เราทำงานที่(มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง)โดยมีอายุการทำงานตั้งแต่ฝึกงาน ปวส จน ณปัจจุบัน คือ 8 ปี แต่ว่าตอนนี้เรามีความจำเป็ฯจะต้องออกจากงานซึ่งอยู่ในช่วงยื่นใบลาออกเพื่ออนุมัติ ปัญหาคือว่าเรามีหนทางในการค้าขายมีที่ขาย มีฝีมือ มีลูกค้า แล้ว แต่คือเรายังทำใจไม่ได้อ่ค่ะเพราะว่าอยู่กันมาเหมือนครอบครัวเดียวกันมา 8 ปี  และไม่เคยมีปัญหากันเลย เวลามีปัญหาก็ช่วยกันแก้ไขตลอด แต่ติดนิดเดียวค่ะเรื่องเงินเดือน ตอนนี้ เราอายุ 27 ปี แต่ได้เงินเดือน 15,750 โดยที่เพิ่งจะได้เพิ่มเงินเดือน 750 ได้ 4 เดือนเอง เราเริ่มท้อค่ะเพราะว่าเราขายของ(อาหาร ถุงละ 20 บาท) โดยแฟนกับพี่สาวเป็นคนทำแล้วเลิกงานกลับมาเราก็มาช่วยเค้าขายซึ่งเราแบ่งพี่สาวมาขายโดยที่เค้าไม่คิดกำไรเอาแค่ค่าของอย่างเดี๋ยวเพราะว่าเค้าช่วยเรา แต่ช่วงนี้ลูกน้องที่ร้านลาออกไป เลยทำให้ไม่มีคนช่วย จึงเกิดปัญหาว่า เรามาทำให้เค้าเหนื่อยมาขึ้นแล้วเราไม่ติดจะทำเองบ้างรึไง คราวนี้กลุ้มเลยค่ะ เลยจะต้องทำยังไงล่ะค่ะ คิดหนักเลยทีนี้ แต่เราว่ามันน่าจะเป็นโอกาสที่จะต้องออกมาเรียนรู้ได้แล้วนะ ค้าขายแม้เป็นอาชีพที่คนอื่นอาจจะคิดว่าไม่แนนอน แต่ว่าขอบอกนะค่ะว่า นั่งนับเงินทุกวันค่ะ ดีกว่าทำเงินเดือนอีก ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องทำเป้า ไม่ต้องประเมิน ไม่ต้องอะไรๆๆๆ อีกมากมายเลย เราคิดว่าเราคิดไม่ผิดนะที่จะลาออกมาเพื่อมเรียนรู้  ถึงแม้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ขอให้มีตลาด และขอให้มีคนซื้อ เราว่าเราอยู่ได้นะ ลืมบอกไปว่า พ่อกับแม่เรา เค้าก็อาชีพแม่ค้าเหมือนกันค่ะ แต่สามารถส่งลูกเรียนจบปริญญาทั้งคู่ค่ะ ดิฉันคิดว่าดิฉันคิดไม่ผิดนะค่ะ แล้วเพื่อนๆ คิดยังไงค่ะ รบกวนทีนะค่ะ