มาแชร์ ปสก. ส่วนตัวละกันนะครับ


ก่อนแชร์ขอเล่า background ก่อนนะครับ ผมจบมัธยมต้นจากรร.คริสต์ชื่อดัง กะมัธยมปลายรร.รัฐบาลชื่อเสียงปานกลาง แต่จบป.ตรีจากมหาลัยรัฐชั้นนำคณะที่เป็นหลักสูตรอินเตอร์ ตอนป.ตรีทำกิจกรรมเยอะครับ มีเพื่อนที่เป็นเด็กในคณะอินเตอร์เป็นร้อยคนในหลายคณะของมหาลัย มาจากทุกประเภทโรงเรียนเลย ตั้งแต่ เด็กทุนหลายคนที่ได้ทุนเรียนดีมาจากครอบครัวยากจนจากหลายภาคของประเทศไทย เด็กไทยจากรร.รัฐดังๆ เช่น สวนกุหลาบ สตรีวิทย์ มหิดลฯ สาธิตต่างๆ  เด็กไทยรร.คริสต์ชื่อดัง เช่น เซนต์โยฯ เซนต์ฟรังฯ กรุงเทพคริสเตียน อัสสัม รวมถึงรร.เอกชนและรัฐอื่นๆ ที่ไม่ได้โด่งดังมากนักรวมถึง รร.จากต่างจังหวัดด้วย สุดท้ายก็พวกเด็กอินเตอร์ทั้งมาจากต่างประเทศจบจากเมกา อังกฤษ สิงคโปร์มา รวมถึงอินเตอร์ในไทยทั้งดังและไม่ดัง มีตั้งแต่ Harrow, ISB, Bangkok Pattana, RIS, Trails, NIST, etc.


สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นว่าแตกต่างชัดเจนมากระหว่างเด็กรร.ไทย กับ รร.อินเตอร์ คือ การพึ่งพาตัวเองและช่วยเหลือตัวเองในเรื่องต่างๆ ที่เด็กอินเตอร์นั้นเด่นชัดกว่ามากครับ  เด็กอินเตอร์แทบจะทั้งหมดทั้งเรียนเก่งและไม่เก่งนั้นพยายามจะดิ้นรน หาหนทางออกให้ตัวเองอยู่ตลอด อาจจะมีที่เป๋ไปบ้างแต่สุดท้ายแล้วด้วยนิสัยบางส่วนที่ถูกปลูกฝังมาจาก รร.เหล่านั้นรวมถึงความสามารถทางภาษาและคอนเนคชั่นที่กว้างมากๆที่ไม่ได้มีอยู่แค่ในไทย มักจะทำให้เขามีทางออกที่ดีให้กับชีวิตได้เสมอๆเลย ยังไม่เห็นเพื่อนเด็กอินเตอร์คนไหนตอนนี้ที่มีการงานหรือชีวิตที่ย่ำแย่เลย (แบบไม่ได้พึ่งพ่อแม่ด้วย) หลายคนที่ไม่เก่งวิชาการเลยก็ไปสอนภาษา หางานแปลกๆบางอย่างทำ หรือไม่ก็ไปหางานทำที่ต่างประเทศไป ส่วนพวกคนเก่งๆนี่ไปไกลมากแบบระดับโลกแบบน่าปลื้มใจแทนพ่อแม่สุดๆ ได้ทุนไปเรียนต่อมหาลัยดังๆ ทำงานจนเป็น VP, Director ในต่างประเทศ รายได้ 8-9 หลักไปแล้ว แถมบริษัทที่เมืองนอกก็ส่งไปเรียนปริญญาใบอื่นๆ เพิ่มอยู่เรื่อยๆ บางคนทำงานเก็บเงินได้ก่อตั้งกิจการจนตอนนี้มีแผนจะนำเข้าตลาดหลักทรัพย์ในต่างประเทศไปแล้ว โลกของคนพวกนี้มันใหญ่กว่าเด็กไทยอย่างผมมากเลย ทั้งๆ ที่ในไทยนี่ผมก็คิดว่าผมประสบความสำเร็จในระดับนึงเหมือนกัน


