สวัสดีครับ ผมมีเรื่องราวสั้นมาแชร์ อาจจะดูเพ้อฝันจริงๆ
คุณเคยคิดว่าฝันเป็นความจริงมั้ย ?
คุณเคยเอาความจริงกับความฝันมาปนกันมั้ย ?
ผมเคย ... ในทุกๆวัน ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ ตื่นเช้าไปเรียน เรียนเสร็จก็กลับบ้าน ผมเรียนอยู่ ปี3 แล้ว แต่ไม่ได้อยู่หอ เพราะที่เรียนอยู่ใกล้บ้าน ... ผมก็ใช้ชีวิตแบบนี้ทุกๆวัน >>แล้วก็มี ผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิตผม โดยผมไม่รู้นะ ว่าเค้ามาจากไหน ผมไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน เธอเป็นคนหน้าตาสวยพอสมควร เป็นคนน่าสนใจ ดึงดูด ผมเห็นเธอใส่ชุดนักศึกษา ก็คิดว่าเธอเรียนที่นี่เหรอ ? ทำไมไม่เคยเห็นเธอมาก่อน ผมเรียนที่นี่ 3ปี เป็นวิทยาลัย ที่นักศึกษาไม่เยอะมาก ถ้าเธอเรียนที่นี่ ผมก็ต้องเคยเห็นเธอบ้าง ...แต่ผมก็ไม่คิดอะไรมากหรอก เธอคงเข้ามาเรียนใหม่ หรืออาจมีเหตุผลอย่างอื่น ผมก็ไปเรียนตามปกติ แล้วเรียนเสร็จก็กลับบ้าน แล้วมีวันหนึ่งผมต้องทำงานร่วมกับเธอ โดยไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าทำไม แล้วเราก็ได้คุยกัน ทำความรู้จักกัน คุยกันไปเรื่อย ผมอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ มาจากไหน ทำไมอยู่ๆโผล่มากลางภาคเรียนแบบนี้ แต่ผมกลับไม่ถาม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมก็งง ...อาจเป็นเพราะคุยกันเรื่องอื่นจนเพลิน เลยลืมถามมั้ง เธอคุยเก่งมาก เป็นคนที่ร่าเริง ชวนคุยตลอด จนเราสนิทกันมากขึ้น รู้จักกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน ... "แปลกนะเวลาผมอยู่กับเธอ ผมแทบลืมทุกอย่างรอบตัวไปเลย อะไรๆก็ผ่านไปเร็ว จนบางครั้งก็แปลกใจ เราสนิทกันเร็วเกินไปรึเปล่า" แต่เธอทำให้ผมรู้สึกว่าเราสนิทกันมานาน... เราใกล้ชิดกันมากขึ้น จนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกดีกับเธอมาก เธอก็คงรู้สึกแบบผมแหละมั้ง 555 อยู่บ้านก็โทรหากันตลอด ห่างกันก็โทรหากันตลอด ผมโทรหาบ้าง เธอโทรมาบ้าง ...แทบเหมือนอยู่ด้วยกันละ อิอิ จนผมตัดสินใจนะว่าผม จะบอกเธอว่าผมรู้สึกยังไงกบเธอ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมหลับไปเมื่อไหร่ แล้วพอผมตื่นขึ้นมา ผมก็มึนๆ รีบโทรหาเธอเลย แต่เธอไม่รับ ผมก็คิดว่าเธอคงไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ แต่ทำไมไม่รู้ ว่าผมถึงรู้สึกไม่ดีแล้ว รู้สึกขึ้นมาเฉยๆ ผมก็โทรใหม่เรื่อยๆ แต่เธอไม่รับ ...ผมเลยตัดสินใจจะไปหาเธอ แต่ว่า...ในขณะที่กำลังลุกจากที่นอน ผมเหมือนมีสติขึ้นมาได้ ว่า ..... "เธอคือใคร" ผมนั่งนิ่งอยู่สักพัก แล้วพยายามนึกว่าเธอคือใคร แล้วผมทำอะไรอยู่ ผมก็เริ่มพยายามเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ เพราะความทรงจำมันเลือนลางนิดหน่อย และผมก็นึกขึ้นได้ และถอนหายใจ "มันคือความฝัน" และเริ่มมึนๆ และก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอีก<< ...
...จนผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผมก็งงๆนะ ผมนึกไรไม่ออก ผมก็ยังลืมๆเลือนๆ ผมไม่แปลกใจหรอก เพราะแม้แต่ช่วงที่ผมตื่นครั้งแรกเมื่อกี๊ ตอนที่พยายามโทรหาเธอ ตอนนั้นมันก็คือความฝัน เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะโทรหาเธอ ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร แล้วผมจะโทรหาเธอได้ไง นี่ผมฝันซ้อนฝันหรือเนี่ย เฮ้ออ... แต่ผมยังคิดถึงเธอนะ เสียดายลึกๆ เสียดายช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเธอ มันรู้สึกเหงาแปลกๆ แม้เธอจะไม่ได้มีตัวตนอยู่ แต่ยังดีนะที่มีสิ่งที่ผมจำได้จากเธอ คือ "รอยยิ้มของเธอ" ...
