เริ่มเรื่องเลยนะคะ!! กระทู้แรก ผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ
รู้จักกะผู้ชายคนหนึ่งที่ทำงาน นางก้อมีแฟน เราก้อมีแฟน แต่ทั้งสองคนคืออยู่ห่างไกลจากแฟน!! (แฟนอยู่ต่างจังหวัด)
เราก้อคบกันเป็นเพื่อน เผอิญทำงานที่เดียวกัน อายุเท่ากันว่างๆ เที่ยวเล่น สนุกสนานกัน นางเป็นคนจัดอันดับว่าหน้าตาดี (เดินกะนางคือสาวๆ มอง มองเราว่าอิเตี้ยนี่มีแฟนหล่อ) ที่จริงตอนนั้นเป็นเพื่อนกัน ตอนเป็นเพื่อนกันบอกเรยยย มีความสุขขม้วกกก วันเวลาผ่านไป เรามีเรื่องมากมายในชีวิต เราเลิกกันกะแฟน!! ช่วงเวลาทำ Thesis คือบับ ปัญหารุมเร้า นางก้ออยู่ข้างๆ ตลอด (ปล. คือมีคนอยู่ข้างๆคอยให้กำลังใจหลายคน) ฮ่าๆๆ
จากนั้นเรียนจบอย่างสมบูรณ์ เลิกกะแฟนอย่างเป็นทางการ ชีวิตสาวโสด มาแร้ววววววววว (ปล.ตอนเรียน(ป.โท)นั้นทำงานแร้ว)
ลั้ลลาาาา นับวันสนิทกันมากขึ้นๆๆๆๆ เรื่อยยยๆๆๆๆ มากกๆๆๆๆๆๆจนเกินเลย (เกินเลยจริงๆ) ด้วยความรู้สึกผิดต่อเขา และเราก้อทนไม่ได้ที่จะเห็นแฟนเขาเสียใจ เราจึงตัดสินใจ ไปคบกะผู้ชายต่างชาติคนหนึ่ง (ปล. คบเฉยๆ จิ้งๆ ไม่มีไร คุคริ) เขาก็คงโกรธเรามาก ไม่คุยกันเลย (ไม่มีสิทธิ์โกรธเราป่าวว่ะ เตงก็มีแฟน แอบคิดเบาๆ) แล้วเราบินไปเที่ยวต่างประเทศ บับว่าไปบ้านว่าที่แฟน หลังจากที่กลับมา เราก็ตกลงเป็นแฟนกะผู้ชายต่างชาติคนนั้นนนนน ฟินนนะคะ มีแฟนเป็นต่างชาติ เข้าใจว่าเขาก็คงคบกะแฟนเขามีความสุขดีช่วงนั้นเพราะเราก็ไม่ได้สนใจอะไร คุยแต่กะแฟนเรา (ต่างชาติคนนั้น) เทวดาจับพลัด จับถู ยังไงไม่รู้ กลับมาคุยกันอีกครั้ง ทั้งที่เราปฏิเสธ แต่เขาก็พยายามทำทุกวิธีเพื่อให้กลับมาคบกันอีกครั้ง เพราะทำงานที่เดียวกัน แฟนเราอยู่ต่างประเทศ แฟนเขาอยู่ต่างจังหวัด อุ๊ต่ะ ครั้งนี้หนักกว่าเดิม นางยอมทะเลาะกะแฟน ไปไหนมาไหนกะเรา และไปเที่ยวกะเรา ตอนนั้นบอกเลยรู้สึกผิดมากกก กะทุกๆ ฝ่าย เราก็ไม่ยอมคุยแต่กะนางคนเดียวเพราะเราก็ไม่ไว้ใจนาง นางก้อไม่เลิกกะแฟนแค่บอกห่าง แต่แฟนนางก็มี text หาเรา เราก้อบอกนางว่าไปเคลียร์กันเอง เพราะเราไม่อยากพูดอะไร อยากเลิกกันก็ให้เป็นเพราะเหตุผลของพวกคุณอย่าให้เป็นเพราะเรา หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ไม่ยอมเลิกกันสักที เราก็ไม่ยอมเลิกกะแฟนเราสักที นางก็โกรธเรา เราจึงบอกไปว่า "จะให้ทำยังไงในเมื่อคุณยังไม่ยอมเลิกกะแฟน