ส่วนเรื่องนิสัยอื่นๆ นี่ ผมมองว่าอยู่ที่ครอบครัวเป็นหลักเลยครับ เพื่อนสนิทผมที่มาจากตปท หรือมาจากรร.อินเตอร์แทบจะทั้งหมด นิสัยดี ตรงไปตรงมา ไม่แอ๊บ ไม่มโน ไม่โชว์ความรวยใดๆ เวลาเที่ยวช้อปปิ้งหรือทำกิจกรรมอื่นใดก็แบบไม่ได้อวดอะไรกัน หลายอย่างมันอาจจะดูแพงแต่เขาไม่ได้คิดจะมาอวดใครเหมือนมันเป็นธรรมชาติของสังคมของพวกเขา แต่หลายๆ คนก็จะดูเกรียนฮาๆ กล้าแสดงออกที่ดูแล้วมันมากเกินไปในสายตาคนไทยทั่วไป (ผมก็เห็นเช่นนั้น สำหรับเพื่อนบางคนที่มันบ้าไปหน่อย) เรื่องพวกนี้คนอื่นภายนอกอาจจะมองว่าอวดรวยหรือเกรียนก็ไม่แปลกครับ ... แต่กลับกันผมมักจะเห็นเด็กที่ชอบอวด ชอบโชว์ หรือแบ๊วมโน นี่จะจากรร.คริสต์ชื่อดังซะเยอะครับเป็นกันทั้งชายหญิงเลย -_-'  


ยิ่งตอนนี้ผมมีลูกเล็กที่เพิ่งเอาเข้ารร.อินเตอร์ไปได้ไม่นาน เวลาไปคุยกับพ่อแม่เด็กอื่นๆตามสถานที่ทำกิจกรรมข้างนอก พวกที่ชอบอวดเบ่งเด่นชัดมากกกนี่มาจาก รร.คริสต์ชื่อดังทั้งนั้น เลยไม่แปลกใจกับประสบการณ์ที่เจอตอนเรียนในมหาลัยเลย ส่วนพ่อแม่เพื่อนๆลูกผมที่มีทั้งดารา เป็นมิสไทยแลนด์เวิลด์มาก่อนพวกนี้กลับถ่อมตน นิสัยดีไม่ถือตัวอย่างไม่น่าเชื่อ รวมถึงพ่อแม่เพื่อนสนิทผมเป็นสิบครอบครัวที่ลูกเรียนอินเตอร์หรือตปท. นั้นล้วนแต่ผู้ใหญ่ที่น่าเคารพทั้งสิ้น (แต่ผมถูกพ่อแม่สอนมาให้เลือกกลุ่มเพื่อนที่คบพอสมควรนะครับ) ส่วนเหตุผลที่ผมเอาลูกเข้า รร.อินเตอร์เพราะว่า ผมค่อนข้างประสบความสำเร็จในการงานพอสมควร ผมทำงานประจำ+ทำธุรกิจส่วนตัวกับต่างชาติ ดึงเงินดอลล่าร์เข้าไทยมาตลอด ตอนจบมาไม่นานก็เคยได้โอกาสไปเป็น expat ในประเทศที่พัฒนาแล้วอยู่เป็นปี ได้ไปทำงานท่องเที่ยวอีกในหลายสิบประเทศ เห็นโลกมาพอสมควรและรู้ได้ในเวลาไม่นานนักว่า การศึกษาไทยโดยรวมนั้นอ่อนด้อยปนน่าสงสารมาก


ทั้งนี้ผมเคยดีลธุรกิจกับคนไทย SME, OTOP มามากมายซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ ผมปวดหัวกับตรรกะของคนทำธุรกิจส่วนใหญ่ในไทยมาก เป็นตรรกะความคิดที่ไม่ได้นำพามาซึ่งการพัฒนาใดๆในระยะยาวเท่าไหร่ทั้งในระดับชุมชนและประเทศ ถ้าใครเคยทำธุรกิจกับคนฮ่องกงหรือสิงคโปร์น่าจะเข้าใจว่ากลยุทธ์การค้าเชิงพาณิชย์ของเรานี่มันเทียบชั้นพวกเขาไม่ได้จริงๆ ไม่ขอยกตัวอย่างในกระทู้นี้เพราะว่าจะยาวเกินและมีหลายเรื่องจริงๆ  ... สุดท้ายผมก็พยายามสรุปด้วยตัวเองว่า ทั้งหลายทั้งปวงนั้นมาจากการศึกษาของไทยที่อ้างอิงการเมืองแล้วมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา การเข้าถึงข้อมูลในระดับสากลมีน้อยมาก ภาษายิ่งไม่ต้องพูดถึง ภาษาไทยเองวัยรุ่นสมัยนี้ยังใช้กันมั่วๆ อยู่เลย อนาคตวงการศึกษาไทยนี่ก็แทบจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสุดจะคาดเดาได้จริงๆ  


