ผมเปนคนหหนึ่งที่เจอสถานะแบบนี้เข้าไป โดยรุ้จักกันทางสื่อโซเชี่ยวหนึ่ง  ครั้งแรกที่เราเริ่มคุยกัน ก้อคุยกันปกติแบบเเพื่อน พูดเเห้ย เมิ่งง กู  คือทุกอย่างดูเปนเพื่อนจริงๆ ด้วยที่ทำงานเราสองคนอยุ่ติดกัน เราสองคนเลยเจอกันบ่อย ทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน จนบ่อยเข้า ผมกับเขา เริ่มมีความรุ้สึกดีดีให้กัน มากขึ้น มากจนบางทีเหนเค้าคุยโทรศัพท์ เราก้อเกิดอาการหึงเขา เหนเขาแชทใลท์ เล่นเฟช เราก้อหงุดหงิด รุ้สึกอยากถามว่าคุยกับใคร ด้วยความที่เขาเปนคนฮอตมากด้วยละ บวกกับเรารักเขาไปแล้ว จึงใด้แต่เก็บอาการเสียใจนี้ใว้. ม่ายอยากโพร่งพร่างออกมา ผมเริ่มทำทุกอย่างให้เขารุ้สึกกว่าผมเริ่มรักเขามากแล้วนะทั้งคอยดูแลเขา ทั้งคอยพาไปกินข้าว ทุกวันๆมายให้ขาด ทั้งที่ผมไม่เคยต้องทำให้ใครเลย จนวันนึ่งผมอยาากรุ้มากๆเข้า เลยแอบดูโทรศัพท์เขา ตอนนั้นเองละ ที่ทำใหห้ผม จะขาดใจ แทบทรุด เมื่อเหนว่าเขาคุยกับแฟนเขา (โดยก่อนหน้านี้เขาบอกไม่ใคร) มันเปนความรุ้สึกที่ทั้งเจ็บ เสียใจ แต่พูดอารัยออกมาม่ายใด้เพระผมไม่รุ้ว่าตัวผมอยุ่ในสถานะใหน มีสิทธิพูดมากแค่ใหน ได้แต่เก็บความเสียใจนี้ใว้ ม่ายบอกเขา ด้วยเพราะกลัวจะเสียเขาไป ทุกวันนี้ ผมเคยทำให้เขายังใง ผมก้อยังทำทุกวัน ไปเจอ ไปหา ไปนุ้นนี้นั้นด้วยกัน ทุกวัน ทั้งที่กก้อรู้อยุ่เต็มอก แต่เพราะผมรักเขามากจึงยอมทำให้เขามากขนาดนี้ ผมทำถูกแล้วใช่มั้ย??