เมื่อต้นปีมีโอกาสเจอผู้ชายคนนึงที่คุยแล้วถูกใจ เข้าใจกันได้ดีและเริ่มรู้สึกดีๆกันขึ้นทุกวัน
จนเลิกคุยกับทุกๆคนที่เราเคยศึกษาอยู่เพื่อคิดว่าถ้าเค้าโอเคดูกันไปเรื่อยๆอาจจะตกลงคบในวันข้างหน้า
เค้าอายุ 37 เราก็ถามนะว่าทำไมยังไม่แต่งงานคิดยังไง หรือชอบอยู่คนเดียว เค้าบอกเคยจะแต่งแต่เลิกก่อน

มีเจอกันบ้าง ไปกินข้าว ดูหนัง นั่งแท๊กซี่จากบ้านมาเพื่อมาขับรถให้เราไปนู่นไปนี่ขับมาส่งเราที่บ้านแล้วก็นั่งแท๊กซี่กลับ เค้าขี่ฮาเล่ย์เราไม่กล้านั่ง
คุยกันแทบจะตลอดเวลา ทำไรที่ไหนถ่ายรูปส่งมาบอกตลอด ถึงวันนึงเค้าบอกว่ามีทริปไปอุบล5-6วัน ต้องขับรถตลอดไม่มีเวลาคุยเราก็ไม่ได้ว่าอะไร
เพราะเข้าใจคนเราไปพักผ่อนมันก็อยากงดสื่อสารบ้างไรบ้าง ห้าวันผ่านไปเค้าทักมาว่ากลับมาแล้วตี 2 ก็ยังคุยกันเป็นปกติ เค้าเอาของฝากมาให้กินข้าวกัน
1 อาทิตย์ผ่านไป เราได้คุยกับพี่ว่ากำลังคุยกับคนนี้นะพี่ เป็นแบบนี้ๆ เค้าโอเคไหมหรือมีไรที่ไม่เข้าตาบ้างป่าว พี่เลยบอกมาสองสามวิธีสังเกตุ
มีอย่างนึงคือเค้าไม่แอดเฟสเรา ไม่รู้ความเคลื่อนไหวไรเลยพี่เลยหาข้อมูลให้


แจ๊กพ๊อตค่ะ  ..ที่บอกว่าไปอุบล คือไปแต่งงาน
มีรูป มีหลักฐานมีอะไรชัดเจน ไม่ได้อะไรนะคะแค่ช๊อคเราเจอผู้ชายเจ้าชู้มาหลายรูปแบบ นี่เป็นครั้งแรกที่เจอแบบนี้มันเหมือนโดนตบหน้าชา
ถูกใจใครเป็นแบบนี้ตลอดเลย เบื่อมากความรักมันเหมือนโดนสาป คนที่ดีๆเข้ามาก้ไม่เคยรักเค้า พอเจอคนแบดๆเนี่ยโดนใจมากแล้วก้เจ็บทุกที
แต่ก็ดีแล้วที่รู้เร็วยังไม่ได้ตกลงคบอะไร แค่เสียวามรู้สึก แค่เสียกำลังใจ.. มีคนเข้ามามากมายแต่พอคนที่เราอยากเลือกก็มาเป็นแบบนี้
ศรัทธาในเรื่องของความรักมันแทบจะไม่มีแล้ว !!