ก่อนอื่นเราขอนำประสบการณ์ของเรามาเล่าให้ฟังนะคะ เรื่องราวของเราก็ไม่เศร้าและหวือเหวามากเท่าไหร่ค่ะ

ย้อนไป ณ ช่วงเวลาที่เราได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง

ช่วงแรกเรากับเค้าก็เล่นคุยกันสนุกสนาน เราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเค้าเป็นเพื่อน

วันหนึ่งก่อนเราจะลาออกจากที่ทำงาน เค้าขอเบอร์เราและก็คุยด้วยกันก่อนนอนแทบทุกคืน เป็นเวลาเดือนนึงได้

เค้าดีกับเราทุกอย่าง เค้าร้องเพลง เค้าคุย เค้าแชร์เรื่องส่วนตัวให้เราฟังแทบทุกเรื่อง

แม้กระทั่งเรื่องของที่บ้านเขา นาทีนั้นเราก็รู้แหละว่าเค้าคิดยังไงกับเรา

แต่...เรายังไม่พร้อมและตอนนั้นเราไม่ศรัทธาเรื่องการมีความรักในฐานะของการเป็นแฟน

ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากเลย มันเป็นครั้งแรกเลยที่มีคนมารู้สึกกับเราอย่างจริงจังและจริงใจ

แต่ตอนนั้นเค้ากำลังจะย้ายไปที่ๆหนึ่ง ซึ่งมันไกลจากกัน แต่ไม่มากค่ะ

สำหรับตอนนั้นกลัวว่า ถ้าเราเป็นแฟนกัน เค้าจะมีคนใหม่ กลัวว่าเค้าจะลืมเรา กลัวไปหมดทุกอย่าง

แต่เค้าก็บอกตลอดว่า ให้เชื่อใจเขา.....

ตอนเค้าชวนเราไปเดท เราอึดอัด เพราะเราเป็นคนที่ทำตัวไม่ถูกกับคนที่เราไม่ได้สนิทมากๆ

และด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง วันที่เรานัดกัน ทำให้เราต้องผิดสัญญาเรื่องการไปเดทกับเค้า

เค้ารู้เรื่องว่าเราจะผิดสัญญาเรื่องไปเดทกันล่วงหน้า 1 วัน

(ความจริงแล้ว เราก็อยากบอกเลื่อนวันกับเค้า แต่เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ เค้าดันถามมาเสียก่อน เค้าเลยเพิ่งรู้ว่าเราจะผิดนัดตอนที่เค้าถาม)

เรารู้ว่าเค้าน่าจะรู้สึกแย่เอามากๆที่เราทำแบบนี้ แต่เราก็ขอโทษไปแล้ว และไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ จากนั้นเราก็คุยกันต่อตามปกติอีกเรื่อยๆ

เวลาล่วงเลยไป เราคุยกันมาต่ออีกสักพัก เค้าหวังว่าเราคงยังจะชวนเค้าไปเดท เพื่อชดเชยการผิดสัญญาครั้งนั้น

แต่เราไม่ได้ชวน.... อย่างที่บอก เรายังคงรู้สึกไม่พร้อมที่จะเป็นแฟนกับใครตอนนั้น แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังคงรู้สึกดีที่ได้คุยกัน

ทุกคืนที่เค้าโทรมา เราเคยโทรกลับหาเค้าเพียงครั้งเดียว (จำไม่ได้ว่าด้วยเหตุผลอะไร)

เราเป็นคนที่วางภาพลักษณ์ไว้ว่าฉันต้องเป็นผู้หญิงที่ยากกว่าจะได้มาครอบครอง การพูดจาหวานๆ เราเลยไม่เคยพูดออกไป...

