สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป
เราว่างงานอยู่ค่ะ ก็ว่างมาสักระยะแล้วค่ะ คือเราออกจากที่เก่า ต.ค.57 แล้วก็มาได้งานใหม่ กลางเดือน ม.ค. 58 แต่พอทำไปสักพัก เราแพ้สารเคมีพลาสติก หน้าเป็นเป็นตุ่มเต็มหน้าไปหมด
เลยลาออกมา ตอน กลางเดือน ม.ค.58 ค่ะ ช่วงนี้ก็หางานอยู่ รวมถึงรักษาหน้าด้วย เพราะตอนที่เป็น เป็นหนักมาก ไข้ขึ้น เพราะพิษตุ่มผื่นที่มันขึ้นมาเต็มหน้าเลย เราเป็นเจ้าหน้าที่บัญชีค่ะ
ต้องเช็คสต็อกวัตถุดิบ ซึ่งก็คือตัวเม็ดพลาสติกที่เราแพ้นี่แระค่ะ
หลังจากออกจากงานมา กลางเดือน ม.ค. เราก็ยังไม่ได้งาน มีเรียกไปสัมภาษณ์ 5-6 ที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้เลยค่ะ
บางทีเราก็คิดน่ะคะว่าคงเป็นเพราะหน้าตาเราดูไม่น่าเชื่อถือ เราไม่ใช่คนสวยค่ะ เราเป็นโรคปากแหว่ง เพดานโหว่ (ไม่รู้เพื่อนๆจะรู้จักรึเปล่า) การตกงานครั้งนี้ เวลาไปสัมภาษณ์มักเจอแต่คำถามที่บั่นทอนจิตใจเรามากเลยค่ะ
เหมือนเขาไม่ให้โอกาสเราพิสูจน์ความสามารถเลย บางครั้งเขาก็แสดงชัดเจนว่าเขาไม่อยากรับเราเพราะหน้าตาเราเป็นแบบนี้ มองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำสายตาเหยียดๆเรา บางครั้งเรากรอกใบสมัครเสร็จ ก็ให้แม่บ้านเดินมาบอก ว่าเดี๋ยวติดต่อกลับ โดยที่ไม่สัมภาษณ์อะไรเราเลย
เราอายุ 25 ย่าง 26 แล้วค่ะ เรียนจบบัญชี ป.ตรี ด้วยเกรด 3.23
ซึ่งเกรดที่ได้เนี่ย เพื่อนๆคิดว่ามันสูงรึป่าวค่ะ ที่เราถามแบบนี้เพราะตอนเราไปสัมฯ อยู่บริษัทนึง เขาบอกว่า "ที่มหาลัยคุณ เขาเรียนได้เกรดนี้กันหมดเลยหรอ " แล้วก็ทำหน้าแบบไม่เชื่อ
เราก็ไม่เข้าใจค่ะ เกรดที่ได้เราทำตามความสามารถของตัวเองทั้งนั้น เราสาบานได้เลย ตอนเราเรียนเราเรียนรอบค่ำค่ะ เพราะทำงานส่งตัวเองเรียน เราไม่อยากให้พ่อแม่ลำบาก เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร
เรายอมรับเลยค่ะว่าตอนนี้ท้อมาก ไปสัมภาษณ์แต่ละที่ก็เงียบหมด บางครั้งเราก็อิจฉาคนสวยๆน่ะ ที่เขาจะมีโอกาสมากกว่า
จริงอยู่ที่บางคนบอกว่า เขาจะดูที่ความสามารถ แต่ก็มีบางคนที่พอเจอหน้าเรา แล้วก็ตัดสินเราเลยว่าเราทำไม่ได้ ไม่เหมาะ
ตอนนี้รู้สึกแย่ เหมือนตัวเองเป็นภาระของพ่อแม่ ทั้งๆที่ก็อายุ 25แล้ว แต่ยังไม่มีงานทำเลี้ยงดูพ่อแม่อีก แล้วก็มาเจอคำถาม สายตา ต่างๆมากมายที่ดูถูกเรา(แบบผู้ดีด่าน่ะค่ะ)
เราเลือกเกิดไม่ได้ ว่าจะสวยหรือขี้เหร่ แต่เราก็เป็นมนุษย์เหมือนทุกคนบนโลก อย่าตัดสินความสามารถเราเพียงแค่หน้าตาเราเลยนะคะ
ท้อมากถึงมากที่สุดแล้วค่ะตอนนี้ บางทีจิตใจเราก็อ่อนแอ่จนอยากหายไปเลย แต่เราก็ไม่ทำหรอกค่ะ แค่มันรู้สึกหดหู่ ที่เจอแบบนี้
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ถ้าหากผิดพลาดอะไร เราก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ
หน้าไม่สวย ทำงานไม่ได้เหรอค่ะ???
