ก็เข้าใจนะว่า"วัด"มีความจำเป็นต้องใช้เงิน

แต่วัดในกรุงเทพฯหรือวัดที่เป็นพุทธพาณิชย์นั้นจะมีตู้บริจาคให้หยอดลงตู้อยู่แล้วทุกมุมวัด หากจะใส่ซอง เข้าใจว่าปัจจัยในซองนั้นก็จะเป็นของพระรูปนั้น ๆ  จึงอดสงสัยไม่ได้ว่า แล้วพระที่ไม่ได้ออกมาทำกิจกับญาติโยม ไม่ว่าจะเป็นรับเครื่องสังฆทาน หรือสะเดาะเคราะห์ หรืออะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่ ท่านเหล่านั้นก็จะไม่มีโอกาสรับซอง เราจึงเห็นว่าการใส่ซองนั้นไม่ทั่วถึง จึงหยอดใส่ตู้ดูเป็นเงินส่วนรวมดี

แต่กับวัด ตจว หรือวัดที่ไม่ได้เป็นพุทธพาณิชย์ ซึ่งเงียบมาก บางทีเราเดินเข้าไปแล้วจะไหว้พระหรือไปติดต่อทำสังฆทานตรงไหนยังไม่รู้เลย ต้องมีคนพื้นที่พาเข้าไปแล้วไปติดต่อพระออกมารับสังฆทาน ซึ่งส่วนใหญ่วัดที่เงียบ ๆ เหล่านั้นก็มักจะไม่มีตู้หยอด เราก็จะใส่ซองให้ เพียงแต่ก็มานึกว่า พระรูปอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับซอง จะนำเงินตรงไหนมาใช้ในยามจำเป็นเท่านั้น พลอยทำให้คิดไปว่า หรือ"พระ"ไม่จำเป็นต้องใช้เงินกันแน่