ซึ่งต่างกับเค้า ที่พูดหวานกันเราตลอด ซึ่งบางทีเราอาจจะมองว่าเค้าเป็นของตายหรือเปล่า เราก็ไม่แน่ใจ

จนวันนึงเค้าได้หายไปจากเราสักพักใหญ่

เราก็ไม่เคยทักเค้าไปเลย เพราะเราไม่รู้ว่าเค้าไม่ชอบเราแล้ว  หรือว่ารำคาญ  และยังหวังให้เค้าทักกลับมา โดยที่เราไม่เคยทักไปเลย

วันนึงเค้ากลับมา... พร้อมกับข้อความทักทาย เราเพียงตอบทักทายเขาไปเหมือนกัน

และบทสนทนาก็ได้สิ้นสุดลง เพียง2 ประโยคที่เราทักทายกัน จนคราวนี้เค้าได้หายไปตลอดกาล.............


หลังจากช่วงที่เค้าหายไป เรายังหวังว่าเค้าจะทักเรากลับมาบ้าง

อย่างที่บอกค่ะ เราฟอร์มเยอะ เราเลยไม่เป็นฝ่ายทักไป

แต่มันก็ไร้วี่แวว ไม่มีแล้ว เค้าหายไปแล้ว เราทำใจอยู่สักพัก ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกเศร้า เสียใจ หรืออะไรมากมาย

อีกทั้งช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรามีความสุขกับเพื่อนมากๆเสียด้วย

แต่เรายังคงหวังที่จะให้เขาทักมาบ้าง และเราก็จะรู้สึกดีที่จะตอบอย่างเต็มใจ

หลายๆเดือนผ่านมา คนที่เริ่มรู้สึกคิดถึง กลับเป็นเราเสียเอง แต่มาดเดิมของเราค่ะ.... ไม่ได้ทักไป

เราว่าเราเริ่มรู้สึกดีดีกับเขามากกว่าเดิม ด้วยการที่เราหวนรู้สึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกันเลยเป็นเวลาหลายเดือน

ช่วงเวลาช่วงนั้นเรามีปลื้มๆคนอื่นบ้างค่ะ แต่ไม่ได้จริงจัง เป็นความรู้สึกสนุกๆไป

เราเฝ้ารอคอยวันสำคัญของเค้า เพื่อที่จะสามารถจะเข้าไปคุยด้วยกันเหมือนเดิม

และแล้วสำเร็จค่ะ เราได้คุยกัน แต่ทุกอย่าง....กลับเปลี่ยนไป

เราหวังว่าเค้าจะรอเราอยู่ เรายินดีที่จะกับมาคุยกับเค้าแบบจริงจังอีกครั้ง

แต่คำตอบที่ได้รับมา คือ "ตอนนี้เค้ามีคนของเขาอยู่แล้วค่ะ"

เค้ายังเป็นคนที่ดีกับเราอยู่เสมอ ด้วยการขอโทษและคำพูดน่ารักๆ แต่ในฐานะของการเป็นเพื่อนกันค่ะ

ไม่ใช่แบบเมื่อก่อนอีกแล้ว....  แต่ต่อจากนั้นมา เราก็ไม่ได้มีการคุยอะไรกันต่อค่ะ


ตั้งแต่วันนั้นผ่านมา เรายังรู้สึกเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยความหวังว่าเค้าจะยังรอเราบ้าง

แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราไม่โทษเค้า เพราะสำหรับระยะเวลาที่ผ่านมาหลายเดือน เค้าคงรู้สึกเจ็บกับเรามาเยอะแล้ว

เราไม่มั่นใจหรอกนะคะ ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้น มันคือความรู้สึกชอบตั้งแต่ตอนที่เรารู้จักกันแรกๆ

หรือเพราะว่าด้วยอัธยาศัยที่ดีของเรา เราเลยเลือกที่จะคุยกับเค้า หรืออย่างไร ?

นับตั้งแต่ตอนนั้นเรื่องราวมันก็ผ่านมาหลายปีแล้วค่ะ เรายังหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เลย

ว่าจริงๆแล้วเรายังรู้สึกอย่างไรกับเค้ากันแน่ เนื่องจากเค้าเป็นคนแรกที่มาจริงจังกับเรา

นาทีนี้เรายังคงคิดถึงเค้าอยู่ และนั่งคิดถึงความทรงจำดีดีที่เคยเกิดในช่วงเวลาเหล่านั้นตลอด

และยังคงหวังว่าสักวันหนึ่ง เราจะสามารถเริ่มต้นได้ใหม่กับใครสักคน