*ไม่เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ

เป็นอีกครั้งที่ผู้กำกับ Tetsuya Nakashima หยิบเอานิยายแนวอาชญากรรมวัยรุ่นมาขึ้นจออีกครั้ง หลังจากความสำเร็จอย่างท้วมท้นของ Confessions ด้วยดีกรีความโหดและเหี้ยมมากขึ้น จึงอาจจะเป็นงานเฉพาะกลุ่ม ที่ไม่ได้เหมาะสำหรับผู้ชมทุกเพศทุกวัยนัก โดยเฉพาะกับผู้ชมที่ไม่ชื่นชอบงานเน้นความดิบ โหด เลือดสาด หรือภาพอาชญากรรมรุนแรงที่แฝงไว้ด้วยความหดหู่ แบบที่ไร้ความเมตตาปราณีทางศีลธรรม


หนังใช้ชื่อญี่ปุ่นว่า ‪#‎Kawaki‬ นำเสนอตัวเองในโทนกึ่งแฟนตาซี ระทึกขวัญสืบสวน ตามล่าหาความจริง ด้วยอารมณ์ของงานจิตวิทยาอาชญากรรม พุ่งเป้าไปที่การตีแผ่ความเน่าเฟะของสถาบันครอบครัว การเลี้ยงดูลูกอย่างไร้จิตสำนึกของความเป็นพ่อแม่ ซึ่งส่งผลร้ายแรงทั้งต่อชีวิตของลูก และทุกๆคนที่เข้าไปเกี่ยวข้อง


เรื่องราวการหายตัวไปของ คานาโกะ ดาวโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง ร้อนให้พ่อ อดีตนายตำรวจซึ่งหย่าขาดจากครอบครัวไปหลายปี ต้องออกตามหาตัวลูกสาว ที่เค้าทั้งห่างเหิน และไม่สนิท การสืบสวนครั้งนี้ จึงนำไปสู่การเปิดเผยตัวตนที่พ่ออย่างเขาแทบไม่เคยรับรู้มาก่อน ว่าลูกสาวคนสวยดุจนางฟ้า อาจซุกซ่อนจิตใจของซาตานเอาไว้ และซาตานร้ายตนนั้น ก็คือ ผลผลิตของพ่อแม่อย่างเขาเอง


หนังใช้เทคนิคการเล่าเรื่องโดยตัดสลับระหว่างสองเหตุการณ์ของสองตัวละครนำ ซึ่งเรียกร้องสมาธิในการนั่งดูจากผู้ชมพอสมควร เพื่อไม่ให้เกิดอาการสับสนของเวลา โดยในพาร์ทฝ่ายพ่อจะเป็นช่วงปัจจุบันกับการสืบล่าตามหาลูกสาว และพาร์ทอดีตในสามปีก่อน ของเด็กหนุ่มเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่แอบมีใจให้คานาโกะ ทั้งสองส่วนสอดรับส่งกันเป็นอย่างดีในการช่วยเผยตัวตนให้เรารู้จักซาตานในตัว ‘คานาโกะ’ อย่างชัดเจนมากขึ้น


โคจิ ยากุโซ ขึ้นจอพร้อมความเกี้ยวกราดแทบตลอดเวลาในบทพ่อที่ทั้งรักทั้งเกลียดในตัวลูกสาวของตัวเอง ความดีงามอย่างหนึ่งของตัวละครตัวนี้ คือ มาพร้อมกับหน้าสดๆ ไร้เมคอัพ หน้ามันเยิ้ม ในแบบที่คงหาไม่ได้ในหนังหรือละครไทย บ่งบอกความเป็นผู้ชายเถื่อนๆ ที่ขนาดตัวเองยังดูแลไม่ได้ และสภาพจิตใจก็ไร้สิ้นความสุนทรีย์ แห้งแล้งไปด้วยการมองโลกในแง่ดี และเลือกจะทำอะไรตามสัญชาตญาณดิบในตัวมากกว่าเหตุผล


