ตอนนี้เรากำลังสับสนมากค่ะว่า "การลอกข้อสอบ" เป็นสิ่งที่สมควรทำหรือไม่ (แน่นอนค่ะว่าเป็นสิ่งไม่สมควร แต่ถ้าพิจารณาดูอีกแง่ มันช่วยทำให้เกรดดีพอที่จะสามารถสมัครอะไรต่างๆได้ ส่วนสอบติดหรือไม่ก็อีกเรื่อง)
    คือในห้องเราส่วนใหญ่จะลอกข้อสอบกันค่ะ ถึงขนาดมีโพย หรือใช้อะไรที่ล้ำๆหน่อย มีเพื่อนหลายคนที่เก่งมากๆก็จะให้คนอื่นลอก(ซึ่งเรามองว่าเค้ามีน้ำใจนะคะ แต่ก็เป็นการทำร้ายเพื่อนทางอ้อมเช่นกัน--คหสต.)
    ในขณะที่เราตอนม.ต้น เป็นคนเก่งค่ะ ตอนอยู่ในห้อง ไม่ลอกใครเลย และไม่ให้ใครลอกด้วย(ตอนนั้นจะอยู่แบบไม่ค่อยยุ่งกับใคร อารมณ์ประมาณว่าชั้นพึ่งตัวเองได้) พอขึ้นมาม.ปลายอยู่ห้องกิฟท์ค่ะ คนเก่งกว่าเราเต็มไปหมด แถมข้อสอบก็ยากขึ้นอีกมากๆ การสอบแต่ละครั้งเราก็ทำเองทุกครั้ง แต่ที่เป็น สอบแก้ ที่ครูอนุญาตให้เปิดหนังสือ ก็ลอกเพื่อนบ้าง เพราะครูคุมไม่เข้มเท่าตอนสอบจริง และบางวิชาลอกครูก็ไม่ว่าอะไร
    แต่มีอยู่วิชาหนึ่งค่ะ ที่เรารู้สึกว่าเรียนไม่รู้เรื่องจริงๆ รวมถึงเราไม่พยายามกับมันคือวิชาเขียนโปรแกรม อาจเป็นเพราะเรายังไม่เห็นความสำคัญในตอนนี้(เราจะทุ่มให้วิชาหลักๆวิทย์ คณิตพวกนี้แบบสุดๆ เรียนพิเศษ ทำโจทย์ เพราะรู้ว่าต้องใช้สอบเข้ามหาลัย ) สำหรับการเขียนโปรแกรมผลที่ตามมาคือความรู้ไม่มี เลยต้องลอกข้อสอบเพื่อน แบบลอกหมดเลย (ทั้งห้องลอกกันแต่ครูไม่ว่าอะไร มันทำให้เราไม่ได้ลอกครั้งเดียวค่ะ ทุกครั้งที่สอบ --ไม่ได้โทษครูนะคะ)
    ยิ่งพอมาช่วงนี้เพื่อนสนิทเรายิ่งเปลี่ยนไปค่ะ คือเมื่อก่อนเค้าจะมีอุดมการณ์เดียวกับเรา พยายามทำด้วยตนเอง ไม่ลอกใคร แต่พอมาตอนนี้เค้าเริ่มจะลอกคนอื่นในเกือบทุกวิชา เรารู้สึกว่าเราก็เริ่มเปลี่ยนไปเหมือนกันค่ะ ยกตัวอย่างนะคะ สัปดาห์ที่แล้วสอบชีวะ ปกติเราไม่ลอกใครเลย แต่ครั้งนี้เราลอกเพื่อนค่ะข้อสุดท้าย เคมีก็เช่นกัน แต่เป็นสอบที่คุมไม่เข้ม ลอกได้ครูไม่ว่า แต่ถ้าเข้มเราไม่กล้าทำแน่ค่ะ
    เราก็ลองมาทบทวนตัวเองนะคะ ม.4 เกือบจบแล้ว เราลอกข้อสอบเพื่อน(ข้อสอบจริง ที่ไม่ใช่สอบแก้)ไป 4 ครั้ง ชีวะ 1 เคมี 1 เขียนโปรแกรม 2 รู้สึกผิดค่ะกับชีวะและเคมี แต่เขียนโปรแกรมไม่รู้สึกอะไรมาก(ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อาจเป็นเพราะทำไม่เป็นเลยจริงๆ)

คิดว่าอย่างไรกันบ้างคะ ลอกข้อสอบคืออาชญากรทางการศึกษา หรือ แค่การรู้จักเอาตัวรอด?