ผู้หญิงคนนึงอายุ ๒๘ ปี ตั้งครรภ์ได้ ๗ สัปดาห์ สามีก็พาไปฝากครรภ์ สูตินารีแพทย์ก็รับฝากครรภ์ตามปกติ แพทย์สั่งจ่ายยา ๓ ชนิด คือ Folic acid, Ferrous sulfate และ Vitamin B complex ให้รับประทาน ก็เหมือนหญิงตั้งครรภ์ทั่ว ๆ ไป พอกลับมาบ้าน หญิงตั้งครรภ์คนนี้ถามดิฉันว่า (ดิฉันเป็นญาติผู้ใหญ่ของหญิงตั้งครรภ์คนนี้)
หญิงตั้งครรภ์ "ยาพวกนี้เป็นวิตามินสำหรับคนท้องใช่มั้ยคะ"
ตอบว่า "ใช่"
หญิงตั้งครรภ์ "แล้วต้องกินจนหมดมั้ย"
ตอบว่า "กินไปจนหมดนั้นแหละ"
จบ

ผ่านมาสามสี่วัน พอเจอกันอีกครั้ง หญิงตั้งครรภ์ก็ถามอีกว่า
หญิงตั้งครรภ์ "ยาพวกนี้ต้องกินจนหมดมั้ย"
ตอบว่า "กินจนหมดซิ เดี๋ยวรอบหน้าหมอนัดก็ไปเอาอีก ก็กินอีก"
หญิงตั้งครรภ์ "กินแล้วจะอ้วนมั้ย ทำไมรู้สึกว่ากินแล้ว กินข้าวได้ หิวบ่อย"
ตอบว่า "ปกติคนท้องก็หิวบ่อยอยู่แล้ว เป็นธรรมดา ทำไมหรือ"
หญิงตั้งครรภ์ "ไม่อยากกินกลัวอ้วน"

อึ้งไปแปบนึง เอาไงต่อดี จะพูดอย่างไรดี เพื่อให้เขากินยา ตัวดิฉันเองทราบดีว่าการกินยาเหล่านี้ บำรุงตัวแม่ และเด็กในท้อง หากไม่กินจะมีผลเสียที่ไม่สามารถประเมินได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นในช่วงตั้งครรภ์ก็ไม่มีใครจะทำนายได้หรอกว่าน้ำหนักส่วนนี้จะไปอยู่ที่เด้็ก หรือที่แม่ ตัวดิฉันก็กลัวว่าถ้าเขามาถามดิฉันบ่อย ๆ เรื่องยาว่ากินดีมั้ย ต้องกินหมดมั้ย บ่อย ๆ เข้าสักวันดิฉันคงตะบะแตกตะเพิดไปด้วยความรำคาญ ช่วยคิดหน่อยนะคะว่าจะช่วยพูดอย่างไรดีเพื่อให้หญิงตั้งครรภ์กินยา

ปล. จริง ๆ ประโยคที่คุยกันไพเราะกว่านี้นะคะ มี คะ มี ขา ดัวย แต่ตัดทิ้งไป