ขออภัย ชื่อกระทู้ไม่สัมพันธ์กับเนื้อหา ขออนุญาตลบเนื้อหาทิ้งบางส่วนนะคะ เหลือไว้แต่ประเด็นที่อยากให้ช่วยแสดงความคิดเห็นเฉยๆ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรามีหลานสาวค่ะ อยู่ป.3แล้ว แต่ยังอ่านหนังสือไม่ออก สะกดคำไม่เป็น
ทั้งที่หลานสาวของเราก็เริ่มเข้าเรียนตั้งแต่เตรียมอนุบาลเหมือนเด็กในกทม.ทั่วๆไปค่ะ
เราก็ได้แต่เป็นกังวลและสงสัยว่าที่เป็นแบบนี้เป็นเฉพาะหลานเราหรือว่าเด็กคนอื่นก็เป็นกันแน่

เราเลยลองสังเกตดูค่ะ ว่าอะไรที่ทำให้หลานสาวเรายังอ่านหนังสือไม่ออกทั้งๆที่อายุ8ขวบเข้าไปแล้ว

แล้วอย่างแรกที่เราสังเกตเห็นเลยคือ "แท็บเลต"ค่ะ หลานสาวเราติดแท็บเลตมากๆ แท็บเลตแจกเด็กป.1ที่เป็นนโยบายของรัฐบาลนั่นแหละค่ะ แทนที่แท็บเลตที่ถูกแจกนี้จะมาช่วยส่งเสริมการเรียนรู้ แต่มันกลับทำให้หลานสาวเราอ่านหนังสือน้อยลงค่ะ
คืออย่างสมัยเราเด็กๆที่ยังไม่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เหล่านี้ เราก็อ่านหนังสือการ์ตูนตั้งแต่เด็กๆค่ะ มันทำให้เราได้หัดสะกดคำและอ่านหนังสืออกตั้งแต่ป.1 แต่อย่างหลานสาวเรา แกเอาแต่เปิดคลิปการ์ตูนดูในแท็บเลต ได้แต่ทักษะการฟังกับการพูด แต่การสะกดคำอะไรแบบนี้ไม่ได้เลย
แถมที่สำคัญอีกอย่างคือ แกติดแท็บเลตมากเสียจนมันบั่นทอนความสนใจในการเรียนค่ะ จะให้นั่งอ่านหนังสือ แกก็มัวแต่ไปสนใจจะเล่นแต่แท็บเลต ชอบเปิดการ์ตูนดูตลอด ขนาดเวลากินข้าวก็ยังดูแท็บเลต ถ้าใครไปยึดหรือสั่งให้แกปิด แกก็จะงอนค่ะ ไม่พูดไม่จากับใคร สุดท้ายก็ต้องเอาไอ้เจ้าแท็บเลตเนี่ยแหละไปง้อ

อย่างที่สอง คือการสอนสะกดคำค่ะ เราลองสังเกตตอนแม่น้องสอนน้องวิชาสะกดคำภาษาไทยให้ลูกค่ะ
ถ้าเป็นสมัยเรา คำว่า "เล่น" เราจะสะกด ลอ-เอ-นอ เลน ไม้เอก = เล่น ใช่ไหมคะ?
แต่หลานเราสะกดแบบนี้ค่ะ "เอ-ลอ-ไม้เอก-นอ = เล่น" เรานี่งงแต้กเลยค่ะ สะกดแบบนี้มันไม่งงหรอคะ
เราเลยลองถามแม่น้องเขาดู ว่าทำไมไม่สะกดแบบเรามันไม่ง่ายกว่าหรอ
แม่น้องก็ตอบว่า ถ้าให้น้องสะกดแบบเรา "ลอ-เอ-นอ-ไม้เอก = ลเน่" มันจะออกมาเป็นแบบนี้ค่ะ
เราก็เลยงงว่าตกลงแล้วไอ้วิธีสะกดคำแบบนี้มันมีผลทำให้หลานเราสะกดคำไม่ได้ด้วยหรือเปล่า แล้วสะกดแบบไหนถึงจะดีกันแน่

อย่างที่3คือ วิธีการสอน ค่ะ เท่าที่เราสังเกตดูโรงเรียนพยายามสอนให้เด็กท่องจำมากกว่าที่จะเข้าใจ อย่างเช่น ถ้าคำที่เขียนแบบนี้>> "เพื่อน" จะอ่านว่า เพื่อน คือไม่ได้สอนให้สะกดนั่นเอง ให้เด็กจำคำเอา และไม่ได้เป็นแค่ภาษาไทยค่ะ ภาษาอังกฤษก็เป็น
วันหนึ่งเราเห็นแม่เด็กสอนเด็กท่องศัพท์ภาษาอังกฤษ แต่แม่ก็แค่พูดแล้วให้น้องพูดตามเฉยๆ อย่างคำว่า "big chair" หรือ "tall girl" คือหลานเราแค่พูดตามที่แม่พูดเฉยๆ ไม่มีการสะกดหรือแปลความหมายอะไรทั้งนั้น (อย่างถ้าเป็นสมัยเราก็จะเป็น "b-i-g บิ๊ก แปลว่า ใหญ่" อะไรแบบนี้) เราเลยลองไปถามแม่น้องอีกว่า อ้าว ไม่ต้องสะกดหรอ ไม่ต้องแปลหรอ แม่น้องก็ตอบว่า โรงเรียนให้สอบแค่พูด ไม่ได้สอบสะกดกับแปล
OMG!! เราเชื่อว่าหลานเราคงได้แต่มองศัพท์บนกระดาษแล้วอ่านตามแม่ โดนไม่รู้ว่าสะกดยังไงและไอ้ big chair นี่มีความหมายว่ายังไงแหงๆ เราเลยลองเข้าไปถามแกตอนแม่แกไม่อยู่แล้ว ถือแผ่นคำศัพท์ไปให้แกลองอ่านให้ฟัง ปรากฎว่าแกออกเสียงถูกค่ะ แต่พอถามต่อว่าไหนลอกสะกดสิ หรือคำนี้แปลว่าอะไร แกก็เงียบ ตอบไม่ได้ค่ะ ขนาดในแผ่นศัพท์มีรูปภาพประกอบ คือถ้าไม่ชี้ให้แกเห็นว่ามันคือไอ้เนี่ย แกก็ตอบไม่ได้ค่ะ

อย่างกรณีของหลานเรา เราว่าที่หลานเราก็ถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจโดยแม่ของเขาก็มีส่วนด้วยเหมือนกัน ซึ่งเราก็ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะเราเป็นแค่ญาติของน้อง จะเจอกันอย่างมากก็เดือนละ3ครั้งเท่านั้น เจอกันบางทีก็จะซื้อหนังสือนิทานเด็กไปให้ ก็ไม่รู้ว่าแม่ของน้องได้ฝึกให้น้องอ่านบ้างหรือเปล่า เรื่องตามใจก็ได้แต่พูดกับแม่ของน้องเขา แต่ก็ยังเห็นตามใจกันอยู่ อันนี้แก้ไม่ตกจริงๆค่ะ

แต่อยากรู้ว่าการสอนแบบนี้มีผลกับการที่หลานเรายังอ่านหนังสือไม่ออกรึเปล่าคะ?

ป.ล.นี่เป็นกระทู้แรก ถ้ามันแปลกตรงไหนก็ให้อภัยด้วยนะคะ