ก่อนอื่น ต้องขอกล่าวคำว่า " สวัสดี และ ขอบคุณ สำหรับ กำลังใจที่ล้นหลาม จากเพื่อนสมาชิกทุกท่าน " หลังจากที่ผมไปเที่ยวมาหลายที่ แต่ไม่เคยคิดทำรีวิวแบบจริงๆ จังๆ กับเขาซักที จนวันนึงได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น แล้วเห็นว่า ประเทศนี้เป็นประเทศที่คนไทยนิยมไปกันเยอะ เลยทำรีวิวออกมา เพื่อส่งต่อข้อมูลด้านการท่องเที่ยว ภายใต้กระทู้รีวิวชื่อ
" ใครๆก็ไปญี่ปุนได้ด้วยตัวเอง ( คู่มือและรีวิวการไปเที่ยวญี่ปุ่น ฉบับสมบูรณ์ ) " ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดี หลายคนได้ใช้ประโยชน์จากมัน ซึ่งจุดนี้ มันเหมือนเป็นแรงบันดาลใจเล็กๆ ให้ผมได้ทำกระทู้อื่นๆ ในเวลาต่อๆ มา ไม่ว่าจะเป็น
" ใครๆ ก็ไปเที่ยว รัสเซีย และ ตุรกี ได้ด้วยตัวเอง ( คู่มือและรีวิว การท่องเที่ยว รัสเซีย และ ตุรกี ฉบับสมบูรณ์ ) ตอน รัสเซีย " และ
" ตุรกี ดินแดนมหัศจรรย์ ( คู่มือและรีวิว การท่องเที่ยว รัสเซีย และ ตุรกี ฉบับสมบูรณ์ ) ตอน ตุรกี "
รวมถึงกระทู้นี้ด้วย ..............
ทุกเสียงที่ชื่นชม ทุกกำลังใจที่ให้ มันเหมือนเป็นมาตรฐาน ที่ค้ำคอและเตือนผมอยู่เสมอว่า " ถ้าคิดจะทำรีวิว ต้องทำให้ดีเท่าหรือมากกว่า ครั้งที่ผ่านๆมา ซึ่งถ้าขี้เกียจ แล้วมาทำส่งๆ ก็อยู่เฉยๆ ดีกว่า อย่ามาทำให้คนอื่นเสียเวลาอ่านเลย "
หากถามว่าเหนื่อยมั้ย ? บอกเลยครับเหนื่อย ...... แต่ที่ยังทำอยู่ เพราะยังมีแรง ยังทำได้ และสำคัญ อยากสร้างบรรทัดฐาน การทำรีวิวใน pantip ให้ไปในทางเดียวกัน คือ ทำ.... ทำไปเพื่อให้คนอื่นได้ประโยชน์มากที่สุด ไม่ใช่ให้เราได้ประโยชน์มากที่สุด ไม่ต้องถามกับตัวเองว่าทำแล้วได้อะไร มีสปอนเซอร์มั้ย เขาจะจดจำใบหน้าของเราได้มั้ย คนจะมาตามเราเพิ่มมากขึ้นมั้ย เราจะมีงานมากขึ้นหรือเปล่า หรือเราต้องมีสโลแกนให้คนจดจำ ต้องมีขบวนการนักรีวิวสินค้าที่คอยป้อนลูกค้าให้กัน ต้องโปรโมทเว็บไซต์ตัวเอง ไม่ต้อง......
