เริ่มเลยนะคะตอนนี้เราทำงานอยู่ที่กรุงเทพ แต่กำลังจะลาออกเพื่อไปดูแลกิจการที่บ้าน ซึ่งก่อนหน้านี้ที่เราตัดสินใจอยู่ กทม ต่อหลังเรียนจบ
เพราะเรามีแฟนค่ะ แต่แล้วแฟนเราเลวมากค่ะสุดท้ายเราเลิก และเราก็เจอแฟนคนนี้ เรามีความสุขค่ะแฟนคนนี้ค่อนข้างดีเลยทีเดียว
เราคิดว่าคนนี้แหละใช่เลยจนคิดแต่งงานด้วยค่ะ จนเราพูดคุยกันเรื่องแต่งงาน สุดท้ายมีปัญหาที่แม่แฟนที่หวงลูกชายมากๆๆ
แม่แฟนเรายังไม่ให้แต่งและแฟนเราให้รออีกหน่อยจนกว่าแม่เค้าจะใจอ่อน เรารอค่ะ ระหว่างที่รออยู่มาวันนึงที่บ้านเราเริ่มขอให้กลับบ้าน
มาช่วยที่บ้านหน่อย. พ่อแม่เริ่มแก่ลงไปทุกวัน เราคิดจนปวดหัวค่ะอีกใจนึงอยากอยู่กับแฟน อีกใจนึงสงสารที่บ้าน. สรุปเรากลับบ้านค่ะ
ตัดสินใจไปอยู่กับพ่อแม่. บอกแฟนว่าเราขอไปรอแฟนที่บ้านนะจะได้ช่วยพ่อแม่ด้วย. เพราะถ้าเรารอเธอที่นี่ ไม่รู้เมื่อไรแม่เธอจะใจอ่อน.
พ่อแม่ชั้นก็แก่ลงทุกวัน เราสองคนก็เศร้าค่ะที่ต้องแยกย้ายกัน เคยอยู่ด้วยกันตลอด เราก็เศร้าค่ะแต่อีกใจนึงก็แอบดีใจมากๆที่จะได้อยู่กับพ่อแม่
เรารักแม่มากค่ะสนิทกัน พ่อก็รักนะคะ แต่กับแม่เนี่ยเหมือนเพื่อนสนิท คุยกัยบ่อยกว่าพ่ออ่ะเนอะ ลืมบอกค่ะเรามีพี่ชาย ซึ่งแม่รักพี่ชายมากๆๆ
บางทีเราน้อยใจนะ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะโตแล้วและพี่เราเรียนเก่งหน้าที่การงานดีกว่าเราทุกอย่างเลย ก็ไม่ผิดถ้าแม่จะรักและบูชามาก55
กลับมาต่อที่เรากับแม่นะคะ ช่วงหลังแม่เริ่มบ่นพ่อ เบื่อรำคานไรงี้. พ่อเป็นคนขี้บ่นจุกจิกค่ะ แต่แม่ก็ทนมาได้ตั้งนานและปรนนิบัตพ่ออย่างดี
มาตลอด. ต่อข้างล่างนะคะ
เรากำลังจะไม่เหลือใครค่ะ ทำไมชีวิตเราอาภัพรักอย่างนี้ ขอกำลังใจหน่อยค่ะ
เพราะเรามีแฟนค่ะ แต่แล้วแฟนเราเลวมากค่ะสุดท้ายเราเลิก และเราก็เจอแฟนคนนี้ เรามีความสุขค่ะแฟนคนนี้ค่อนข้างดีเลยทีเดียว
เราคิดว่าคนนี้แหละใช่เลยจนคิดแต่งงานด้วยค่ะ จนเราพูดคุยกันเรื่องแต่งงาน สุดท้ายมีปัญหาที่แม่แฟนที่หวงลูกชายมากๆๆ
แม่แฟนเรายังไม่ให้แต่งและแฟนเราให้รออีกหน่อยจนกว่าแม่เค้าจะใจอ่อน เรารอค่ะ ระหว่างที่รออยู่มาวันนึงที่บ้านเราเริ่มขอให้กลับบ้าน
มาช่วยที่บ้านหน่อย. พ่อแม่เริ่มแก่ลงไปทุกวัน เราคิดจนปวดหัวค่ะอีกใจนึงอยากอยู่กับแฟน อีกใจนึงสงสารที่บ้าน. สรุปเรากลับบ้านค่ะ
ตัดสินใจไปอยู่กับพ่อแม่. บอกแฟนว่าเราขอไปรอแฟนที่บ้านนะจะได้ช่วยพ่อแม่ด้วย. เพราะถ้าเรารอเธอที่นี่ ไม่รู้เมื่อไรแม่เธอจะใจอ่อน.
พ่อแม่ชั้นก็แก่ลงทุกวัน เราสองคนก็เศร้าค่ะที่ต้องแยกย้ายกัน เคยอยู่ด้วยกันตลอด เราก็เศร้าค่ะแต่อีกใจนึงก็แอบดีใจมากๆที่จะได้อยู่กับพ่อแม่
เรารักแม่มากค่ะสนิทกัน พ่อก็รักนะคะ แต่กับแม่เนี่ยเหมือนเพื่อนสนิท คุยกัยบ่อยกว่าพ่ออ่ะเนอะ ลืมบอกค่ะเรามีพี่ชาย ซึ่งแม่รักพี่ชายมากๆๆ
บางทีเราน้อยใจนะ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะโตแล้วและพี่เราเรียนเก่งหน้าที่การงานดีกว่าเราทุกอย่างเลย ก็ไม่ผิดถ้าแม่จะรักและบูชามาก55
กลับมาต่อที่เรากับแม่นะคะ ช่วงหลังแม่เริ่มบ่นพ่อ เบื่อรำคานไรงี้. พ่อเป็นคนขี้บ่นจุกจิกค่ะ แต่แม่ก็ทนมาได้ตั้งนานและปรนนิบัตพ่ออย่างดี
มาตลอด. ต่อข้างล่างนะคะ