คือ เข้าเรื่องเลยนะคะ
ช่วงนี้เรารู้สึกว่าคนรอบข้างเราเปลี่ยนไปหมด
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน คนในครอบครัว รวมไปถึงคนที่เราเคารพ
แบบนิสัยประมาณว่า อยากจับก็จับ อยากทำอะไรก็ทำ โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกคนอื่น
เช่น เพื่อนเราบางคนเอาการบ้านเราไปลอก ความจริงเราไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกนะแค่ลอกงาน แต่เอาไปลอกแบบไม่ได้ขออนุญาตินี่มันเยอะไปป่ะ ? แถมตอนเอามาคืนคือวางไว้กลางห้องแล้วให้เราไปหยิบเอาเอง ... คือเกินไปอ่ะ ในความรู้สึกเรา
บางรายก็มาที่ห้องเรา หยิบเอาเสื้อเราไปใส่ ซึ่งเป็นเสื้อตัวโปรดเราเลย เราก็ไม่ได้ว่านะ แต่ถอดออกแล้วเอาไปกองไว้ตามพื้น คือไร? งง
บางรายก็ด่าเรา หาว่าเราเป็นกะ-รี่ หรือไม่ก็
แถมเอาชื่อพ่อแม่เรามาเรียกแทนตัวเรา คือแบบนี้เขาเรียกไม่รู้จักกาละเทศะป่ะคะ
ที่หนักสุดคือ เดินเข้ามาแล้วแย่งขนมเราไปกิน แบบฉุดกระชากออกจากมือเราเลย จนขนมมันหกไปหมดอ่ะ มิหนำซ้ำกินแล้วทิ้วไว้ให้เราเก็บอีก เฮ้อ
นี่เราด่าจนปากเปียกหมดและ ยังไม่มีใครสำนึกอีก เพลียจิตมากๆเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ระบายของคนอื่น อยากทำอะไรก็ทำ ไม่รู้ว่าแบบนี้ควรเรียกว่าอะไรดี
มีวิธีไหนที่จะดัดนิสัยคนพวกนี้บ้างคะให้หลาบจำ
ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร เจอแต่คนไม่มีมารยาท
ช่วงนี้เรารู้สึกว่าคนรอบข้างเราเปลี่ยนไปหมด
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน คนในครอบครัว รวมไปถึงคนที่เราเคารพ
แบบนิสัยประมาณว่า อยากจับก็จับ อยากทำอะไรก็ทำ โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกคนอื่น
เช่น เพื่อนเราบางคนเอาการบ้านเราไปลอก ความจริงเราไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกนะแค่ลอกงาน แต่เอาไปลอกแบบไม่ได้ขออนุญาตินี่มันเยอะไปป่ะ ? แถมตอนเอามาคืนคือวางไว้กลางห้องแล้วให้เราไปหยิบเอาเอง ... คือเกินไปอ่ะ ในความรู้สึกเรา
บางรายก็มาที่ห้องเรา หยิบเอาเสื้อเราไปใส่ ซึ่งเป็นเสื้อตัวโปรดเราเลย เราก็ไม่ได้ว่านะ แต่ถอดออกแล้วเอาไปกองไว้ตามพื้น คือไร? งง
บางรายก็ด่าเรา หาว่าเราเป็นกะ-รี่ หรือไม่ก็
แถมเอาชื่อพ่อแม่เรามาเรียกแทนตัวเรา คือแบบนี้เขาเรียกไม่รู้จักกาละเทศะป่ะคะ
ที่หนักสุดคือ เดินเข้ามาแล้วแย่งขนมเราไปกิน แบบฉุดกระชากออกจากมือเราเลย จนขนมมันหกไปหมดอ่ะ มิหนำซ้ำกินแล้วทิ้วไว้ให้เราเก็บอีก เฮ้อ
นี่เราด่าจนปากเปียกหมดและ ยังไม่มีใครสำนึกอีก เพลียจิตมากๆเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ระบายของคนอื่น อยากทำอะไรก็ทำ ไม่รู้ว่าแบบนี้ควรเรียกว่าอะไรดี
มีวิธีไหนที่จะดัดนิสัยคนพวกนี้บ้างคะให้หลาบจำ