สำหรับผม ต้องการสิ่งเดียว คือ ให้คนเข้ามาอ่านแล้วได้ใช้ประโยชน์จากมันมากที่สุดเป็นพอ อ่านแล้วมีความสุขเป็นใช้ได้ คุณไม่ต้องมาจดจำชื่อผมให้รกสมอง คุณไม่ต้องมาตามเว็บไซต์หรือเฟจผมให้เหนื่อย คุณไม่ต้องมารับรู้ว่าผมเป็นใคร หรือ มีอาชีพอะไร ทำงานอะไร ขอแค่คุณอ่าน..... แล้วเอาข้อมูลที่ผมให้ไป ไปใช้ ไปแชร์ต่อ ไปบอกต่อ ไปเล่าต่อ และกลับมาทำรีวิวต่อในวันที่คุณไปไหนต่อไหนมา เพื่อส่งต่อข้อมูลให้คนอื่น แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว
ไม่นานมานี้ หลายคนอาจมอง pantip ในมุมไม่ดี ในกรณีที่มีหน้าม้า แอบอ้างโฆษณาสินค้าและบริการ ทำรีวิวโดยแอบโฆษณาเว็บตัวเองเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ จนเป็นที่พูดกันให้ทั่วว่า พวกรีวิวดีๆ นักรีวิวดังๆ แก๊งค์ม้าทั้งนั้น หรือทำไปเพื่อหวังผลประโยชน์จาก pantip ทั้งนั้น ผมบอกอะไรให้ มันก็อาจจะจริง แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครๆคิดทั้งหมด หลายต่อหลายคน เขาทำเพื่ออยากจะแบ่งปันข้อมูลด้านการท่องเที่ยวโดยไม่ได้หวังสิ่งใดจริงๆ เช่น คุณลุง500 น้าLow คุณnonny_nontakyy คุณมือปืนรับจ้าง ป้าเกษ คุณPKL คุณอาตี้ อินเตอร์เน็ต คุณSkyBox คุณMemories pink คุณลุงสองแรงน่อง ท่องโลกกว้าง พี่เป้Tarmtawan (คนนี้ข้อมูลรัสเซียและยุโรปอย่างแน่น) และอีกหลายคนที่ผมไม่ได้กล่าวถึง ....... เห็นมั้ยครับ มีหลายคน ที่ผมบอก และผมไม่อยากให้ทุกคนมอง pantip ในมุมที่ไม่ดี เพียงเพราะคนไม่กี่คนที่ทำเสีย
กระทู้นี้ของผมมันจึงเหมือนเป็นการ " ส่งต่อความสุข ของการท่องเที่ยว ด้วยการไปท่องเที่ยวแล้วกลับมาทำรีวิว เพื่อให้คนอื่นได้ไปต่อ เสมือนการส่งความสุขไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดสิ้นสุด " ดังนั้นใครอ่านแล้วชอบ ใครอ่านแล้วเห็นว่าเกิดประโยชน์ คราวหน้าคราวหลังไปเที่ยวไหนมา ก็กลับมาทำรีวิว ให้คนอื่นได้อ่าน ได้ใช้ประโยชน์กันต่อไปเรื่อยๆ นะครับ
**** ฝากบอกนิดนึงว่า
- อยากให้คนเข้ามาอ่านเยอะๆ อ่านและได้ใช้ประโยชน์จากมันมากๆ อ่านแล้วสนุกกับมันได้ความรู้จากมัน เปรียบให้มันเป็นเหมือนเพื่อนร่วมเดินทางอันน้อยๆ ซึ่งผมขอสัญญาว่า ตราบใดที่ทุกคนยังมีความสุขที่จะอ่าน ผมก็พร้อมและมีความสุขที่จะทำมันออกมาให้ทุกคนได้อ่านแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
- รีวิวนี้ ไม่ใช่ข้อมูลการท่องเที่ยวทั้งหมดของประเทศที่กล่าวมา แต่มันเป็นเพียงบางส่วน บางเมืองของประเทศดังกล่าวเท่านั้น
