ก่อนจะเล่าขอบอกก่อนเลยนะค่ะ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด เกิดขึ้นจริง 100 เปอร์เซ็น ตัวละครในเรื่องนี้มีอยู่จริง

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีมาเเล้วค่ะ ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ ม.ต้น อยู่เลยค่ะ เรามีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ซึ่งเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน และต่างห้องด้วย
ไปไหนก็ไปด้วยกัน ถึงไหนถึงกัน และเราก็มีเพื่อนสนิทต่างห้องอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนคนนี้เรารักและไว้ใจเขามากเลยค่ะ คือเรามีความรู้สึกว่าถูกชะตาอ่ะคะ
คือแบบว่ามันอธิบายไม่ถูก แล้วเรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราได้แอบชอบ ผช คนนึงอยู่ คือแบบว่าเหมือนเป็นป๊อปปี้เลิฟในวัยเด็กอ่ะคะ ผช คนนั้นเขาเรียนอยู่อีก รร. นึงนะ เขาเรียน รร.ในเมือง แต่บ้านเขาอยู่แถวๆบ้านเรา แล้วทีนี้คือเราก็แอด msn ไปคุยกับเขา แอด hi5 ไปคุยกับเขา แต่พอเราแอด msn เขาไป เขาจะชอบทักเรามาก่อน เราจำคำที่เขาชอบทักได้เลย คือคำว่า ดีๆ เขาจะชอบทักมาแต่คำนี้ เวลาเขาออน แล้วพอเรากลับกลับไปว่า ดีๆ เขาก็จะตอบกลับมาว่า อืมๆ  คือเราก็คุยๆกันแบบประมาณว่ากินข้าวยัง ? ทำไรอยู่ ? แล้วก็คุยเรื่องบลาๆๆๆ ไปเรื่อย คือเราจะคุยกันทุกวันอะค่ะ ประมาณ 6 โมงเย็นไม่ก็ 1 ทุ่ม เพราะหลังจากเลิกเรียน เขาต้องไปเตะบอลก่อน คือช่วงนั้นเรารู้สึกว่ามีความสุขมาก  แบบว่าวันๆนึงนะ ภาวนาแต่ให้เวลา 6 โมงเย็นมาถึงเร็วๆ เขาจะได้ออน msn แล้วก็คุยกัน คือช่วงนั้นเราคุยกันแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ คือเราอ่ะ ก็เป็นฝ่ายไปจีบเขาก่อนอะเนอะ แต่ก็ไม่ได้รุกมากมายอะไรนะ เพราะเราอ่ะเป็นคนเขินๆกับเรื่องพวกนี้ คือเราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย 55555 เราก็คุยกับคนนี้มาได้หลายเดือนเหมือนกันนะ เขาก็รู้นะว่าเราแอบชอบเขาอ่ะ เขาก็เหมือนจะคุยให้ความหวังเราด้วย เขาก็ถามเรานะว่าทำไมเราถึงชอบเขา เราก็บอกว่าเราไม่รู้ เราก็แค่รู้ว่าชอบอ่ะ ไม่มีเหตุผลอะไรมาก ชอบก็คือชอบอะเนอะ แล้วที่นี้เราคุยกันมาตั้งแต่เดือนมีนา พอใกล้จะถึงเดือน พย.วันลอยกระทง คือแบบว่าเรากับเขาก็เหมือนๆจะห่างกันไป เราไม่ได้คุยกันเหมือนแต่ก่อน คือเขาไม่ค่อยออน msn เลย หรือบ้างทีเขาออนเขาก็จะไม่ทักเรามาก่อนเหมือนแต่ก่อน แต่เราก็คิดว่าเขาคงจะไม่ว่างอะเนอะ  แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ก็ใช้ชีวิตเด็กมัธยมต้นต่อไป สนุกสนานเฮฮากับเพื่อน  แต่แล้วพอถึงเดือนมกรา เราก็มารู้จากปากเพื่อนในกลุ่มของเราว่า ผช คนที่เราแอบชอบอะ เขาเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทต่างห้องของเราแล้วนะ คือตอนนี้มันเหมือนโลกเคว้ง เหมือนมีอะไรมาตีเเสกหน้า เหมือนโลกจะหยุดหมุน (เวอร์ไปป่ะวะเรา55555)
คือแบบว่าเราคือแบบ เราทำตัวไม่ถูกอ่ะ คือเราไม่คิดอะว่าเพื่อนจะทำกับเราได้ แต่เราก็เข้าใจอะเนอะว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้  พูดไปก็ร้องไห้ไป ก็เนอะ ไม่มาเป้นเราไม่รู้หรอก แล้วทีนี้เรื่องราวมันก็บานปลาย กลายเป็นว่ากลุ่มเพื่อนสนิทเรากับเพื่อนสนิทต่างห้องก็แตกกัน กลายเป็นว่าเรากับเพื่อนคนนั้นก็แตกกันไปด้วย แต่ไม่ได้แตกกันเพราะเรื่อง ผช คนนั้นนะค่ะ คือมันเหมือนไปเป็นเรื่องของมิตรภาพอ่ะคะ คือเพื่อนกันก็ไม่น่าทำกันลง ตอนนั้นเราก็รู้สึกโกธรมากเลย เราทั้งลบเขาและเพื่อนเราออกจาก hi5  และก็บล๊อค msn  แล้วเรากับเพื่อนกลุ่มนั้นก็ไม่สนิทกันอีกเลย กลายเป็นเกียดกันไปเลย ไม่มองหน้า ไม่ยิ้ม ไม่ทักทาย คือมันคงจะกลับมาเป็นเหมือนไม่ได้แล้ว ณ ตอนนั้น  

