มาเริ่มกันเลย
     เราชื่อแพรว(นามสมมุติ)มีแฟนชื่อพี่บาส(นามสมมุติ)(พี่บาสแก่กว่าเราสองปี)คบกันมานานกว่าสามปีเรารักกันมากมีเรื่องทะเราะกันบ้างธรรมดา
    จนมาวันหนึ่งเราโกรธพี่บาสมากที่พี่บาสหนีเที่ยวโดยที่โกหกว่าไปทำธุระ (พี่บาสเป็นคนชอบเที่ยวชอบกินเหล้ามาก) เราก็เลยปิดมือถือ บล๊อคเฟส  บล๊อคไลน์  ไม่คุยด้วยไม่ติดต่อกันหลายวัน
พี่บาสก็ไม่พยายามติดต่อมา ปกติทุกครั้งที่เรางอนหรือโกรธพี่บาสจะคอยง้อเราตลอดแต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป พอเรนปลดบล๊อคทุกอย่าง
พี่บาสก็ทักมาถามว่า "จะคุยกันอยู่ไหม"
เราก็ตอบว่า"คุย"
    แล้วก็คุยกันผ่านไลน์เท่านั้น พี่บาสไม่โทรหาไม่มีเวลาให้เหมือนเก่า ตอนกลางคืนก็ไม่โทรหาไม่ตอบไลน์ เราก็เริ่มสงสัยแล้วว่าพี่บาสอาจจะมีคนคุยด้วยเพิ่มอีกคน พี่บาสให้ความสำคัญกับเขามาก พี่บาสหยุดตอบไลน์เราไม่สนใจเราเลย จนวันหนึ่งแม่พี่บาสได้โทรหาเรา ว่า"ทำไมเราหายไป ไม่มาเจอพี่บาสเลยแพรวทะเลาะกับบาสเรื่องอะไร" แม่พี่บาสไม่อยากให้เราเลิกกับพี่บาส เราเองก็รักพี่บาสมากเลยส่งไลน์หา พี่บาสวันที่ 23/2/58 ว่า"สะดวกคุยไหม มีเรื่องจะคุยด้วย" (เพื่อจะเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นเราเตรียมการอย่างดีว่าจะพูดอะไรบ้างให้ปัญหาทุกอย่างดีขึ้น) แต่แล้วเราก็ถึงกับจุกพูดอะไรไม่ออกข้อความพี่บาสส่งมา พี่บาสบอกว่า พี่บาสไม่ดีเอง พี่บาสขอโทษ พี่บาสมีคนใหม่แล้ว เราร้องไห้หนักมากเราไม่คิดเลยว่าเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นแบบนี้ เราทำได้เพียงกอดคอร้องไห้กลับเพื่อน มันเจ็บจนอธิบายไม่ถูก
หลังจากนั้นเพื่อนทุกคนของเรา ก็รวมตัวกันอยู่กับเราทั้งคืน เรารู้ว่าเพื่อนทุกคนเป็นห่วงเรามากเราพยายามเข็มเเข็งไม่ร้องไห้ให้เพื่อนเห็น อีกวันต่อมาเราต้องการที่จะเคลียร์เรื่องทุกอย่างอีกครั้งเราไม่เชื่อหรอกว่าพี่บาสจะทิ้งเราไปจริงๆ เราไปหาพี่บาสอีกครั้งหนึ่งที่บ้านของเพื่อนพี่บาสเพื่อจะคุยด้วย แต่พี่บาสกลับหนีออกไปไม่ยอมพูดกับเราเลยสักคำ เราก็นั่งคุยกับเพื่อนพี่บาสจนรู้ความจริงทุกอย่างว่าทำไมถึงเปลี่ยนแปลงไปได้ขนาดนั้น พี่บาสเริ่มความสัมพันธ์กับรุ่นน้องคนหนึ่งตั้งแต่ไปเที่ยวผับ พวกเขาเจอกันที่นั้นวันที่15/2/58 จนวันที่ 18/2/58 เขาก็เริ่มคุยกันตั้งแต่นั้นมาน้องคนนั้นเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าของเราเพิ่งขึ้นม.ปลายเอง ทั้งที่น้องคนนั้นก็รู้ว่าพี่บาสกับเราเป็นแฟนกัน พี่บาสพาน้องคนนั้นไปทานข้าว ไปรับไปส่ง คุยไลน์กัน จนกระทั้งวันที่ 22/2/58 พี่บาสได้พาน้องคนนั้นไปเที่ยวผับ และนอนด้วยกันที่หอพักในคืนนั้น ตอนที่เรารู้เรื่องทั้งหมดเราไม่รู้จริงๆว่าควรจะทำยังไงดี ไม่รู้จะควรทำอะไร เหมือนสมองมันว่างเปล่าเราไม่เข้าใจเลยเวลาเพียงไม่กี่วันทำให้พี่บาสเลือกที่จะไม่คุยเราเลย แม่ พ่อ พี่บาสโทรหาเราทั้งคืนอ้อนวอนไม่ให้เราไป(เราสนิทกับแม่พี่บาสมาก) ให้ยกโทษให้กับพี้บาส จะช่วยคุยกับพี่บาสให้ เราได้แต่ตอบ"ค่ะ"แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย พอเช้าอีกวันหนึ่งเราได้ถามพี่บาสอีกครั้งหนึ่งว่าจะเลือกใคร พี่บาสยังคงยืนยันคำเดิมว่าเลือกน้องเขา แล้วก็จะไม่ยอมกลับมาคบกันอีก เราเสียใจมาก ได้แต่ปลอบตัวเองว่าต้องผ่านพ้นไปให้ได้ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันเวลาที่ผ่านมาเติมไปด้วยความสุขที่มีให้กัน ความทรงจำดีดีมีมากมาย เรากับพี่บาสต่างคอยให้คำปรึกษากัน ทั้งเรื่องปัญหาส่วนตัวและทางบ้าน คนรอบข้างก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ทุกคนได้แต่รองานวิวาของพี่บาสกับเรา
แต่ทุกอย่างมันจบลงเเล้ว จบแล้วจริงๆบ