ครูโศภิต โยธานัก สกลราชวิทยานุกูล จ.สกลนคร



ครูบรรจง สมบัติ หนองเรือวิทยา จ.ขอนแก่น



ครูนิพน แจ่มแจ้ง บดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) กรุงเทพฯ



ครูธนกฤต อินเลี้ยง, ครูทวีศักดิ์ อาจวิชัย กีฬานครนนท์วิทยา 6 จ.นนทุบรี



ครูประกาศิต คัญทัพ โนนศิลาวิทยาคม จ.ขอนแก่น



ครูสมาน มาแก้ว หนองคายวิทยาคาร จ.หนองคาย



ครูธนศักดิ์ รัตนราศี ปักธงชัย ประชานิรมิต จ.นครราชสีมา



ครูสุวัฒน์ จีระพันธ์ สตรีนนทบุรี จ.นนทบุรี



ครูเฉลิมชาติ รุจิเชาว์ เทศบาล 3 วัดไชนาวาส จ.สุพรรณบุรี



ครูวิหาร ใจแสน อุลิตไพบูลย์ชนูปถัมภ์ จ.ชัยนาท



ครูสนอง กุลฉิม บ้านหมี่วิทยา จ.ลพบุรี



ครูสุริยะ จริตงาม เทศบาล 5 สุราษฎร์ธานี จ.สุราษฎร์ธานี



ครูพิธี วรรัตน์ ตราษตระการคุณ จ.ตราด



ครูคำนึง กุลศักดิ์ เลขธรรมกิตติ์วิทยาคม จ.นครนายก



ครูไพศาล หนองกระโทก วังน้ำเย็นวิทยาคม จ.สระแก้ว



ครูเทอดศักดิ์ สังวรกาญจน์ ศรียาภัย จ.ชุมพร



ครูอนันต์ จึ่งสกุล ทับปุดวิทยา จ.พังงา



ครูวันชัย สาริพันธ์ ทุ่งสง จ.นครศรีธรรมราช



ครูลอราช ทนทองคำ สระบุรีวิทยาคม จ.สระบุรี



ครูเผด็จศึก วรรณโชติ, ครูสมบูรณ์ สุคนธพงษ์, ครูปิยะพงษ์ พันธุขันธ์ (ผู้ล่วงลับ) ขามทะเลสอวิทยา จ.นครราชสีมา



ครูสุธี สิทธิ หอวัง นนทบุรี จ.นนทุบรี



ครูเกรียงศักดิ์ พุทธรัตน์ ทุงเสลี่ยมชนูปถัมภ์ จ.สุโขทัย

          คำว่า "ครูผู้ให้" นั้น เป็นคำที่ผมมองดูแล้วคิดว่าเป็นคำที่ยิ่งใหญ่ และเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง ผมมีเหตุการณ์อยู่ในใจครั้งหนึ่ง ที่อยากจะหยิบยกเอามาเล่า เกี่ยวกับคำว่า ครูผู้ให้ในครั้งนี้

ครั้งหนึ่งผมเคยโพสต์ภาพตอนไปทำข่าววอลเลย์บอลเอวีซี คัพ ที่ประเทศจีน กับทีมชาติไทย ลงบนโลกออนไลน์ อย่าง "เฟซบุ้ค" เป็นตอนที่ทีมหญิงของไทยเราแข่งขันกันจบแล้ว ซึ่งนัดสุดท้าย เราชนะ ไต้หวัน 3-0 และได้อันดับ 5 มาครอง วันสุดท้ายของการอยู่ที่เซินเจิ้น ทีมงานพาเราไปเที่ยวที่ตงเหมิน ศูนย์รวมสินค้าที่ใหญ่ของจีน

ผมลงรูปในตอนที่ "โค้ชอ๊อต" หัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมชาติไทย พาบรรดานักกีฬา รวมไปถึงตัวผมเอง และพี่ๆ จากช่อง 7 ไปนั่งกินกาแฟกันในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ซึ่งพอทุกคนกินกันเสร็จเรียบร้อย สั่งเช็คบิลมา ราคา 468 หยวน ตีเป็นเงินไทยก็ประมาณ 2,300 บาท