ส่วนคนที่คิดว่าตัวเองก็เรียนรร.ไทยๆ ทั้งรร.วัดบ้าง รัฐบาลบ้าง เอกชนบ้าง (เช่นผมคนนึงละ) ถ้าลองพิจารณาสิ่งแวดล้อมแห่งกาลเวลาที่เปลี่ยนไปอาจจะมองภาพอะไรได้มากขึ้นนะครับ โลกปัจจุบันต่างจากโลกในอดีต 20-40 ปีก่อนมากมายนะครับ (อย่าว่าแต่ รร.วัดเลย แค่เสื่อผืนหมอนใบไม่เคยเรียนหนังสือเลยอย่างบรรพบุรุษชาวจีนสมัยก่อนยังร่ำรวยมหาศาลได้) การแข่งขันในโลกเศรษฐกิจรุนแรงกว่าอดีตอย่างเปรียบกันไม่ได้ ยังมีทั้งเรื่องการเมือง(ไทย -_-')ที่ฉุดรั้งสิ่งต่างๆ ลงคลองเสมอๆ  จากเหตุผลที่พูดมาเลยทำให้รร.อินเตอร์เป็นทางออกที่ดีทางนึงสำหรับคนที่พอมีรายได้สนับสนุน แต่ต้องยอมรับว่า ค่าใช้จ่ายแพง-แพงมาก ซึ่งไม่ได้รับประกันว่าจะคุ้มแต่หลายคนก็คิดว่าคุ้มที่จะเสี่ยงเพราะฐานะไม่ได้เดือดร้อน แต่ผมกล้าพูดว่า มาตรฐานของรร.อินเตอร์ไทยชั้นนำนี่ไม่แพ้ รร.เอกชนดังๆ ในอังกฤษหรืออเมริกาเลย เรื่องแบบนี้ต้องไปดูเองครับ(สำหรับท่านที่หาโอกาสได้นะ) ไปเยี่ยมชมรร. ดูหลักสูตรการสอน ดูไพรไฟล์อาจารย์ ดูสถานที่ ดูอันดับมหาวิทยาลัยที่เด็กเข้าศึกษาต่อซึ่งทำผมอึ้งทึ่งไปหลายครั้งแล้ว


ปล. ในวงการเศรษฐกิจโลกนั้น รร.นานาชาติมีผลค่อนข้างมากในการกระจายความรู้ ประสบการณ์และวิทยาการในด้านต่างๆ รวมถึงมีผลอย่างมากในการเลือกลงทุนของต่างชาติ (ชาวต่างชาติระดับ Executive นี่ ถ้าไม่มีรร.ดีๆให้ลูกเขามาเรียนที่ไทย เขาไม่อยากมาเลยนะครับ) ที่พูดแบบนี้เพราะทำงานทำธุรกิจกับชาวต่างชาติในระดับ Executive มาเยอะ (ธุรกิจด้าน IT กะ Wholesale) รวมทั้งร่วมเสวนากับชาวต่างชาติจากสมาคมหอการค้าของประเทศต่างๆอยู่เป็นประจำ


ปล. 2  แนะนำให้หาข้อมูลเพิ่มจากสังคมชาว expat ที่ทำงานในไทยจากเวบ thaivisa.com นะครับ มีมุมมองความรู้อีกมากมายจากประชาคมโลกที่เขามองการศึกษาของไทยเราว่าจะเป็นยังไงในอนาคตรวมถึงวิเคราะห์สถานการณ์ในปัจจุบันด้วย (อย่าไปสนใจอดีตเลยครับ -_-')