ก่อนอื่นต้องขอบอกไว้ก่อนเลยนะคะ ว่านี่คือกระทู้แรก
คือ ได้คุยกับเพื่อนหลายๆคนแล้วก็เกิดข้อสงสัยว่า "ทำไมพยาบาล ถึงโสดกันจัง"
แล้วยิ่งรุ่นพี่พูดกันว่า "ถ้าตอนเรียนไม่มี จบไปน้องเตรียมคานรอไว้เลยคะ"
มันทำให้รู้สึกเจ็บจี๊ดดดดดมากคะ แล้วก็พอจะรู้แนวว่าคงมีสิทธิเดินตามรุ่นพี่ๆ ไปสู่คานทองฝังเพชรในอีกไม่ช้า

เพราะตอนนี้ก็ปี3แล้ว อีก4เดือนก็ต้องขึ้นปี4 ซึ่งมีการฝึกหนักมากและต้องสอบสภาอีก
บางทีก็อยากมีใครสักคนให้กำลังใจนะคะ บางทีหลังลงวอรด์มาก็เห็นเพื่อนคุยมุ้งมิ้ง ก็แอบมั่นไส้เล็กๆ
ก็นึกในใจหน้าตาเราก็พอไปวัดไปวาได้นะ  (เดินสยามก็ยังพอมีคนหันมอง 555555)

ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่มีสักทีหรือว่าอาจจะเป็นอาถรรพณ์ เพราะพอติดพยาบาลปุ๊บก็เลิกปั๊บ!
แล้วก็โสดมาจนถึงทุกวันนี้...
                     "หลายคนอาจมองว่าพยาบาลไม่มีเวลา แต่จริงๆถ้ามีเวลาว่าง เราก็พร้อมที่จะยกเวลาว่างของเราให้ได้เสมอ
                                                            ขอแค่อยู่ข้างๆเราเวลาเราท้อก็พอ"

                                                               ขอบคุณนะคะ ที่รับฟัง แหะๆๆ