- รีวิวนี้ ผมจะใช้ สมมุติฐาน ว่าทุกคน ที่เข้ามาอ่าน ไม่เคยไปต่างประเทศ มาก่อน ดังนั้นผมจะใช้วิธีอธิบายแบบละเอียด เพื่อเป็นประโยชน์ของเพื่อนสมาชิกที่สนใจ ได้อ่านและเข้าใจง่ายที่สุด หากท่านใดทราบข้อมูลส่วนไหนอยู่แล้ว อย่าเพิ่งรำคาญ หรือคิดว่าไร้สาระ เพราะ คนแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนรู้มาก บางคนรู้น้อย บางคนไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นคนที่ร้เอยู่แล้วก็ถือว่าให้คนที่ยังไม่รู้ ได้รู้แล้วกันนะครับ
- จริงๆ แล้ว ผมอยาก นำเนื้อหาทั้งหมด เอามาลงในกระทู้เดียว เพราะ ถ้าทำหลายกระทู้ เกรงว่า มันจะกลายเป็นกระทู้ขยะ หรือกระทู้ไม่น่าสนใจ แต่ซึ่งด้วยความยาวของเนื้อหา มันเยอะมากๆ เยอะเกินกว่า ที่จะนำมาลงได้ในกระทู้เดียวได้หมด ดังนั้นเพื่อความสะดวกต่อคนทำ และ คนอ่าน ผมจึงขอแยกเนื้อ หาเป็น สองกระทู้ สองภาค สองตอน นะครับ ( เช็กกับฮังการี และ ออสเตรียกับเยอรมัน )
- ผมไม่ใช่กูรู ไม่ใช่คนเก่ง ดังนั้นถ้ามีข้อมูลส่วนใดที่ผมให้ผิดไป ขออภัยไว้ด้วย หรือ ใครจะแก้ไข และให้ส่วนไหนเพิ่มเติมก็ยินดีครับ ผมรับฟังทุกคนและอยากให้ผู้อ่านทุกคนได้ความรู้จากกระทู้นี้มากๆที่สุด
- ผมบอกทุกครั้งและจะบอกเสมอ ว่าบางครั้งการไปเที่ยวให้สนุกไม่ใช่เท่าแต่ดู โดยที่ไม่รู้อะไรเลย ประวัติศาสตร์และความเป็นมามันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้การท่องเที่ยวสนุกขึ้น ซึ่งผมเองแม้ไม่ได้จบประวัติศาสตร์มาโดยตรง แต่คณะที่ผมเรียนมา มันก็พอมีเกี่ยวข้องและต้องเรียนพวกประวัติศาสตร์ บ้างนิดหน่อย ดังนั้นบางครั้งบางทีผมพล่ามมากไปหน่อยก็อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ เพราะที่พล่ามไปอยากให้ทุกคนได้ความรู้ และได้จำติดตัว เมื่อถึงเวลาไปเที่ยวจริงๆ จะได้สนุกกับมัน
- และสุดท้ายขอขอบคุณ คุณPKL สำหรับ ข้อมูลรถไฟออสเตรีย ลุง500 สำหรับแรงบันดาลใจที่หาจากที่ไหนไม่ได้ เพื่อนที่เยอรมันสำหรับมิตรภาพที่ไม่เคยเปลี่ยนแม้เวลาจะผ่านมานานแค่ไหน เพื่อนร่วมทริปที่ร่วมเดินทางกัน และเพื่อนๆทุกคนในpantip ที่เป็นมิตรคอยแชร์ และแบ่งปันข้อมูลดีๆ ให้กันเสมอ
ถ้าพร้อมแล้ว ก็มาฟังผมเล่ากันเลย ค่อยๆอ่านค่อยๆร่วมเดินทางกันไปแบบช้าๆ เรื่อยๆ ตั้งแต่วันที่ออกเดินทางจากสุวรรณภูมิ จนถึงวันที่กลับมาเหยียบแผ่นดินไทย
Budapest
"ดานูบ" นั้นไหลมา จากผืนป่า อันแสนไกล
ผ่านแดน ศิวิไล ทั้งพงไพร ธาราริน
เป็นเหมือน สายเลือดใหญ่ หล่อเลี้ยงใน ธรณิณ
ภูมิน แห่งกระสินธ์ นครินทร์ มัสยา
