นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ
คือเรากับแฟนคบกันมาสามปีกว่า เราเป็นผู้หญิงนะ ตอนแรกๆเราก็รักกันดี แต่พอช่วงหลังๆเราห่างกัน เพราะเราอยู่คนละที่ เพราะความห่างมั้ง มันทำให้เราทะเลาะกันบ่อย แต่แฟนเราเป็นคนดีนะ ดีมากๆเลยด้วยซ้ำ เค้าหวังดีกับเราตลอด แต่เรารู้สึกว่า ความหวังดีมันมากเกินไป แฟนเราเป็นคนจุกจิก ซึ่งผิดกับเราที่ไม่ค่อยใส่ใจอะไร แฟนเราเป็นคนพูดตรงๆ บางครั้งก็ตรงจนเรารู้สึกว่าพูดแรงเกินไป แฟนเราเป็นคนไม่อินกับวันพิเศษหรือวันสำคัญต่างๆ ไม่อินกับการต้องมีของให้กัน คิดว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคนไม่ต้องป่าวประกาศให้ใครรู้ ไม่จำเป็นต้องทำเหมือนคนอื่น ความรู้สึกรักเท่านั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด คิดว่าการอยู่คนละที่ทำให้ดูแลกันไม่ได้ เราไม่ค่อยได้คุยกัน นานๆมากจะได้คุยกันที จนเคยมีครั้งนึงที่เรารู้สึกว่ามีแฟนก็เหมือนไม่มี เพื่อนเราไม่มีใครเชื่อว่าเรามีแฟนแล้ว บอกว่าเราเหมือนคนโสด เราเคยรู้สึกเหงามากกกกกก จนแบบ มันจะเหงากว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว รู้สึกไม่ได้รับการใส่ใจ เพราะเราเป็นผู้หญิงด้วยมั้งเลยคิดเยอะ มันเหนื่อยใจ มันอึดอัด และเราผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เพียงคนเดียว เราเริ่มคิดแล้วว่า เราอยากอยู่คนเดียว เราเลยคุยกับแฟน ว่าจะเลิกพอบอกเลิกแล้ว เค้าง้อเราและตอนนั้นเรารู้สึกว่า เราคงอยู่คนเดียวจริงๆไม่ได้หรอก  แต่หลังจากนั้นมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ความรู้สึกเราก็กลับไปเหมือนเดิม เราไม่เหงาแต่เราเหนื่อย และมันหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเราไม่แน่ใจว่า เรารักเค้าหรือเปล่า เรารู้สึกอย่างอยู่คนเดียวมากๆ และตัดสินใจ บอกเลิกแฟนไป เราคุยกันจบกันด้วยดี ดีกว่าตอนคบซะอีก เราคิดว่าต่อจากนี้เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยใจอีก แต่พอเลิกกัน ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิด เรารู้สึกทำอะไรไม่ถูก มันไม่มีแรง เราคิดถึงเค้าตลอด ทั้งๆที่ก่อหน้านี้ไม่คิดเลย เห็นอะไรก็นึกถึงเค้า ที่คิดว่าจะดีกว่า มันกลับตรงข้าม หรือเรายังต้องการมีเค้าอยู่ แต่เรากลัวว่ามันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก เราควรจะให้เวลาตัวเองทำใจ หรือกลับไปง้อเค้าดี แต่เค้าบล็อกเฟซเราไปแล้ว เราจะยังไงดี ??