หลาย ๆ คนในที่นี้ ยังจำกันได้ไหมครับ ว่าตอนที่เราได้เจอหน้าคนที่เรารักครั้งแรก รู้สึกยังไง ?
และหลาย ๆ คนในที่นี้ ยังจำกันได้ไหมครับ ว่าเรารู้จักแฟนของเรา ได้ยังไง ..?
บางคนบ้านติดกัน...บางคนอยู่คนละโรงเรียนกัน...หรือบางคนอาจอยู่คนละจังหวัด
หรือต่างประเทศเลยก็มี......แต่ ...อะไรล่ะ ที่ทำให้คุณสองกันมาเจอกัน..และพบรักกัน

ลึก ๆ แล้วมันคือบังเอิญ ...หรือ ตั้งใจ ???

สำหรับผม ผมเป็นเด็กภาคเหนือที่เข้ามาเรียน และทำงานใน กทม. แห่งนี้ โดยมีงานอดิเรก
คือการเล่นเกมออนไลน์ ซึ่งผมจะเห็นมาจนชินตาว่าในโลกออนไลน์นั้นเต็มไปด้วยความหลอกลวง
แข่งกันแต่งตัวยังกับเทพบุตร - นางฟ้า แต่ตัวจริงนี่หน้าแบบปลาไหลไฟฟ้า(-)แฟ๊บ...พูดตรงไปไหม
และผมไม่เคยเชื่อใจใครจากตัวอักษร หรือเสียงเลย เพราะมันล้วน Make กันได้ และบอกกับตัวเองไว้
ว่าแฟนของเราจะมาจากที่ไหนก็ได้ ..... ที่ไม่ใช่โลกของเกมส์ !!!!

และแล้วก็ถึงวันที่ผมต้องจบจากมหาลัย....เพื่อน ๆ ที่เคยมีก็กระจัดกระจายกันไปคนละทิศทาง โดยแรกเริ่ม
ผมเริ่มต้นเล่นเกม MOBA ที่ชื่อว่า HON มาจนจบมหาลัย แต่เนื่องจากต้านทานกระแสเด็กน้อยผู้คลั่งไมค์ไม่ไหว
ผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนมาเล่นเกมแนวเดียวกัน แต่คนละสังคมอย่าง DOTA 2 และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้...

*ขออนุญาตหากใครรำคาญเรื่องราวของเกม และมองว่านี่คือเรื่องของเด็ก ๆ ให้ท่านกดปิดไปอ่านกระทู้อื่นได้เลยครับ

เกม HON และ Dota ถึงแม้จะเป็นแนวเดียวกัน แต่ยังคงมีความต่างกันในเรื่องของความแปลกใหม่ในเกมมากมาย
และผมไม่สามารถที่จะสู้มันไหวเพียงลำพัง @@ ผมจึงตัดสินใจเข้าไปหาเพื่อนใน Steam Community และก็กดแหลก
แบบว่า ต้องมีสักคนแหละที่รับตู อะไรแบบนั้น และแล้วก็มีคนรับแอดผม เธอใช้ชื่อว่า หมว....น้อย|Alpha (บังไว้หน่อย)
ซึ่งพอเห็นชื่อแล้วก็แบบ แอ๊บชัว ๆ กะมาหากินกับพวกในเกม หรือไม่ก็ตั้งชื่อให้ดูหน่อมแน้ม จะได้มีคนสงสารไม่กล้าด่า
ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร คิดว่าแค่ได้เพื่อนเล่นก็พอ..

พอได้เล่นด้วยเท่านั้นแหละครับ เห็นฝีมือ กับเลเวลแล้วยิ่งมั่นอกมั่นใจเลย ว่าผู้ชายชัวร์ เพราะอะไรนะหรือ ผมคิดว่า
ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เล่นได้ฉลาดและบ้าบิ่นพอที่จะไปไล่กดดันแครรี่ชาวบ้านเค้าได้ และวิธีการเล่นนั้น ผมยอมรับว่า
ผมชื่นชมไม่น้อยเลยทีเดียว ซึ่งเธอไม่เคยพิมตอบ หรือพูดไมค์กับผมเลย แม้แต่คำเดียว แม้ว่าผมจะพูดจะพิมแค่ไหนก็ตาม

