คุณเคยมีความฝันจะไปเชียร์ทีมที่คุณรักถึงขอบสนามบ้างมั้ย
ปลายทางความฝันของคุณนั้นอยู่ที่ไหน? โอลด์ แทรฟฟอร์ด, แอนฟิลด์, เอมิเรตส์ สเตเดี้ยม, คัมป์ นู, ซานติอาโก้ เบอร์นาเบว, อาลีอันซ์ อารีน่า, ซาน ซิโร่ หรือ ยูเวนตุส สเตเดี้ยม
ความฝันของผมคงไม่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น แต่มันคือความฝันเล็กๆของผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะไปดูทีมบ้านเกิดของเขาเองลงเตะบ้าง
โอลด์ แทรฟฟอร์ด หรือ ซาน ซิโร่ สำหรับผมในตอนนี้มันเหมือนความฝันที่แสนห่างไกล ซึ่งมันคงจะไม่มีทางเป็นจริงในวันนี้หรือพรุ่งนี้แน่นอน
แต่สิ่งที่ผมมองเห็นว่าความฝันกับความเป็นจริงของผมจะมาบรรจบกันมันกลับอยู่ใกล้กว่าที่คิด
นั่นคือการไปดูเชียงใหม่ เอฟซี ทีมบ้านเกิดกับตาตัวเอง
ในฐานะคนเชียงใหม่แท้ๆโดยสายเลือด ความภาคภูมิใจในบ้านเกิดของผมมีเสมอ ผมไม่เคยอายที่จะต้องบอกว่าผมมาจากไหน ถึงแม้มันจะเป็นแค่อำเภอเล็กๆที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก แต่อย่างไรก็ตามเราก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดใหญ่ติดอันดับท็อปของประเทศ ที่มีความสำคัญเป็นรองแค่กรุงเทพที่เดียวเท่านั้น
ถ้าไม่นับกรุงเทพ เชียงใหม่ถือเป็นเมืองที่อยู่ในระดับบนสุด ทั้งเรื่องประชากร แหล่งท่องเที่ยว การเติบโตของเมือง
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องของฟุตบอล
มันช่างเป็นความจริงที่น่าเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างมาก ยิ่งพอเทียบกับเพื่อนบ้านที่ไปไกลกว่ากันเป็นปีแสงอย่างเชียงรายแล้ว มันเหมือนกับคุณเอาไม้ขีดไฟไปจุดหน้าสปอร์ตไลท์เลยทีเดียว
ทั้งๆที่ศักยภาพของเมือง มีดีพอที่จะสนับสนุนให้ทีมได้ไม่ยาก คุณคิดว่าจะมีซักกี่ทีมในลีกระดับล่างที่มีแฟนบอลหลายพันเข้ามาดูในบ้านแทบทุกนัด แถมตั๋วยังแพงกว่าชาวบ้านส่วนใหญ่เค้าอีกต่างหาก แต่คนก็ยังมากันเยอะอยู่ดี นั่นมันบ่งบอกอะไรกับเรา
เชียงใหม่เป็นจังหวัดใหญ่มาก ย้ำว่ามาก จากอำเภอเหนือสุดที่เป็นบ้านเกิดของผมลงไปอำเภอที่อยู่ใต้สุด ใช้เวลาขับรถพอๆกับเชียงใหม่ไปกรุงเทพ เราไม่เหมือนเชียงรายที่วางผังเมืองไว้เป็นอย่างดี จากทุกที่ของอำเภอพวกเขา สามารถเข้าสู่ตัวเมืองได้ในเวลาประมาณสองชั่วโมงโดยเฉลี่ยหรือน้อยกว่านั้น แต่สำหรับเชียงใหม่ เอาแค่จากบ้านผมเข้าตัวเมือง ล่อไปเกือบสามชั่วโมงละ ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ
ถ้าสโมสรใส่ใจด้านการประชาสัมพันธ์ จัดรถให้แฟนบอลจากต่างอำเภอหรือจากในตัวเมือง ยอดคนดูจะสูงกว่านี้อีกผมมั่นใจ เรื่องง่ายๆแค่นี้คิดกันไม่เป็นรึไงนะ กำลังซื้อของคนเชียงใหม่ก็พอสมควร ดูอย่างบุรีรัมย์สิ ตอนนี้เค้าคงไม่ต้องเกณฑ์คนจากรอบนอกมาดูแล้วมั้ง เพราะใครๆก็อยากจะดูพวกเขา
วิสัยทัศน์มันต่างกันลิบลับจริงๆ คงอีกนานกว่าที่เราจะรู้จักกับคำว่า
“มืออาชีพ” ซักที เฮ้ออออ