ผมก็ลงรูปแหละครับลงไป และก็ลงข้อความประมาณว่า "โค้ชอ๊อต เลี้ยงกาแฟ หมดไป 2 พันกว่าบาท สุดยอดเลยครับ"

พอลงภาพไปได้สักพัก ก็มีอาจารย์ท่านหนึ่ง เข้ามาคอมเมนต์ข้อความที่ได้รูปภาพประมาณว่า "อย่าว่าแต่โค้ชทีมชาติเลยครับ โค้ชทีมโรงเรียนมัธยมก็จ่ายเยอะเหมือนกัน"

คำว่า "โค้ช" ที่นักข่าวเรียกกัน หรือบางทีก็อาจจะเรียก "อาจารย์" หรือบางครั้งอาจจะเป็น "ครู" ล้วนแล้วแต่มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน หรือเป็นคนๆ เดียวกัน นั่นคือ เป็นผู้ให้ มากกว่าผู้รับ

โค้ชบางทีมที่ทำทีมอยู่ต่างจังหวัด มีหน้าที่ทำทีมวอลเลย์บอลของโรงเรียน ต้องดูแลนักเรียนนับสิบกว่าชีวิต นอกจากการฝึกซ้อมที่ต้องมีให้แล้ว ยังต้องดูแลเรื่องอาหารการกิน และต้องทำให้ทางผู้ปกครองของนักกีฬามั่นใจด้วยว่า ลูกของเขาจะอยู่อย่างปลอดภัยและไม่อดอยาก

การฝึกซ้อม การดูแลของโค้ช หรือ ครู ตามโรงเรียน ล้วนแล้วต่างจะต้องมาจากคำว่า "ใจรัก" แทบจะทั้งนั้น บางคนเงินเดือนก็มีไม่มาก ใช้จ่ายลำบากยังจะไม่พอ ยังต้องมาแบกภาระเลี้ยงดูนักกีฬาในทีมอีก ซึ่งแม้จะลำบากแค่ไหน สุดท้าย การได้เห็นลูกศิษย์ที่ไปได้ดี แค่นั้นก็มีความสุข


จะเห็นได้ว่า นักกีฬาหลายๆ คนที่พอจบชั้นมัธยมปลาย มาศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา และมีโอกาสได้ติดทีมชาติ หรือได้เล่นลีกอาชีพ ยังมีหลายคนที่ยังคงระลึกของพระคุณของคุณครู หรือโค้ชเมื่อครั้งมัธยมเสมอ กลับไปหา กลับไปเยี่ยม และยังกลับไปทำหน้าที่สต๊าฟฟ์โค้ช ดูแลน้องๆ แบ่งเบาภาระให้กับอาจารย์นิดหน่อย

โค้ช หรือ ครู ไม่ได้ต้องการว่า ซ้อมให้นักกีฬาคนนี้แล้ว นักกีฬาไปติดทีมชาติ แล้วจะต้องกลับมาเลี้ยงดู หรือดูแลครู เป็นการตอบแทน เพียงแค่ได้เห็นธงชาติบนหน้าอกเสื้อของนักกีฬาที่ตนเองดูแล ฝึกซ้อมให้มา เพียงแค่ได้เห็นนักกีฬาของตัวเองได้มีเงิน และไม่ต้องขัดสนเรื่องค่าใช้จ่ายในชีวิต หรือมีอาชีพที่ทำเป็นหลักแหล่ง เพียงเท่านี้ก็ดีใจเป็นไหนๆ แล้ว

สิ่งที่อาจารย์ท่านนั้นคอมเมนต์มา มันทำให้เราก็หยุดคิดไปชั่วขณะ ผมไม่ได้ว่าอาจารย์ท่านนั้นที่เข้ามาคอมเมนต์นะครับ ขอบคุณเสียด้วยซ้ำที่ทำให้เราได้มองเห็นว่า ไม่ว่าจะโค้ช หรือ ครู ต่างก็รัก และเป็นห่วง และเป็นหน้าที่ของคนเป็นโค้ช ที่จะต้องพร้อมที่จะดูแลนักกีฬาของตนเองเสมอ ไม่ว่าจะเป็นโค้ชทีมชาติอย่างโค้ชอ๊อต หรืออาจารย์ท่านนี้ก็ตาม
ที่มา....http://www.smmsport.com/reader.php?article=4387