"นาย ๆ นายเล่นมานานรึยัง ?" คำตอบที่ได้คือเงียบ
"พี่ ๆ ผมเล่นกับพี่ตลอดเลยได้ปะคับ ?" คำตอบที่ได้คือเงียบ

และคำถามอีกมากมาย ซึ่งพูดเท่าไหร่ เธอก็ยังเงียบ จนมีเหตุการณ์นึง ซึ่งมีคนไทยในตี้พิมบอกเธอว่า
"อุส่าห์วาปมาช่วย ดันเลือกเดินกลับไปตาย โง่ Shift หายว่ะ ..ควาย.." ผมนี่กำลังจะเปิดไมค์สวนละ
โทษฐานมาว่า ปรมจารย์ผม ทันใดนั้นเองผมก็ได้เห็น Wording ของเธอ ประโยคแรกว่า ....
"แล้วใครสั่งให้มาคะ มาเองตายเอง แล้วก็บ่นเอง" .... เท่านั้นแหละครับผมนี่ หูวิ้งงง เลย พลันคิดในใจ..
โหย เสียแรงตูนับถือตั้งนาน มาแต๋วแตกอะไรตอนนี้วะ พอโดนด่าหน่อย ทำมาเป็นพูด ค่ง พูดค่ะ ผมนี่..
แทบอยากกดลบเพื่อนเลยครับ เพราะผมเห็นตัวอย่างแบบนี้มานับไม่ถ้วนแล้ว แต่ติดตรงที่เค้าก็ไม่เคย
ว่าอะไรผม ผมจึงเล่นกับเธอไปเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ก็ยังคงเป็นผมที่พูดอยู่คนเดียวตลอดเวลา 4 เดือน ....

จนวันนึง ผมนึกสนุกขึ้นมา จึงกดไมค์ถามไปตรง ๆ ว่า "นี่เธอ กระเทยปะ แน่จริงพูดไมค์ให้ดูหน่อยดิ"
เท่านั้นแหละครับ ผมที่ได้คือเธอบล๊อคผมเลย ต้องสมัครไอดีใหม่ไปแอดเพื่อขอโทษยกใหญ่กว่าจะ
คุยได้เหมือนเดิม ... จนมาถึงวันที่เค้าได้เปลี่ยนชีวิต และมุมมองของผมไปตลอดกาล ....

คืนนั้นเป็นเวลา ตี 2 นิด ๆ ที่คิดว่าเล่นเกมสุดท้ายก็จะนอนแล้ว เธอบอกผมว่าวันนี้ดึกไม่ได้ พรุ่งนี้
จะไปซื้อจอคอมใหม่ (ในช่องแชทนะ ในเกมเธอไม่พูดเลย) ผมจึงนึกสนุกบอกว่า เออ...จะไปที่นั่นพอดี
นัดเจอกันไหม ? ........ !!!!!

เธอตอบว่า "ตามใจสิ"

เท่านั้นเอง ...ผมนี่ตาค้างนอนไม่หลับเลย ที่เพื่อนที่รู้จักกันมาในเกมเกือบครึ่งปี กำลังจะได้เจอหน้ากัน
แต่ผมกลัวว่าตัวผมเองจะผิดหวังด้วยเช่นกัน เพราะผมคงจิตนาการไม่ออกว่าเราจะคุยกันยังไง
มันไม่เหมือนนัดเจอเพื่อนผู้ชายอ่ะ เข้าใจ ฟิว นี้ปะ.. หรือแบบ ถ้าเรารู้ว่าคนที่จะเจอเป็น ผญ. เราก็จะ
เตรียมตัวไปอีกแบบอยู่ดี ...นี่คือ ทำตัวไม่ถูกโครต ๆ แล้วผมก็สลบไปตอนตี 4 ครึ่งครับ ... ด้วยความเพลีย

ตื่นมา...เอ้าตายละ !! ผมนัดเธอเดอะมอลล์ บางกะปิ ที่ Macdonal ชั้น 1 โต๊ะในสุด ตอน 10 โมง ...
นี่ 9.40 ผมยังอยู่บ้านเลยน้ำไม่ได้อาบ ผมจึงออกไปด้วยสภาพโทรม ๆ เพราะปักใจเชื่อเลยว่าคนที่จะไปเจอ
ต้องเป็นผู้ชายแน่ เพราะผู้หญิงคงไม่อายที่จะเปิดเผยตัวแต่แรก พอคิดได้แล้วก็ เอาล่ะ จัดไป....