เราว่างงานอยู่ค่ะ ก็ว่างมาสักระยะแล้วค่ะ คือเราออกจากที่เก่า ต.ค.57 แล้วก็มาได้งานใหม่ กลางเดือน ม.ค. 58 แต่พอทำไปสักพัก เราแพ้สารเคมีพลาสติก หน้าเป็นเป็นตุ่มเต็มหน้าไปหมด
ต้องเช็คสต็อกวัตถุดิบ ซึ่งก็คือตัวเม็ดพลาสติกที่เราแพ้นี่แระค่ะ
หลังจากออกจากงานมา กลางเดือน ม.ค. เราก็ยังไม่ได้งาน มีเรียกไปสัมภาษณ์ 5-6 ที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้เลยค่ะ
บางทีเราก็คิดน่ะคะว่าคงเป็นเพราะหน้าตาเราดูไม่น่าเชื่อถือ เราไม่ใช่คนสวยค่ะ เราเป็นโรคปากแหว่ง เพดานโหว่ (ไม่รู้เพื่อนๆจะรู้จักรึเปล่า) การตกงานครั้งนี้ เวลาไปสัมภาษณ์มักเจอแต่คำถามที่บั่นทอนจิตใจเรามากเลยค่ะ
เหมือนเขาไม่ให้โอกาสเราพิสูจน์ความสามารถเลย บางครั้งเขาก็แสดงชัดเจนว่าเขาไม่อยากรับเราเพราะหน้าตาเราเป็นแบบนี้ มองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำสายตาเหยียดๆเรา บางครั้งเรากรอกใบสมัครเสร็จ ก็ให้แม่บ้านเดินมาบอก ว่าเดี๋ยวติดต่อกลับ โดยที่ไม่สัมภาษณ์อะไรเราเลย
เราอายุ 25 ย่าง 26 แล้วค่ะ เรียนจบบัญชี ป.ตรี ด้วยเกรด 3.23
ซึ่งเกรดที่ได้เนี่ย เพื่อนๆคิดว่ามันสูงรึป่าวค่ะ ที่เราถามแบบนี้เพราะตอนเราไปสัมฯ อยู่บริษัทนึง เขาบอกว่า "ที่มหาลัยคุณ เขาเรียนได้เกรดนี้กันหมดเลยหรอ " แล้วก็ทำหน้าแบบไม่เชื่อ
เราก็ไม่เข้าใจค่ะ เกรดที่ได้เราทำตามความสามารถของตัวเองทั้งนั้น เราสาบานได้เลย ตอนเราเรียนเราเรียนรอบค่ำค่ะ เพราะทำงานส่งตัวเองเรียน เราไม่อยากให้พ่อแม่ลำบาก เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร
เรายอมรับเลยค่ะว่าตอนนี้ท้อมาก ไปสัมภาษณ์แต่ละที่ก็เงียบหมด บางครั้งเราก็อิจฉาคนสวยๆน่ะ ที่เขาจะมีโอกาสมากกว่า
จริงอยู่ที่บางคนบอกว่า เขาจะดูที่ความสามารถ แต่ก็มีบางคนที่พอเจอหน้าเรา แล้วก็ตัดสินเราเลยว่าเราทำไม่ได้ ไม่เหมาะ
ตอนนี้รู้สึกแย่ เหมือนตัวเองเป็นภาระของพ่อแม่ ทั้งๆที่ก็อายุ 25แล้ว แต่ยังไม่มีงานทำเลี้ยงดูพ่อแม่อีก แล้วก็มาเจอคำถาม สายตา ต่างๆมากมายที่ดูถูกเรา(แบบผู้ดีด่าน่ะค่ะ)
เราเลือกเกิดไม่ได้ ว่าจะสวยหรือขี้เหร่ แต่เราก็เป็นมนุษย์เหมือนทุกคนบนโลก อย่าตัดสินความสามารถเราเพียงแค่หน้าตาเราเลยนะคะ
ท้อมากถึงมากที่สุดแล้วค่ะตอนนี้ บางทีจิตใจเราก็อ่อนแอ่จนอยากหายไปเลย แต่เราก็ไม่ทำหรอกค่ะ แค่มันรู้สึกหดหู่ ที่เจอแบบนี้
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ถ้าหากผิดพลาดอะไร เราก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