คนแรก เป็นรุ่นน้องสาขาเดียวกันค่ะ  ช่วงแรกก็เห็นน้องเขาชอบมอง  เราก็ไม่คิดอะไรมาก คิดแค่รุ่นน้องมองรุ่นพี่เป็นธรรมดา  แต่ช่วงหลังๆมาคือน้องเขามองบ่อยมาก มองนานมาก แล้วเริ่มมีแบบยิ้มให้ แต่ไม่ทักไม่พูดอะไรนะ  แค่มองแล้วก็ยิ้ม  บางครั้งน้องเขานั่งทานข้าวอยู่ แล้วโต๊ะใกล้ๆมันว่าง เรากับเพื่อนก็เดินไปนั่ง  พอน้องเขาเห็นเราน้องเขาก็ลุกเดินหนีเลย  แต่พอเจอกันก็มองแล้วก็ยิ้ม เป็นแบบนี้มาเกือบเดือนละ
คนที่สอง นี่ก็รุ่นน้องค่ะแต่คนละสาขา  เจอกันที่สวนสาธารณะ  พอดีเรากับเพื่อนไปออกกำลังกายกัน  ตอนแรกเห็นน้องเขาขับรถผ่านไปมา  พอวันหลังๆก็เจอน้องเขามาวิ่ง  ตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย แต่เหมือนมีคนมอง พอเราหันไปก็เจอน้องแกมองมา แล้วอมยิ้ม เราก็คิดว่าน้องเขาอัธยาศัยดีก็ไม่ได้อะไรมาก เจอกันทุกวันก็มองแล้วยิ้มแบบนี้ทุกวัน    บางวัน ไปเจอน้องเขาที่ร้านอาหารน้องเขาก็มองแบบจ้อง  แต่แบบหลบมุม (เหมือนโรคจิต)อิอิ แล้ววันก่อนเจอน้องเขาที่หน้าหอ เราก็แบบมองผ่านแวบๆแล้วก็หันกลับมามองอีกครั้งว่า เอ๊ะ นั่นใช่ไอ้น้องคนนั้นหรือเปล่า  น้องแกก็แบบส่งยิ้มหวานมาให้  พอมาวันนี้น้องเขามาวิ่งกับเพื่อนแล้วแบบน้องเขาไม่มองเราเลย  มีแค่เพื่อนเขาที่มอง  หันมามองทุกครั้งที่เดินผ่านเรา
คนที่สาม น่าจะอายุเยอะกว่าเราหน่อย เขาก็มาวิ่งที่สวนสาธารณะเหมือนกัน แต่คนนี้มาแบบมาดผู้ใหญ่นิ่งๆ เงียบๆ มาคนเดียวไม่พูดคุยกับใคร  คนนี้ก็ชอบมองเราแล้วยิ้ม(อีกแล้ว) เวลาเดินผ่านเราก็แอบมอง พอเราหันไปมองเขาก็ทำเฉย  แต่เราอ่ะแอบเห็นว่าเขามอง  เขามองเรามาก็เกือบๆเดือนละ  
สงสัยว่าทำไมผู้ชายชอบมองแล้วก็ยิ้ม มันทำให้เราอึดอัดนะ จะพูดจะคุยหรือมีอะไร เราอยากให้มาพูดแบบตรงๆไปเลย  นี่อะไรคืองงกับพฤติกรรม ชายทั้งสามคนนี้มาก  เหมือนจะชอบเรานะ(คิดเข้าข้างตัวเอง 55555) แต่บางที่ก็ไม่ใช่(แอบเศร้า)  

ใครพอจะรู้บ้างคะว่าพฤติกรรมแบบนี้ของผู้ชาย คืออะไรยังไง