กำเนิด ที่ป่าดำ ผ่านผืนถ้ำ และภูผา
เปรียบดั่ง ดวงชีวา มิต,อาชา,ปักษา,มีน
........... มหานี แห่งทศภพ
Ramsau
หิมะ โปรยปราย ดั่งสาย น้ำตา
พร่างพรม พลิ้วมา เหมือนว่า ขาดใจ
หยุดก่อน เถิดหนา ก้าวขา ไม่ไหว
เรี่ยวแรง หัวใจ หมดไป ไม่มี
Prague
จงจำ ไว้เสมอ แค่มีเธอ อยู่ข้างฉัน
แค่เรา อยู่ข้างกัน ทุกๆวัน ก็สุขใจ
Prague
"เข็มนาฬิกา" เมืองปราก ไม่ได้เดินช้ากว่าที่อื่น
แต่ "กาลเวลา" ของปรากต่างหาก ที่เดินช้ากว่า เข็มนาฬิกา
Prague
สิ่งที่เอาทองไปแลกไม่ได้ คือ ความสุข
สิ่งที่เอาเงินไปซื้อไม่ได้ คือ เวลา
สิ่งที่มหาลัยไม่เคยสอน คือ ประสบการณ์
สิ่งที่บ้านไม่เคยมี คือ ความท้าทาย
สื่งที่เราเรียนรู้จากโรงเรียน คือ โลกนี้มันกว้างใหญ่
สิ่งที่เราเรียนรู้จากความเป็นจริง คือ โลกนี้มันไม่ได้กว้างใหญ่เกินกว่าที่ตัวเราจะไปถึง......
Hallstatt
ปลายทาง แห่งความเหงา ยังว่างเปล่า และสับสน
ไม่เห็น ใครสักคน ที่อยู่บน หนทางไกล
Prague
ตอนนี้ อยากกลับไป เพื่อบอกใคร สักคนหนึ่ง
บอกว่า "ฉันคิดถึง" คนๆหนึ่ง สุดหัวใจ
...............บางทีอยู่ไกลๆ ก็คิดถึงใครบางคน
Prague
สะพานชาร์ล อาจไม่ใช่สะพานที่ "สวย" ที่สุดในมุมของคนทั้งหมาย
แต่...... สะพานชาร์ล คือสะพานที่ "โรแมนติก" ที่สุดในใจของใครหลายคน
[CR] ใครๆก็ไปยุโรปได้ด้วยตัวเอง ( คู่มือและรีวิว การท่องเที่ยว เช็ก ฮังการี ออสเตรีย เยอรมัน ฉบับสมบูรณ์ ตอน เช็ก ฮังการี )
ก่อนอื่น ต้องขอกล่าวคำว่า " สวัสดี และ ขอบคุณ สำหรับ กำลังใจที่ล้นหลาม จากเพื่อนสมาชิกทุกท่าน " หลังจากที่ผมไปเที่ยวมาหลายที่ แต่ไม่เคยคิดทำรีวิวแบบจริงๆ จังๆ กับเขาซักที จนวันนึงได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น แล้วเห็นว่า ประเทศนี้เป็นประเทศที่คนไทยนิยมไปกันเยอะ เลยทำรีวิวออกมา เพื่อส่งต่อข้อมูลด้านการท่องเที่ยว ภายใต้กระทู้รีวิวชื่อ " ใครๆก็ไปญี่ปุนได้ด้วยตัวเอง ( คู่มือและรีวิวการไปเที่ยวญี่ปุ่น ฉบับสมบูรณ์ ) " ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดี หลายคนได้ใช้ประโยชน์จากมัน ซึ่งจุดนี้ มันเหมือนเป็นแรงบันดาลใจเล็กๆ ให้ผมได้ทำกระทู้อื่นๆ ในเวลาต่อๆ มา ไม่ว่าจะเป็น
" ใครๆ ก็ไปเที่ยว รัสเซีย และ ตุรกี ได้ด้วยตัวเอง ( คู่มือและรีวิว การท่องเที่ยว รัสเซีย และ ตุรกี ฉบับสมบูรณ์ ) ตอน รัสเซีย " และ
" ตุรกี ดินแดนมหัศจรรย์ ( คู่มือและรีวิว การท่องเที่ยว รัสเซีย และ ตุรกี ฉบับสมบูรณ์ ) ตอน ตุรกี "
รวมถึงกระทู้นี้ด้วย ..............