ถ้าจะมาหึงหวงเราฝ่ายเดียว มันไปกันไม่รอดหรอก เลิกกันซะวันนี้ดีกว่าาา คบกันไปก็มีแต่ความหวาดระแวง (เราก้อระแวงเขา เขาก็ระแวงเรา" ไม่ไว้ใจกัน) คุณพระ!!! ฉันพูดอะไรออกไป!!! นางบอก "ตกลงตามนั้น" อ้าววเห้ยยยย!!! จากนั้นนางก็ไปง้อขอคืนดีกะแฟน เก่า เจ็บป่ะคะ มากกกกกกกกกกกกกกบอกเลยยยยย ระหว่างนั้น นางก็โชว์สวีทกะแฟนตลอดด อ้าวววตอนเมิงมาขอคบกะกูแฟนเมิงหนิข้อเสียเยอะได้ข่าว พอจะกลับไปคบกะเขา อิห่านนน หวานปานน้ำตาลล เชอะ!!!  เราหรอ เหอะๆ บอกเลยคำเดียว สาหัส แฟนนางปากดีมาก ส่งข้อความมากบอกเรา "เลิกยุ่งกะแฟนฉันได้แล้วนะ เขาไม่ได้คิดอะไรกะเธอ" อุ๊ต่ะ หล่อนมั่นนนนใจมากกกก เราเลยบอก "อืมมม เก็บรักษาไว้ให้ดี" เราก็เจ็บต่อ ร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ อ้วกตลอด รับรู้ถึงความอยากตาย บอกเลย ไม่คิดว่าตัวเองจะโง่ขนาดนั้น (ขอบคุณเพื่อนๆ ครอบครัวที่คอยเป็นกำลังใจตลอด บับว่าน้ำหนักนี่ลดลง 7 กก ในสองอาทิตย์ ถือเป็นเรื่องดีเรื่องเดียวที่น้ำหนักลง ) จากนั้น นางก็ส่งข้อความมาถามไถ่ พาไปช้อปปิ้งคือบับว่าาา เอาใจ สงสัยจะมีฟิลลิ่งสงสารเรา แต่ว่า!!! เราก็ยังคุยกะแฟนเราตลอด และคาดเดาว่านางก็คุยกะแฟนตลอด ไปๆ มาๆ เราเลิกคุยกันอย่างเป็นทางการ เพราะเราเอง ปากดีน่ะ เราบอกเขาว่า เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอก เราไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร และเราก็รักแฟนเรา สงสารแฟนเรา แร่ะแร้วว นางก็บล็อคเราทุกทางและก็ เลิกคุยกันอย่างเป็นทางการ ความรู้สึกของวันนั้น!! เหอะๆๆ ก็เจ็บนะคะบอกเลย แต่ไม่เท่าครั้งแรก เจ็บอย่างมีสติ แค่กินไม่ได้ อ้วก นอนไม่หลับแต่ก็พยายามข่มใจ เพราะแฟนเราก็ดี แบบว่า ส่งข้อความหาและคุยกันดีทุกวัน อาจจะมีเวลาต่างกันบ้างแต่เขาก็น่ารัก จากวันนั้นถึงวันนี้เวลาผ่านไป 2 เดือน และ 12 วัน
#เรายอมรับว่า คิดถึง เป็นห่วง นึกถึง
#ทุกครั้งที่ฟ้ากลั่นแกล้งให้เราเจอกันโดยบังเอิญบอกเลย เจ็บสุดๆ ก็ยังคงร้องไห้ แอบเศร้าคนเดียว แอบเพ้อเจ้อ
#แต่ก็คิดว่าเขาทำเราเจ็บขนาดนั้น ก็ไปนึกถึงมันเลย แล้วก็พยายามผ่านไป ผ่านไป
#ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงลืมเขาไม่ได้สักที
#ทำไงดีเวลาบังเอิญเจอกันเราถึงจะไม่รู้สึกอะไร  
#มีหลายคนบอกว่า เวลาจะช่วยให้ลืม เราก็อยากถามว่า นานแค่ไหนถึงจะลืมคะ