ผมนะ รักคนคนนึงมากผมเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย แต่ผมก็สามารถจีบผู้หญิงคนอื่นได้
แต่ความรู้สึกในใจนี้มันไม่เคยหายไปไหนเลย ต่อให้เจอกับคนอื่นยังไง ผมก็ไม่สามารถไปต่อได้
เพราะผมรู้ว่าผมยังรักคนคนเดิมอยู่ ผมไม่มารถรักใครได้หรือเข้าหาใครได้
ผมรู้สึกเป็นทุกข์มากครับ ผมอยากกลับไปแต่ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไง
จากคำที่เธอบอกว่า "ความรู้สึกเธอเปลี่ยนไปแล้ว แต่เธอยังรักผมอยู่ เธออยากให้ผมเป็นพี่ชาย"
เวลาผ่ามาซักพักนึงผมคิดว่าผมเป็นพี่ชายที่ดีให้เธอได้ แต่ผมทำไม่ได้เลยครับ
ผมรักเธอมาก ผมอยากให้เธอเจอคนที่ดีมากมากคนนึง เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ดี ฐานะทางบ้านดี
ถึงผมจะเลิกกับเธอมานานแล้ว แต่ผมยังเฝ้ามอง ยังเป็นห่วงตลอด
ไม่ว่าเรื่องใดใด ผมยังคงแคร์ ผมรู้ตัวนะว่าผมไม่ควร เพราะทางบ้านเค้าเกลียดผมมาก
แต่ด้วยความรู้สึกผมยังวางไม่ได้เลยจริง ผมอยากให้เธอเจอคนที่ดีจริงจริงซักคนนึง
ที่เข้าใจเธอเหมือนผม รักเธอเหมือนผม และเข้ากับเธอและครอบครัวได้มากกว่าผม
ผมไม่เคยเสียใจที่ได้รักเธอเลย ต่อให้ผมเป็นทุกข์อยู่ในตอนนี้ก็ตาม ผมหวัง
หวังแค่วว่า "เธอจะไปได้ไกลไปได้ดีเหมือนที่ผมได้คาดหวังในตัวเธอ"
ผมไม่แคร์หรอกครับว่าต่อให้ผมต้องเจ็บต้องจมอยู๋ในความทุกข์ไปอีกหลายปี
เพราะ คนรักที่ผมรักมากมันคือผลสำเร็จอย่างนึงในชีวิตผมเลย ผมอยากให้เค้า
ได้มีสิ่งที่ดีในชีวิตเหมือนที่ผมหวังไว้       
แต่ในขณะที่ผม
ผ่านมาช่วงนึงผมยังติดต่อกับเค้าอยู่ แต่เมื่อรู้ว่าเค้ามีใครซักคน
ละผมรู้จักคนคนนั้นผมซึ่งรู้ว่ามันไม่ดีผมพยายามเตือนเค้า
แต่เค้าไม่ฟังผม ผมทุกข์ใจมากถึงมากที่สุด
ผมไม่รู้ควรทำยังไงดี ผมเลยทำว่าผมลืมเรื่องนั้นไปแล้ว
แต่มันไม่ใช่ พอผมรู้ว่าเค้าเลิกกันนะผมดีใจมาก
แต่ผผมยังรู้สึกตัวว่าผมเป็นพี่ชายนะ ดีใจเป็นธรรมดา
แต่พอเมื่อผมได้เห็นเธอจริงจริงครั้งนึงทุกสิ่งกระตุ้นให้ผม ได้รู้ว่า
ผมไม่เคยลืมเธอเลย ทุกคืนที่ฝันเห็นเธอ ผมคิดว่าแบบบังเอิญไรงี้
แบบเคยเห็นหน้าใครคนนั้นก็เอามาฝัน
แต่ตอนนี้แล้วครับว่า ผมคิดถึงเธอตลอดเวลา
ผมอยากกลับไปหาเธอนะ แต่มันไม่มีทางเดินกลับให้แล้วละ


เรื่องที่ผมบอกเล่าไว้ทั้งหมดมาจากความคิดความรู้สึกทั้งหมดที่ผมมีให้เธอคนนั้น
ไม่ได้เป็นเรื่องแต่งขึ้นหรือเกินจริงแต่อยา่งใดใด
สำหรับผู้ชายที่รู้ตัวว่ารักใครซักคนเข้าจริงจริงอย่างหมดหัวใจ
สวัสดี.