ทุกเสียงที่ชื่นชม ทุกกำลังใจที่ให้ มันเหมือนเป็นมาตรฐาน ที่ค้ำคอและเตือนผมอยู่เสมอว่า " ถ้าคิดจะทำรีวิว ต้องทำให้ดีเท่าหรือมากกว่า ครั้งที่ผ่านๆมา ซึ่งถ้าขี้เกียจ แล้วมาทำส่งๆ ก็อยู่เฉยๆ ดีกว่า อย่ามาทำให้คนอื่นเสียเวลาอ่านเลย "
หากถามว่าเหนื่อยมั้ย ? บอกเลยครับเหนื่อย ...... แต่ที่ยังทำอยู่ เพราะยังมีแรง ยังทำได้ และสำคัญ อยากสร้างบรรทัดฐาน การทำรีวิวใน pantip ให้ไปในทางเดียวกัน คือ ทำ.... ทำไปเพื่อให้คนอื่นได้ประโยชน์มากที่สุด ไม่ใช่ให้เราได้ประโยชน์มากที่สุด ไม่ต้องถามกับตัวเองว่าทำแล้วได้อะไร มีสปอนเซอร์มั้ย เขาจะจดจำใบหน้าของเราได้มั้ย คนจะมาตามเราเพิ่มมากขึ้นมั้ย เราจะมีงานมากขึ้นหรือเปล่า หรือเราต้องมีสโลแกนให้คนจดจำ ต้องมีขบวนการนักรีวิวสินค้าที่คอยป้อนลูกค้าให้กัน ต้องโปรโมทเว็บไซต์ตัวเอง ไม่ต้อง......
สำหรับผม ต้องการสิ่งเดียว คือ ให้คนเข้ามาอ่านแล้วได้ใช้ประโยชน์จากมันมากที่สุดเป็นพอ อ่านแล้วมีความสุขเป็นใช้ได้ คุณไม่ต้องมาจดจำชื่อผมให้รกสมอง คุณไม่ต้องมาตามเว็บไซต์หรือเฟจผมให้เหนื่อย คุณไม่ต้องมารับรู้ว่าผมเป็นใคร หรือ มีอาชีพอะไร ทำงานอะไร ขอแค่คุณอ่าน..... แล้วเอาข้อมูลที่ผมให้ไป ไปใช้ ไปแชร์ต่อ ไปบอกต่อ ไปเล่าต่อ และกลับมาทำรีวิวต่อในวันที่คุณไปไหนต่อไหนมา เพื่อส่งต่อข้อมูลให้คนอื่น แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว
ไม่นานมานี้ หลายคนอาจมอง pantip ในมุมไม่ดี ในกรณีที่มีหน้าม้า แอบอ้างโฆษณาสินค้าและบริการ ทำรีวิวโดยแอบโฆษณาเว็บตัวเองเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ จนเป็นที่พูดกันให้ทั่วว่า พวกรีวิวดีๆ นักรีวิวดังๆ แก๊งค์ม้าทั้งนั้น หรือทำไปเพื่อหวังผลประโยชน์จาก pantip ทั้งนั้น ผมบอกอะไรให้ มันก็อาจจะจริง แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครๆคิดทั้งหมด หลายต่อหลายคน เขาทำเพื่ออยากจะแบ่งปันข้อมูลด้านการท่องเที่ยวโดยไม่ได้หวังสิ่งใดจริงๆ เช่น คุณลุง500 น้าLow คุณnonny_nontakyy คุณมือปืนรับจ้าง ป้าเกษ คุณPKL คุณอาตี้ อินเตอร์เน็ต คุณSkyBox คุณMemories pink คุณลุงสองแรงน่อง ท่องโลกกว้าง พี่เป้Tarmtawan (คนนี้ข้อมูลรัสเซียและยุโรปอย่างแน่น) และอีกหลายคนที่ผมไม่ได้กล่าวถึง ....... เห็นมั้ยครับ มีหลายคน ที่ผมบอก และผมไม่อยากให้ทุกคนมอง pantip ในมุมที่ไม่ดี เพียงเพราะคนไม่กี่คนที่ทำเสีย