[Thaileague-Diary] ไดอารี่ตามรอยบอลไทย ตอนที่ 2 : ห่างกันแสนไกล แต่ใจเรายังอยู่ใกล้กัน เชียงใหม่ เอฟซี 28/2/2015
ปลายทางความฝันของคุณนั้นอยู่ที่ไหน? โอลด์ แทรฟฟอร์ด, แอนฟิลด์, เอมิเรตส์ สเตเดี้ยม, คัมป์ นู, ซานติอาโก้ เบอร์นาเบว, อาลีอันซ์ อารีน่า, ซาน ซิโร่ หรือ ยูเวนตุส สเตเดี้ยม
ความฝันของผมคงไม่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น แต่มันคือความฝันเล็กๆของผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะไปดูทีมบ้านเกิดของเขาเองลงเตะบ้าง
โอลด์ แทรฟฟอร์ด หรือ ซาน ซิโร่ สำหรับผมในตอนนี้มันเหมือนความฝันที่แสนห่างไกล ซึ่งมันคงจะไม่มีทางเป็นจริงในวันนี้หรือพรุ่งนี้แน่นอน
แต่สิ่งที่ผมมองเห็นว่าความฝันกับความเป็นจริงของผมจะมาบรรจบกันมันกลับอยู่ใกล้กว่าที่คิด
นั่นคือการไปดูเชียงใหม่ เอฟซี ทีมบ้านเกิดกับตาตัวเอง
ในฐานะคนเชียงใหม่แท้ๆโดยสายเลือด ความภาคภูมิใจในบ้านเกิดของผมมีเสมอ ผมไม่เคยอายที่จะต้องบอกว่าผมมาจากไหน ถึงแม้มันจะเป็นแค่อำเภอเล็กๆที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก แต่อย่างไรก็ตามเราก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดใหญ่ติดอันดับท็อปของประเทศ ที่มีความสำคัญเป็นรองแค่กรุงเทพที่เดียวเท่านั้น
ถ้าไม่นับกรุงเทพ เชียงใหม่ถือเป็นเมืองที่อยู่ในระดับบนสุด ทั้งเรื่องประชากร แหล่งท่องเที่ยว การเติบโตของเมือง
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องของฟุตบอล
มันช่างเป็นความจริงที่น่าเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างมาก ยิ่งพอเทียบกับเพื่อนบ้านที่ไปไกลกว่ากันเป็นปีแสงอย่างเชียงรายแล้ว มันเหมือนกับคุณเอาไม้ขีดไฟไปจุดหน้าสปอร์ตไลท์เลยทีเดียว
ทั้งๆที่ศักยภาพของเมือง มีดีพอที่จะสนับสนุนให้ทีมได้ไม่ยาก คุณคิดว่าจะมีซักกี่ทีมในลีกระดับล่างที่มีแฟนบอลหลายพันเข้ามาดูในบ้านแทบทุกนัด แถมตั๋วยังแพงกว่าชาวบ้านส่วนใหญ่เค้าอีกต่างหาก แต่คนก็ยังมากันเยอะอยู่ดี นั่นมันบ่งบอกอะไรกับเรา
เชียงใหม่เป็นจังหวัดใหญ่มาก ย้ำว่ามาก จากอำเภอเหนือสุดที่เป็นบ้านเกิดของผมลงไปอำเภอที่อยู่ใต้สุด ใช้เวลาขับรถพอๆกับเชียงใหม่ไปกรุงเทพ เราไม่เหมือนเชียงรายที่วางผังเมืองไว้เป็นอย่างดี จากทุกที่ของอำเภอพวกเขา สามารถเข้าสู่ตัวเมืองได้ในเวลาประมาณสองชั่วโมงโดยเฉลี่ยหรือน้อยกว่านั้น แต่สำหรับเชียงใหม่ เอาแค่จากบ้านผมเข้าตัวเมือง ล่อไปเกือบสามชั่วโมงละ ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ
ถ้าสโมสรใส่ใจด้านการประชาสัมพันธ์ จัดรถให้แฟนบอลจากต่างอำเภอหรือจากในตัวเมือง ยอดคนดูจะสูงกว่านี้อีกผมมั่นใจ เรื่องง่ายๆแค่นี้คิดกันไม่เป็นรึไงนะ กำลังซื้อของคนเชียงใหม่ก็พอสมควร ดูอย่างบุรีรัมย์สิ ตอนนี้เค้าคงไม่ต้องเกณฑ์คนจากรอบนอกมาดูแล้วมั้ง เพราะใครๆก็อยากจะดูพวกเขา
วิสัยทัศน์มันต่างกันลิบลับจริงๆ คงอีกนานกว่าที่เราจะรู้จักกับคำว่า “มืออาชีพ” ซักที เฮ้ออออ