เราเป็นคนที่ชอบคนยากมากๆ ไม่ค่อยจะชอบใครก่อน ปกติจะปลื้มๆ แล้วอาการก็หายไป
ส่วนตัว เราก็ไม่ได้ profile ดีอะไรมากมาย จบตรีม.เอกชนอินเตอร์ จบโทม.รัฐอินเตอร์
ทำธุรกิจส่วนตัว หน้าที่การงานมั่นคง(มั้ง) หน้าตารูปร่าง กลางๆ ไม่ได้สวยเว่อร์ และก็ไม่ได้เยิน
เด็กๆที่บ้านเลี้ยงดูค่อนข้างจะลูกคุณหนู แต่พอโตมา ก็ไปเที่ยว ปาร์ตี้ ตามภาษาวัยรุ่น
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเจอผช คนนึงโดยบังเอิญ เราต้องมาทำงานร่วมกัน
ผู้คนนี้จะติสๆหน่อย สักเต็มแขน ระเบิดหูรูใหญ่มาก แต่คุยแล้วรู้สึกถูกคอ คนนี้คุยง่ายดีนะ
หลังจากนั้น เราก็ยังต้องคุยเรื่องงานกันอยู่ ตกเย็นวันนั้น เราก็นัดไปกินข้าวกัน
ตอนแรกๆไม่ได้คิดอะไร ถือซะว่า มีเพื่อนเพิ่มอีกคน เพราะอายุใกล้ๆกัน
เราก็แชร์เรื่องส่วนตัว คุยกันไปเรื่อยๆ บอกก่อนว่าเค้าไมได้หน้าตาหล่อ หุ่นแซ่บเว่อร์นะ
ผู้ชายปกติ เซอร์ๆ ทั่วไปแหละ ตอนไปกินข้าว ก็นั่งเม้ามอยตามภาษาขาเม้า
เราก็แชร์เรื่องราวว่า เด็กๆเราทำอะไร ไปอยู่ไหนมา เรียนอะไรที่ไหน
ส่วนเค้าก็แชร์เรื่องส่วนตัวเหมือนกัน เรื่องตอนเด็กของเค้าทำให้เราอี้งเหมือนกัน
เป็นเด็กเกเรมากๆ ไม่เรียนหนังสือ ไม่สนใจครู ไม่สนใจพ่อแม่ ติดยา เมา ไม่แคร์โลก
แต่ทุกวันนี้เค้าก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วนะ ดูตั้งใจทำงานดี ก็คุยไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร
ตอนนี้คุยงานกันเส็ดแล้ว ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว เรารู้สึกเหมือนยังนึกถึงเค้าอยู่ ทั้งๆที่
ส่วนตัว ไม่เคยคิดจะชอบคนแบบนี้ เราก็ชอบผู้ชาย ที่ผู้หญิงทั่วๆไปชอบกัน
แบบว่าผู้ชาย profile เริ่ดๆอ่ะ จบมหาลัยดี ยิ่งจบนอกยิ่งดีใหญ่ หน้าที่การงานมั่นคง
หน้าตาหล่อ หุ่นแซ่บเว่อร์ สะอาดสะอ้าน ซึ่งผู้ชายประเภทนี้ พวกชะนีจะชอบกัน
คู่แข่งเยอะ ผู้ชายก็ออกแนวชั้นเลือกได้ คุยๆไป ไม่ค่อยสนใจ เพราะคนคุยเยอะ (อันนี้เจอมากะตัว)

จิงๆแล้ว profile เรากะเค้าก็คงไม่ต่างกันมาก แค่รู้สึกว่า มันต่างจาก standard ที่เคยอยากได้เท่านั้นเอง
ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีอาการกรุ้มกริ่มขนาดนี้ ตอนนี้ยังนึกถึงอยู่เลย สงสัยต้องสารต่อแล้วละมั้ง