กระทู้นี้ของผมมันจึงเหมือนเป็นการ " ส่งต่อความสุข ของการท่องเที่ยว ด้วยการไปท่องเที่ยวแล้วกลับมาทำรีวิว เพื่อให้คนอื่นได้ไปต่อ เสมือนการส่งความสุขไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดสิ้นสุด " ดังนั้นใครอ่านแล้วชอบ ใครอ่านแล้วเห็นว่าเกิดประโยชน์ คราวหน้าคราวหลังไปเที่ยวไหนมา ก็กลับมาทำรีวิว ให้คนอื่นได้อ่าน ได้ใช้ประโยชน์กันต่อไปเรื่อยๆ นะครับ
**** ฝากบอกนิดนึงว่า
- อยากให้คนเข้ามาอ่านเยอะๆ อ่านและได้ใช้ประโยชน์จากมันมากๆ อ่านแล้วสนุกกับมันได้ความรู้จากมัน เปรียบให้มันเป็นเหมือนเพื่อนร่วมเดินทางอันน้อยๆ ซึ่งผมขอสัญญาว่า ตราบใดที่ทุกคนยังมีความสุขที่จะอ่าน ผมก็พร้อมและมีความสุขที่จะทำมันออกมาให้ทุกคนได้อ่านแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
- รีวิวนี้ ไม่ใช่ข้อมูลการท่องเที่ยวทั้งหมดของประเทศที่กล่าวมา แต่มันเป็นเพียงบางส่วน บางเมืองของประเทศดังกล่าวเท่านั้น
- รีวิวนี้ ผมจะใช้ สมมุติฐาน ว่าทุกคน ที่เข้ามาอ่าน ไม่เคยไปต่างประเทศ มาก่อน ดังนั้นผมจะใช้วิธีอธิบายแบบละเอียด เพื่อเป็นประโยชน์ของเพื่อนสมาชิกที่สนใจ ได้อ่านและเข้าใจง่ายที่สุด หากท่านใดทราบข้อมูลส่วนไหนอยู่แล้ว อย่าเพิ่งรำคาญ หรือคิดว่าไร้สาระ เพราะ คนแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนรู้มาก บางคนรู้น้อย บางคนไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นคนที่ร้เอยู่แล้วก็ถือว่าให้คนที่ยังไม่รู้ ได้รู้แล้วกันนะครับ
- จริงๆ แล้ว ผมอยาก นำเนื้อหาทั้งหมด เอามาลงในกระทู้เดียว เพราะ ถ้าทำหลายกระทู้ เกรงว่า มันจะกลายเป็นกระทู้ขยะ หรือกระทู้ไม่น่าสนใจ แต่ซึ่งด้วยความยาวของเนื้อหา มันเยอะมากๆ เยอะเกินกว่า ที่จะนำมาลงได้ในกระทู้เดียวได้หมด ดังนั้นเพื่อความสะดวกต่อคนทำ และ คนอ่าน ผมจึงขอแยกเนื้อ หาเป็น สองกระทู้ สองภาค สองตอน นะครับ ( เช็กกับฮังการี และ ออสเตรียกับเยอรมัน )