ตอนนี้ผมเข้าใจของคำว่า "คนในฝัน" แล้ว ... 5555
เพ้อฝัน
คุณเคยคิดว่าฝันเป็นความจริงมั้ย ?
คุณเคยเอาความจริงกับความฝันมาปนกันมั้ย ?
ผมเคย ... ในทุกๆวัน ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ ตื่นเช้าไปเรียน เรียนเสร็จก็กลับบ้าน ผมเรียนอยู่ ปี3 แล้ว แต่ไม่ได้อยู่หอ เพราะที่เรียนอยู่ใกล้บ้าน ... ผมก็ใช้ชีวิตแบบนี้ทุกๆวัน >>แล้วก็มี ผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิตผม โดยผมไม่รู้นะ ว่าเค้ามาจากไหน ผมไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน เธอเป็นคนหน้าตาสวยพอสมควร เป็นคนน่าสนใจ ดึงดูด ผมเห็นเธอใส่ชุดนักศึกษา ก็คิดว่าเธอเรียนที่นี่เหรอ ? ทำไมไม่เคยเห็นเธอมาก่อน ผมเรียนที่นี่ 3ปี เป็นวิทยาลัย ที่นักศึกษาไม่เยอะมาก ถ้าเธอเรียนที่นี่ ผมก็ต้องเคยเห็นเธอบ้าง ...แต่ผมก็ไม่คิดอะไรมากหรอก เธอคงเข้ามาเรียนใหม่ หรืออาจมีเหตุผลอย่างอื่น ผมก็ไปเรียนตามปกติ แล้วเรียนเสร็จก็กลับบ้าน แล้วมีวันหนึ่งผมต้องทำงานร่วมกับเธอ โดยไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าทำไม แล้วเราก็ได้คุยกัน ทำความรู้จักกัน คุยกันไปเรื่อย ผมอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ มาจากไหน ทำไมอยู่ๆโผล่มากลางภาคเรียนแบบนี้ แต่ผมกลับไม่ถาม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมก็งง ...อาจเป็นเพราะคุยกันเรื่องอื่นจนเพลิน เลยลืมถามมั้ง เธอคุยเก่งมาก เป็นคนที่ร่าเริง ชวนคุยตลอด จนเราสนิทกันมากขึ้น รู้จักกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน ... "แปลกนะเวลาผมอยู่กับเธอ ผมแทบลืมทุกอย่างรอบตัวไปเลย อะไรๆก็ผ่านไปเร็ว จนบางครั้งก็แปลกใจ เราสนิทกันเร็วเกินไปรึเปล่า" แต่เธอทำให้ผมรู้สึกว่าเราสนิทกันมานาน... เราใกล้ชิดกันมากขึ้น จนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกดีกับเธอมาก เธอก็คงรู้สึกแบบผมแหละมั้ง 555 อยู่บ้านก็โทรหากันตลอด ห่างกันก็โทรหากันตลอด ผมโทรหาบ้าง เธอโทรมาบ้าง ...แทบเหมือนอยู่ด้วยกันละ อิอิ จนผมตัดสินใจนะว่าผม จะบอกเธอว่าผมรู้สึกยังไงกบเธอ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมหลับไปเมื่อไหร่ แล้วพอผมตื่นขึ้นมา ผมก็มึนๆ รีบโทรหาเธอเลย แต่เธอไม่รับ ผมก็คิดว่าเธอคงไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ แต่ทำไมไม่รู้ ว่าผมถึงรู้สึกไม่ดีแล้ว รู้สึกขึ้นมาเฉยๆ ผมก็โทรใหม่เรื่อยๆ แต่เธอไม่รับ ...ผมเลยตัดสินใจจะไปหาเธอ แต่ว่า...ในขณะที่กำลังลุกจากที่นอน ผมเหมือนมีสติขึ้นมาได้ ว่า ..... "เธอคือใคร" ผมนั่งนิ่งอยู่สักพัก แล้วพยายามนึกว่าเธอคือใคร แล้วผมทำอะไรอยู่ ผมก็เริ่มพยายามเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ เพราะความทรงจำมันเลือนลางนิดหน่อย และผมก็นึกขึ้นได้ และถอนหายใจ "มันคือความฝัน" และเริ่มมึนๆ และก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอีก<< ...
...จนผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผมก็งงๆนะ ผมนึกไรไม่ออก ผมก็ยังลืมๆเลือนๆ ผมไม่แปลกใจหรอก เพราะแม้แต่ช่วงที่ผมตื่นครั้งแรกเมื่อกี๊ ตอนที่พยายามโทรหาเธอ ตอนนั้นมันก็คือความฝัน เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะโทรหาเธอ ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร แล้วผมจะโทรหาเธอได้ไง นี่ผมฝันซ้อนฝันหรือเนี่ย เฮ้ออ... แต่ผมยังคิดถึงเธอนะ เสียดายลึกๆ เสียดายช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเธอ มันรู้สึกเหงาแปลกๆ แม้เธอจะไม่ได้มีตัวตนอยู่ แต่ยังดีนะที่มีสิ่งที่ผมจำได้จากเธอ คือ "รอยยิ้มของเธอ" ...
ตอนนี้ผมเข้าใจของคำว่า "คนในฝัน" แล้ว ... 5555