ส่วนบทเจ้าของชื่อเรื่อง รับบทโดย นานะ โคมัตซึ ลงตัวในการสวมวิญญาณเป็นน้องคานาโกะ สาวสวย มีเสน่ห์ ที่ใครๆก็พร้อมจะต้องตกหลุมรัก และยินยอมทำทุกอย่างโดยไร้การขัดขืนตามที่เธอต้องการ และคานาโกะเองก็ดูจะสนุกสนานกับการใช้อาวุธที่เธอมี เพื่อทำลายล้างทุกคนที่หลงเข้ามาเวียนว่ายในวังวน ซึ่งซาตานในตัวเธอนั้น ถูกบ่มเพาะมาจากการเลี้ยงดูอย่างปล่อยปละละเลย และทำให้เธอมอง ความรักเป็นเรื่องจอมปลอม แต่ความเจ็บปวดต่างหากที่เธอมาว่าคือความจริง


อย่างที่เกริ่นไว้ครับ ว่านี่เป็นงานเฉพาะกลุ่ม หรือผู้นิยมความโหด แม้จะไม่ถึงขนาดเห็นเลือดสาดกระจายท่วมจอ แต่ก็นับว่า หลายฉากหลายตอนก็พาหายใจไม่ทั่วท้อง โดยเฉพาะกับประเด็นแรงๆ เกี่ยวกับความรุนแรงและอาชญากรรมทุกรูปแบบ ซึ่งนำเสนอภาพออกมาค่อนข้างตรงๆ แรงๆ หรือแง่มุมเกี่ยวกับการทารุณกรรมทางเพศก็ชวนอึดอัดอยู่ไม่น้อย คือ ด้วยอารมณ์และโทนของหนัง เรียกว่า ถ้าไม่ชอบก็อาจเกลียดไปเลยอ่ะครับ





ส่วนตัวผมชอบนะ .. ชอบในงานอินเนอร์ที่เหมือนเป็นการรื้อใต้พรม ให้เราได้เห็นในอีกมุมของคำว่า ‘ครอบครัว’ ซึ่งมันอาจไม่ได้สวยงามอย่างที่ฝัน และการดันทุรังฝืนสร้างมันขึ้นมา จากความไม่พร้อม ผลผลิตที่ได้คงจบลงด้วยฝันร้าย ที่จะตามหลอกหลอนเราไปจนกว่าจะต้องตายจากกันไปข้างนึง และประเด็นเด็ดๆ ในแบบที่ผู้ปกครองควรชี้แนะ คือ สังคมของวัยรุ่น วัยที่เต็มไปด้วยพายุบุแคมอันซุกซ่อนอยู่ในใจ ถูกชักจูงง่าย หากหลงเดินทางผิด นั่นหมายถึงตราบาปในชีวิตที่แทบไม่มีวันลบออกได้เลย นอกจากนั้นยังมีแฝงการจิกกัดแวดวงตำรวจญี่ปุ่น (หรือประเทศสารขัณฑ์บางประเทศ) ที่ก็อาจไม่ได้ดีงามอย่างภาพที่พยายามนำเสนอ


สรุปแล้ว ‪#‎Kanako‬ เป็นงานแนะนำ สำหรับคอหนังโหด ไม่เกรงกลัวความรุนแรง หรือรับได้กับการนำเสนอภาพความโหดร้ายของการทารุณกรรมทางเพศ ถ้าไม่ใช่กลุ่มนี้ขอให้ข้ามไปเลยครับ และหากว่ากันถึงความบันเทิง ก็น่าจะถูกใจคอหนังสืบสวนซ่อนเงื่อน ด้วยปมปริศนามากมายที่เต็มไปด้วยความน่าติดตาม แบบที่นั่งดูได้ไม่เบื่อตลอดเวลาฉายสองชั่วโมง แม้จะมีบางอย่างขัดใจอยู่บ้าง หรือเฉลยบางเรื่องก็เกิดขึ้นแบบไม่มีที่มาที่ไป แต่ก็พอมองข้ามๆไปได้


แต่หากคาดหวัง ความล้ำลึกในแบบ ‪#‎Confessions‬ ... คานาโกะอาจไม่ใช่คำตอบ ถ้าจะให้เทียบความรู้สึกส่วนตัว น่าจะพอๆกับหนังไทยเรา เรื่อง ‘เฉือน’ ครับ


และถ้าเพื่อนๆคนไหนสนใจอยากดู ตัวหนังเข้าฉายแค่ House Rama RCA และ SF Cinema Central World เท่านั้นนะครับ ลองเช็ครอบกันดีๆจ้า


*******
https://www.facebook.com/CinemaParadiso.by.Golffy
*******