- ผมไม่ใช่กูรู ไม่ใช่คนเก่ง ดังนั้นถ้ามีข้อมูลส่วนใดที่ผมให้ผิดไป ขออภัยไว้ด้วย หรือ ใครจะแก้ไข และให้ส่วนไหนเพิ่มเติมก็ยินดีครับ ผมรับฟังทุกคนและอยากให้ผู้อ่านทุกคนได้ความรู้จากกระทู้นี้มากๆที่สุด
- ผมบอกทุกครั้งและจะบอกเสมอ ว่าบางครั้งการไปเที่ยวให้สนุกไม่ใช่เท่าแต่ดู โดยที่ไม่รู้อะไรเลย ประวัติศาสตร์และความเป็นมามันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้การท่องเที่ยวสนุกขึ้น ซึ่งผมเองแม้ไม่ได้จบประวัติศาสตร์มาโดยตรง แต่คณะที่ผมเรียนมา มันก็พอมีเกี่ยวข้องและต้องเรียนพวกประวัติศาสตร์ บ้างนิดหน่อย ดังนั้นบางครั้งบางทีผมพล่ามมากไปหน่อยก็อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ เพราะที่พล่ามไปอยากให้ทุกคนได้ความรู้ และได้จำติดตัว เมื่อถึงเวลาไปเที่ยวจริงๆ จะได้สนุกกับมัน
- และสุดท้ายขอขอบคุณ คุณPKL สำหรับ ข้อมูลรถไฟออสเตรีย ลุง500 สำหรับแรงบันดาลใจที่หาจากที่ไหนไม่ได้ เพื่อนที่เยอรมันสำหรับมิตรภาพที่ไม่เคยเปลี่ยนแม้เวลาจะผ่านมานานแค่ไหน เพื่อนร่วมทริปที่ร่วมเดินทางกัน และเพื่อนๆทุกคนในpantip ที่เป็นมิตรคอยแชร์ และแบ่งปันข้อมูลดีๆ ให้กันเสมอ
ผ่านแดน ศิวิไล ทั้งพงไพร ธาราริน
เป็นเหมือน สายเลือดใหญ่ หล่อเลี้ยงใน ธรณิณ
ภูมิน แห่งกระสินธ์ นครินทร์ มัสยา
กำเนิด ที่ป่าดำ ผ่านผืนถ้ำ และภูผา
เปรียบดั่ง ดวงชีวา มิต,อาชา,ปักษา,มีน
........... มหานี แห่งทศภพ
พร่างพรม พลิ้วมา เหมือนว่า ขาดใจ
หยุดก่อน เถิดหนา ก้าวขา ไม่ไหว
เรี่ยวแรง หัวใจ หมดไป ไม่มี
แค่เรา อยู่ข้างกัน ทุกๆวัน ก็สุขใจ
แต่ "กาลเวลา" ของปรากต่างหาก ที่เดินช้ากว่า เข็มนาฬิกา
สิ่งที่เอาเงินไปซื้อไม่ได้ คือ เวลา
สิ่งที่มหาลัยไม่เคยสอน คือ ประสบการณ์
สิ่งที่บ้านไม่เคยมี คือ ความท้าทาย
สื่งที่เราเรียนรู้จากโรงเรียน คือ โลกนี้มันกว้างใหญ่
สิ่งที่เราเรียนรู้จากความเป็นจริง คือ โลกนี้มันไม่ได้กว้างใหญ่เกินกว่าที่ตัวเราจะไปถึง......
ไม่เห็น ใครสักคน ที่อยู่บน หนทางไกล
บอกว่า "ฉันคิดถึง" คนๆหนึ่ง สุดหัวใจ
...............บางทีอยู่ไกลๆ ก็คิดถึงใครบางคน
แต่...... สะพานชาร์ล คือสะพานที่ "โรแมนติก" ที่สุดในใจของใครหลายคน