สวมแว่นมาตั้งแต่เด็ก พึ่งรู้ว่า...


เลนส์สำหรับคนสายตาสั้นมีสองแบบ คือแบบที่หนึ่งใช้ใส่เวลาเดิน แบบที่สองใช้ใส่เวลาอ่านหนังสือ
ตอนเป็นเด็กผมไม่รู้เรื่องรู้ราว แม่พาไปตัดแว่นที่ใช้อ่านหนังสือ  แม่ถามว่าจะตัดแว่นที่ใช้เวลาเดินด้วยไหท
ฟังไม่รู้เรื่อง ด้วยความที่เห็นแก่เงินในกระเป๋าแม่ จึงบอกแม่ไปว่าจะตัดแว่นเดี่ยว ตัดเสร็จตอนใช้ชอบลืมว่าวางไว้ที่ไหน
เลยใส่มันตลอดเวลา แม้แตตอนนอนก็ถอดบ้างไม่ถอดบ้าง ใส่แว้นอ่านหนังสือติดตา ตอนตัดก็อยากมองชัดๆ ไม่เข้าใจว่าต้องตัดให้สบายตา
ด้วยเห็นแก่เงินทำแว่น ก็ทนทู่ซี้ใส่ไป จนสายตาสั้นมากขี้นมากขึ้น ตอนชั้นมัธยมก็เปลี่ยนแว้นเพิ่มดีกรีความสั้นขึ้นเรื่อย
ขนมารู้เมื่อปีสองปีที่แล้วว่า คนนึงควรมีแว่นสองชนิด

ที่เล่ามานี่เพื่อเป็นอุทาหร์ปนขำๆนะครับ ได้ยินข่าวเมื่อเช้าว่าเ็ดสมัยนี้ตาเสียกันมากเนื่องจากมองจอแทบเล็ตที่มีรังสีสีฟ้ามาก