เราชอบรุ่นพี่คนนึง ที่โรงเรียนเดียวกันมา3ปีอักษรย่อ F แล้วแบบว่า เราก็คุยรู้จักกับพี่เค้า ตอนนั้นพี่เค้าก็ไม่รู้หรอกว่าเราชอบ จนวันนึง เล่นเฟส พี่เค้าส่งเกมส์มาให้เราเล่น ให้เราอัพสเตตัสว่า "ถ้าตัสนี้ถึง60ไลค์ จะเปลี่ยนภาพโปรเป็นรูปคนที่ชอบ" ทีแรกเราจะไม่เล่น แต่พี่เค้าเซ้าซี้ แล้วเราก็ไม่คิดหรอกว่ามันจะถึงก็เลยลองเล่น ทีนี้ปากฏว่าถึง เราก็ไม่รู้จะทำไง เลยแกล้งๆลืม แต่พี่เค้าก็มาบอกไห้เราเปลี่ยน เราก็จำยอมเปลี่ยน เอารูปพี่เค้านั่นแหละขึ้น พี่เค้าเห็นเลยมาเม้นเรา ว่าเราชอบพี่เค้าจริงๆหรอ เราก็บอกว่า อืม เรากลัวว่าพี่เค้าจะเกลียดเรา มองหน้ากันไม่ติด แต่ไม่ เรายังคุยกันเหมือนเดิม แต่บางครั้งพี่เค้าก็เหมือนให้ความหวังบ้าง แต่เราก็ไม่คิดเข้าข้างตัวเองหรอก พี่เค้าเคยมีแฟน อายุเท่าเรานี่แหละ แต่เลิกกันไปนานแล้ว พี่เค้ายังลืมไม่ได้มั้ง เราก็ไม่ได้ว่าไร ก็เฉยๆ ได้คุยแบบนี้ไปน่ะดีแล้ว
วันนึง วันงานปัจฉิมของเรา พี่เค้ามาถาม ว่าเราอยากได้อ่ะไร เราก็บอกอยากได้ตุ้กตา พอถึงวัน พี่เค้าก็ไม่ได้ซื้อไห้ ไอ่เราก็ดีใจ ตื่นเต้นตั้งนาน เราเห็นนะว่าพี่เค้าถือดอกไม้มาช่อนึงไหย่ๆ แต่เอาไปไห้ไครไม่รู้ เราก็ไม่ได้เสียใจไรมาก เราชินแล้ว กล้ารักก็ต้องกล้าที่จะเจ็บ วันนั้นช่วงบ่ายๆ เราก็เลยไปขอพี่เค้าถ่ายรูป พี่เค้ากอดคอเรา ลูบหัวเรา เราท้ออ่ะ ทำไมพี่เค้าต้องเหมือนให้ความหวังตลอดเลย ไม่เข้าใจ ถ้าพี่เค้าไม่ไห้ความหวังเรา เราคงจะเป็นพี่น้องกัน แล้วเราก็จะได้ไม่ต้องเจ็บ