ผมนี่...รีบวิ่งเข้า Mac เลย แต่ก็แอบ ๆ มีเชิง หลบนั่นหลบนี่ดูโต๊ะริมว่ามีใครมานั่งไหมตาม สเต็ป และแล้ว
สายตาก็มองไปเจอเด็กชายเนิร์ด ๆ ใส่แว่นคนนึง อยู่โต๊ะริมติดกระจก ว่าแล้วก็ไม่ชักช้า เดินไปทักทายเลย
"ว่าไง คุณหมวย" แล้วก็ผลักความกดดันทั้งหมดทิ้งไป เพราะต่อจากนี้เราจะไม่ต้องลำบากใจอีกแล้ว ...
แต่สิ่งที่ผมได้คือ...เด็กคนนั้นลุกเดินหนีผมไปหน้าตาเฉย ทิ้งผมยืนหน้าแหกกลางร้านอาหารคนเดียว
พลันคิดเจ็บใจว่าคงโดนหลอกสินะ แล้วก็กะจะกลับไปพิมด่าสัก 10 บรรทัด ก่อนลบเพื่อนด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นเอง...(เล่าซะเป็นนิทาน) หญิงสาว ตัวขาวจั้ว ตาแป๋วเหมือนตุ๊กตา ใส่ชุดเดรส เดินเข้ามา
พร้อมกับยิ้มและบอกผมว่า "คิดว่าไม่มาซะแล้ว รอตั้งครึ่ง ชม." ผมนี่ ยืนอึ้ง ทำไรไม่ถูกเลย เพราะอึ้ง
ในความสวยของเธอ ...โอ้ว แม่เจ้า...นี่มันเรื่องจริงเหรอวะ ผมบอกตัวเอง พอมาเจอตัวจริง เธอชวนผมคุย
แต่เรื่องเกม ผิดกับในเกมคนละคนเลย ผมนี่ เขินหน้าแดง เธอบอกว่าในเกม ไม่ชอบพิม ชอบพูด เพราะ
มันทำให้เสียสมาธิอย่างมาก เสียดายที่ผมแอบถ่ายรูปเธอมา อยากจะเอามาโชว์มาก แต่ผมเพิ่มรูปไม่ได้
เพราะรอการยืนยันตนอยู่ ผมจึงอยากบอกว่า ต่อจากนี้ เราตัดสินใครจากทัศนคติของเราไม่ได้อีกแล้ว
เพราะเธอเป็นทั้งเกมเมอร์ที่เก่ง แต่ไม่เคยแสดงตัวให้คนอื่นมองว่าเธอใช้ช่องว่างของความเป็น ญ ในการ
เล่นเกมแนวนี้เลย เธอไม่ต้องการคนปกป้อง เธอแค่อยากเล่นเกมให้สนุก และพิสูจน์ว่าผู้หญิงก็ทำได้
เธอบอกผมแบบนั้น และต่อจากนี้ ผมคงจะนัดเธอกินข้าวบ่อยขึ้น ซึ่งเธอก็คงรู้แหละว่าผมคิดยังไงกับเธอ
ผ่านอาการและสีหน้า เธอจึงบอกว่า "เราพึ่งเสียคนที่เรารักไป รอเราพร้อมก่อนนะ แล้วค่อยว่ากันถึงความสัมพันธ์ต่อไป"

และนี่คือความสุขของผมที่ได้ระบายให้คนในโลกออนไลน์ได้รับรู้ ว่าผมโชคดีมากแค่ไหน ที่ได้เจอคนที่ผมชอบ มาพร้อม
กับงานอดิเรกที่ผมรัก ขอบคุณในความเสียเวลาอ่านบทความในครั้งนี้ เป็นกำลังใจให้ผมจีบเธอให้ได้ด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