ช่วงนี้กระแส นารูโตะ กำลังแรงนะครับ ผมเลยอยากจะระบายความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อตัวละครตัวนึงในเรื่องสักหน่อย

     ตัวละครคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคนๆนี้ครับ



     สำหรับผม นี่คือตัวละครที่ผมชอบที่สุดในเรื่อง นารูโตะ และเป็น ครูที่ผมชอบที่สุดในโลกของการ์ตูนเลยนะครับ

     อิรุกะ ทำให้ผม คิดถึง พ่อ และ คุณครู อีกหลายท่าน ที่ทำหน้าที่เป็นเหมือนผู้ปิดทองหลังพระ อยู่เสมอๆ และเช่นกัน ผมคิดว่า อิรุกะ คือ "ครู" ในโลกของการ์ตูน ที่สะท้อน ความเป็น "ครู" ในโลกแห่งความจริง ได้ชัดเจนที่สุด

     เรื่องบทนั้นไม่ต้องพูดถึงครับ  อิรุกะ แทบจะไม่มีบทเลยในเรื่อง (มีบทแบบที่เรียกได้ว่า น้อยมาก)  แต่เกือบทุกคนที่ติดตาม นารูโตะ มาจะรู้ได้เลยครับว่า อิทธิพล ของ อิรุกะ ต่อการ์ตูนเรื่องนี้นั้นมีมากมายเหลือเกิน และอย่างยิ่งสำหรับอิทธิพลที่อิรุกะมีให้ต่อตัว นารูโตะ เด็กผู้ซึ่งกำพร้าพ่อแม่ ไม่มีพี่น้อง และ ไร้เพื่อนฝูงมาตั้งแต่จำความได้ อิรุกะ คือแสงสว่างที่คอยชี้นำทางให้นารูโตะ มาตลอด

     พูดถึงความเก่งกาจในการต่อสู้ของ อิรุกะ บอกได้เลยครับว่า อิรุกะ นั้น แทบจะไม่มีข้อดีตรงจุดนี้เลย ฉากต่อสู้ในการ์ตูน เราแทบจะเห็น อิรุกะ ออกโรงน้อยมาก แต่ด้วยความเป็นครู อิรุกะ ทำหน้าที่ตรงจุดนี้ได้ดีมากๆ ปกป้องลูกศิษย์จนตัวเองเกือบจะต้องตาย คอยห้ามปรามตักเตือนลูกศิษย์เมื่อเค้าทำผิด และ ให้กำลังใจลูกศิษย์ในวันที่เค้าท้อแท้ และที่สำคัญกว่านั้น ผมมองว่า อิรุกะ พร้อมจะเป็นขั้นบันไดให้นารูโตะ เดินขึ้นไปยังจุดที่สูงกว่าที่ตัวอิรุกะเป็นอยู่ (เคยมีคนบอกผมว่า ไม่มีคนที่เป็นครูคนไหนหรอก ที่อยากจะสอนให้ลูกศิษย์ด้อยกว่าตัวเอง เค้าอยากจะสอนให้ลูกศิษย์เก่งกว่าตัวเองทั้งนั้น)

     
     ตอนแรกที่ผมอ่าน การ์ตูนเรื่องนี้ ผมก็เริ่มชอบในตัวตนของ อิรุกะ เลย (เคยคิดตั้งแต่อ่านแรกๆด้วยซ้ำว่า ถ้าตัวละครตัวนี้ตาย ผมจะเลิกตาม นารูโตะ) ก่อนที่แกจะหายไปสักพักใหญ่ๆ (แต่ผมไม่เคยลืมแกนะ)   ก่อนที่ผมจะมาชอบแกมากกว่าเดิม ในตอนที่ นารูโตะได้เป็นวีรบุรุษของหมู่บ้านหลังจากเอาชนะเพนได้แล้ว    น้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้ง 2 ข้างของแก แสดงให้เห็นว่า แกภูมิใจในตัว นารูโตะมากแค่ไหน และทั้งๆที่แกเป็นคนอยู่เบื้องหลังความยิ่งใหญ่ในตัวของนารูโตะคนหนึ่ง แต่แกไม่เคยออกมาเรียกร้อง ให้ใครยก "เครดิต" ตรงส่วนนี้ให้กับตัวแกเองเลย

     ยืนมองแผ่นหลังของลูกศิษย์ที่กำลังเดินแซงไปข้างหน้า และเมื่อไหร่ที่ลูกศิษย์ถูกผลักกระเด็นกลับมา แกพร้อมจะรับและช่วยพยุงให้ยืนขึ้นเพื่อก้าวต่อไปโดยไม่เคยสนใจว่าลูกศิษย์หรือคนอื่นๆจะหันกลับมามองแกมั๊ย    ผมว่า อิรุกะเป็นคนแบบนั้นนะ  และมันก็ โครตจะเท่ เลยในสายตาผม

     ที่ผมออกมาเขียนกระท็นี้ไม่ใช่เพราะอะไร แค่อยากจะแสดงความรู้สึกที่มีต่อตัว ครูอิรุกะ ที่เป็นตัวละครที่ผมชอบที่สุดในเรื่องสักหน่อย (ที่จริงกะจะเขียนตั้งแต่วันครูแล้ว แต่ดันขึ้เกียจ)

     และต้องขอขอบคุณ อาจารย์ คิชิโมโตะ มาซาชิ อีกครั้ง มา ณ ที่นี้ด้วย ที่สร้าง คาแรคเตอร์คุณครูต้นแบบ ที่สะท้อนความเป็นครูได้ใกล้เคียงกับคำว่า สมบูรณ์แบบมากที่สุดคนนึงของวงการการ์ตูน



     สุดท้ายนี้ ผมอยากจะบอกนะครับ  ถึงแม้ใครหลายๆคนอาจจะเห็นฉากหวานๆ ของ นารุฮินะ หรือ ซาซึซากุ บ้างล่ะ  อยากจะเห็นปากของคาคาชิบ้างล่ะ

แต่สำหรับผม สิ่งที่อยากจะเห็นที่สุดในเรื่องนี้คือ


     - ฉากที่นารูโตะกับอิรุกะ นั่งกินราเม็งด้วยกันหลังจากที่นารูโตะได้เป็น โฮคาเงะแล้ว เหมือนในตอนแรกที่เค้า 2 คนนั่งกินราเม็งด้วยกันโดยที่ นารูโตะยังไม่ได้เป็นเกะนินเลย

     - ฉากที่ อิรุกะแก่ตาย และมีนารูโตะใส่เสื้อโฮคาเงะร้องไห้อยู่ในงานศพของแก มันเหมือนแก สามารถนอนตายตาหลับได้แล้ว และส่งมอบหน้าที่ดูแลนารูโตะให้ ฮินาตะ ต่อไป


     ถ้ามีฉาก 2 ฉากนี้ ผมบอกตรงๆเลยครับ  จะเก็บเงินบินไปที่ ญี่ปุ่น ยกมือไหว้งามๆ ให้กับอาจารย์ คิชิโมโตะ เลย