นั่นคือสิ่งที่เราเคยเจอเมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว ตอนนั้นก็ไม่ประสบความสำเร็จนะคะ ทนรำคาญไม่ไหว ถอยออกมาเองค่ะ เลยไม่รู้จะช่วยยังไง แค่แชร์ประสบการณ์แล้วกันค่ะ

ก่อนนั้น ช่วงที่พยายามจีบผู้ชายเงียบๆคนนึง ชีวิตทุกวันวนเวียนอยู่กับผู้ชายถามคำตอบครึ่งคำ ถามประโยคนึงตอบคำนึง ตอบมาก็ครึ่งๆกลางๆเหมือนคนสมองช้า ต้องให้ถามต่อถึงจะตอบต่ออีกหนึ่งคำ แลซื่อบื้อเงียบงันน่ารำคาญ ก็ไม่รู้ตอนนั้นทำไมถึงไปชอบคนคนนั้นได้ถึงขนาดรุกก่อน สงสัยจะหล่อโดนใจ

ซื้อขนมมาให้ทุกวัน พยายามทำดีด้วยทุกวัน พยายามทำให้เห็นว่าคุณเป็นคนพิเศษ ก็ได้แค่ขอบคุณเบาๆไม่สบตาและไม่เคยมีน้ำใจตอบ โทรคุยด้วยก็เหมือนโทรหาคนใบ้ บางทีต้องฮัลโหลๆเพราะนึกว่าโทรฯเสีย เพราะเงียบเหลือเกิน หน้าตาแทบไม่เคยยิ้มไม่รู้กล้ามเนื้อมุมปากไม่มีแรงยกหรือยังไงก็ไม่รู้

พยายามหาเรื่องคุย พยายามหาทางเปิดปากเค้า พยายามหาทางแทรกเข้าไปในชีวิตประจำวันเล็กๆน้อยๆของเค้า แต่ทุกอย่างปิดสนิทเงียบงัน ไร้สัญญาณตอบรับ ในที่สุดเดือนนึงผ่านไป เราก็ตัดสินใจหยุด หยุดแบบกึ๊กเลย ไม่โทร ไม่มีขนม ไม่ช่วยเหลือ เจอแค่ก้มหน้าให้ยิ้มมุมปาก หมดใจทุกสิ่ง เค้าคนนั้นก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เหมือนที่ผ่านมาระหว่างเราไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเลย ตอนนั้นไม่เสียใจนะ แค่รู้สึกว่า กุนี่บ้าไปชอบคนแบบนั้นได้ยังไง เสียเวลาชิไห!  5555