พอเรากำลังจะจบ ม.3 เขาก็มีจัดงานเลี้ยงส่ง มีเปิดเพลงเศร้าๆ ภาพมีภาพประกอบ ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านมาขึ้นโปรเจกเตอร์ฉายให้เราดู
คือตอนนั้นกลุ่มเราและกลุ่มอดีตเพื่อนสนิทเราก็นั่งใกล้ๆกันนะคะ แต่ไม่มองไม่พูดกันเลย แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้า เพลงที่เปิดมาก็เริ่มเศร้าขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้นึกถึงมิตรภาพระหว่างเรา พวกเขาก็ร้องไห้ พวกเราก็ร้องไห้ และกลุ่มอดีตเพื่อนสนิทนั้นก้เข้ามากอดกลุ่มเพื่อนเราและก็เรา  เพื่อนคนนั้นที่เป็นเเฟนกับคนที่เราแอบชอบนั้น ก็เข้ามากอดเรา บอกว่าขอโทษ คือตอนนั้นเราก็ยังโกดอยู่นะ แต่เราก็ให้อภัยแม้เรื่องมันจะผ่านมาเป็นปีแล้วก็เถอะ

พอขึ้น ม.ปลาย เรากับเพื่อนกลุ่มนั้นก็ต่อที่เดิม รร.เดียวกัน แต่เพราะเราต่างคนต่างโตขึ้นด้วย และมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นหลายอย่างมันทำให้เราไม่เหมือนเดิม คือมันคงกลับมาเป็นเหมือนไม่ได้อีกแล้ว แต่เราก็ให้อภัยเขาแล้ว เเม้ว่าเขาจะไม่ผิดก็ตาม เพราะเรื่องของความรักมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ
ณ ตอนนั้นคนที่เราแอบชอบก็ยังคบกับเพื่อนคนนั้นของเราอยู่ คือตอนนั้นเราก็เฉยๆแล้วอะคือปลงได้แล้ว (แม้ในใจจะเจ็บปวดก็ตาม555555)
เวลาผ่านไป จนถึงเดือนธันวา ตอนนั้นเรากำลังจะสอบกลางภาค ม.4 วันนั้นเป็นวันเกิดเราพอดี คือเราก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเวลา แต่แล้วเราก็เห็นข้อความๆนึงซึ่งมันเป็นข้อใครไม่รู้ ส่งมาอวยพรวันเกิดเรา มันขึ้นเบอ คือตอนนั้นเราก็งงนะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เราก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเตรียมตัวสอบวิชาแรก แล้วพอถึงตอนกลางวันเราก็มาเปิดดูข้อความนั้นอีกครั้ง คือเราก็ให้เพื่อนในกลุ่มเราดูว่า เห้ย มีใครไม่รู้ส่งข้อความมาอวยพรวันเกิดเค้าด้วยวะ เพื่อนมันดูแล้วก็ขำๆกัน มันบอกว่าเห้ยใช่คนที่เมิงแอบชอบส่งมาหาป่ะวะ ไอ่เราก็ขำก๊ากเลย 5555555 คงเป็นไปไม่ได้หรอก เขาจะมาส่งข้อความมาอวยพรเราทำไม แล้วทีนี้คือเพื่อนเราก็เอาเบอร์โทรอันนั้นที่ส่งข้อความมาหาเราอะ เราไปเทียบกับเบอร์ชอบ ผช คนนั้น ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด
ปรากฏว่าเป็นของเขาค่ะ เขาส่วมาอวยพรวันเกิดเรา คือเราดีใจมากเลย ณ ตอนนั้น แล้วเราก็แกล้งโทรกลับไปค่ะว่านั้นเบอร์ใครค่ะ เเล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า เบอร์ พ ไอ่เราก็แกล้งตกใจนะ แล้วก็แกล้งถามว่า พ ไหน คือแกล้งแอ๊บทำเป็นไม่รู้อ่ะค่ะ แล้วก็บอกว่า พ ไง คือเราตื่นเต้นที่ได้ยินเสียงเขาเราก็เลยกดวางเฉยเลย 555555 ประสาทป่ะละเราอ่ะ แล้วทีนี้เราก็ส่งข้อความกลับไปประมานว่า ขอบคุณนะที่ส่ง ขค มาอวยพรเค้าอ่ะ อะไรประมานนี้จำไม่ได้ละ
แล้วเรื่องราวเล่านั้นก็จบลง ขอบอกไว้เลยนะค่ะว่าเรากับเขาก็ยังไม่มีเฟสบุ๊ค หรือ hi5  หรืออะไรที่สามารถติดต่อเขาได้เลยค่ะ คือเราไม่แอดเขาแล้วเขาก็ไม่ได้มาแอดเรา คือต่างคนต่างอยู่ คือตอนนั้นเขากับเพื่อนเราคนนั้นก็ยังคบกันอยู่ค่ะ แอบเจ็บนิดๆ 555555


แต่พอเข้าสู่ ม.6 เราก็ได้ยินว่าเขากับคนนั้นเลิกกันแล้ว แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ คือเพื่อนมาบอกเราก็เออๆเครๆรู้แล้วๆ แต่ก็ยอมรับนะค่ะ ว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยเลิกชอบเขาได้เลย แม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม........

แล้วอยู่ดีๆเราก็นึกครึ้มบ้าบออะไรก็ไม่รู้ไปกดแอดเฟสเขาเฉยเลย ใจนึงก็คิดว่าเราบ้าปะวะ ไปกดแอดเขาทำไม แล้วเขาจะรับเราไหม คิดไปต่างๆนานา แต่แล้วเขาก็รับแอดเราค่ะ ตอนนั้นเราก็ดีใจนะที่เขารับแอดเรา แต่พอรับแอดได้ไม่นานเขาก็เปลี่ยนเฟสใหม่ คือเราก็งงนะ แต่ก็ไม่กล้าแอดเฟสใหม่เขาไป กลัวว่าเขาจะไม่รับแอดเรา แต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เราก็มาแอดเฟสเรา ค่ะ คือตอนนั้นก็แอบดีใจนึงนิดนะที่เขาก็ยังมาเเอดเราอะเนอะ

แต่ถึงเราจะมีเขาเป็นเพื่อน แต่เรากับเขาก็ไม่เคยทักแชท หรือเม้นหน้าวอลคุยกันเลยนะค่ะ ได้เพียงแค่กดไลท์สเตตัสของเขา รูปดิสของเขาแค่นั้น ได้แค่เพียงแอบส่องเฟสเขา แค่อยากรู้ว่าชีวิตเขาเป็นยังไงบ้าง เพราะว่าตอนนี้เขาก็อยู่มหาลัยปี 1 แล้ว แต่พอมีเขาเป็นเพื่อนในเฟสเราบางทีเราก้รู้สึกแอบเศร้าเหมือนกันนะที่เห็นเขาตั้งเตตัสเพ้อถึงคนอื่น

