได้(2อาทิตย์จากลูกมะนาวเป็นเต็มคอ) ทำใจเหอะนะ พ่อเราบอกว่า ถ้าไปฉีดทำคีโมอีก อัดเคมีเข้าไป จะยื้อได้เดือน สองเดือน น้องขมิ้นก็ต้องทรมานไปอีก 2 เดือน ปล่อยเขาไปเถอะนะ เราเช็ดแผล หยอดน้ำให้เขากิน เอาฟองน้ำล้างตัว เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวที่เขากลั้นไม่อยู่แล้วตลอด เขาไม่กินข้าวเลย เราเอาข้าวต้มกับหมูบดปั่นเป็นน้ำปั่น ใส่หลอดไซลิ้งให้กิน เขาก็อ๊วกออกมาหมด น้ำก็ไม่กิน ข้าวก็ไม่กิน เรารู้เลยว่าถึงเวลาเของเขาแล้วล่ะ เรานั่งลูบหัวเขา ตลอด2-3วันที่ทรุดอย่างหนัก เขาไม่ร้องเลยนะเลยนะ เขานอนทำตาละห้อย เราก็รู้สึกใจสลายยังไงไม่รู้ เราลูบหัวเขา เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งลุกอะ แต่เขาพยายามจะลุกเพื่อจะมาประจบเรา เราบอก มิ้นไม่ต้องลุกนะ พ่ออยู่ตรงนี้นะ ไม่หนีไปไหนนะลูกนะ เมื่อวานเรานอนไปแค่2-3ชม. ตื่นมา น้องขมิ้นหายใจดังมาก หายใจออกทางปาก เหมือนหายใจไม่ออกแล้ว เราน้ำตาร่วง ลูบหัวเขา เขาหายใจดังมากอยู่หลายชม. ก่อนเขาไป น้องร้องเบาๆเหมือนเจ็บมากอยู่ในลำคอ เราก็ลูบหัวเขา พ่ออยู่นี่นะลูกนะ ขมิ้น อย่าร้องนะลูก พิมพ์ไปยังน้ำตาไหลไป เราเอาทิชชู่มาเช็ดหนองที่ปากเขาตลอดเอาหนังสือพิมพ์รองหมดไปเป็นเล่มๆ ตอนบ่ายกว่าๆเขาหยุดร้องหายใจรวยๆ เราก็บอกมิ้น พ่อไปกินข้าวแป๊บนึงนะลูกนะ เดี๋ยวพ่อกลับมานะ ผมล้างมือแล้วเดินออกไปกินข้าวหน้าปากซอย กินยังไม่ทันหมดจาน คนที่บ้านโทรมาบอกว่าขมิ้นไปแล้ว เราออกมาแค่10นาที เขาก็จากไปแล้ว ทำไมเราไม่อยู่กับเขาตอนนั้นนะ กลับมาเราไปขุดดินแล้วนำร่างเขาฝังเอาไว้ หมาตาย ไม่รู้จะพูดอะไร แต่เสียใจกว่าตอนที่เลิกกับแฟนอีก ตอนแฟนเก่าตอนที่เขาทิ้งเราไป เราน้ำตาไหล ขมิ้นเขาเดินเข้ามาข้างๆ เรากอดขมิ้น แล้วถามเขาว่า ขมิ้นไม่ทิ้งพ่อใช่มั้ยลูก และ เขาก็ไม่เคยทิ้งเราไปจริงๆ คนทิ้งเราแต่หมาเขาไม่เคยทิ้งเรา รูปขมิ้น มีอยู่รูปเดียว แม้ไม่ชัดเป็นรูปตอนวันนึงเมื่อช่วงปีที่แล้ว เรากลับมาบ้าน แล้วเขาเข้ามาอ้อนเรา เขาชอบเอาคางมาเกยแบบนี้แหละ จริงๆรูปน้องมิ้นมีหลายรูปนะ แต่อยู่ในโทรศัพท์เครื่องเก่า เสียดายที่เครื่องมันเสียไปแล้ว
รูป http://postto.me/18/ee3