เราก็ส่องเฟสเขาไปเรื่อยๆ เราก็เห็นเขาเพ้อๆถึงแฟนเขานะ เราก็แอบเจ็บเนอะ แต่ทำไงได้ ไอ่เรามันก็แค่คนที่แอบชอบเขาข้างเดียว พอเรากำลังจะจบ ม.6 แล้ว คือเราก็ดิ้นรนหาสอบตามที่ต่างๆ เตรียมตัวสอบ gat/pat เราก็ไม่ได้มีเวลาเข้าไปส่องเฟสเขาเลย และแล้วเราก็ติดมหาลัยเดียวกับเขาค่ะ เราติดรอบรับตรง คือเราก็ดีใจส่วนหนึ่งนะ เพราะสาขานี้เราก็ชอบ และเราก็ลงรับตรงมาหลายรอบแล้วก็ไม่ติดสาขานี้ เราเลยลงรอบสุดท้ายก่อนแอด ผลปรากฏว่าติด เราก็ดีใจ  พอถึงตอนที่จะไปสอบสัมพาด  แล้วก็แกล้งทักแชทไปหาเขาว่าถ้าจะไปมหาลัย…. ต้องไปนั่งรถที่ไหนหรอ  แล้วรถจะจอดส่งที่ไหน  ถึงหน้ามอไหม บลาๆๆๆ  คือเราก็ไม่คิดหรอกนะว่าเขาจะตอบ คือก็แกล้งๆถามไปแค่นั้น แต่ความจริงแล้วอะเรารู้ว่าต้องนั่งรถที่ไหน ไปยังไหน คือเราแค่แกล้งๆฟอร์มถามไปงั้น ประเด็นคืออยากหาเรื่องคุยอ่ะว่างั้นเถอะ 55555 แล้วเขาก็ตอบเราทันทีเลยค่ะ คือแบบว่าพิมนาทีต่อนาทีเลย ตอนนั้นก็แอบกรี๊ดดีใจนะ คือนั่งยิ้มอยู่คนเดียวหน้าคอมอ่ะ  มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกอ่ะ คือไม่ได้คุยกับเขาแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่ ม.3 ถึงแม้ว่าเขาจะพิมตอบตามมารยาทก็เถอะ แต่ก็ไม่ได้คุยกันมากนะ ก็คุยแค่เรื่องนี้อย่างเดียว ไม่กี่บรรทัดเอง ก็แอบยิ้มเหมือนกันนะ ตอนที่เขาถามเราว่า ไปสอบสัมพาดหรอ

แล้วหลังจากนั้นเราก็แอบคิดไปไกลว่าเราจะได้เจอเขาไหมน้า  เราเรียนคนละคณะกันค่ะ แต่คณะเขาเรียนตึกเดียวกับเราเลย เเต่พอมาเรียนจริงๆเข้า เราก็ไม่เคยเจอเขาเลยค่ะ เพราะตารางเรียนเราไม่มีตรงกันเลย ไม่มีเวลาไหนที่เรียนห้องข้างกันเลย เราก็คิดไปว่ามหาลัยก็ไม่ได้กว้างนะ แต่ทำไมเราไม่เจอเขาเลย ไอ่เราก็คิดว่าฟ้าน่าจะดลบันดาลให้เราได้เจอกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่เลย เพื่อนสนิทกลุ่มเรามาเรียนที่มหาลัยนี้หมดเลย พวกนั้นเขาได้เจอคนที่เราแอบชอบบ่อยมาก แต่เราไม่เคยเจอเลย สงสัยเรากับเขาคงจะไม่มีวาสนาได้เจอกันแล้วอะมั้ง  พอเรามานั่งคิดๆอยู่แล้ว เรานี้ก็บ้าเนอะ แอบชอบเขามา 5 ปี 6 ปี ยังไม่เลิกชอบเขาอีก แต่เราก็มีความสุขนะ ได้แค่แอบชอบเขาแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

ปล.มหาวิทยาลัยที่เราเรียนและเขาเรียนอยู่ภาคตะวันออกนะ เป็นมหาวิทยาลัยที่ไม่มีหมวกกันน๊อคเข้าไม่ได้ ต้องลงเข็น
มีวงเวียนและลูกระนาดเยอะมากกกกกก 5555