สามก๊กฉบับคำกลอน

บทที่ ๓ ตอนที่ ๒ ลิโปัพเนจร

(๑)
๑๐๔.ฝ่ายในเมืองชีจิ๋วนั้นสุขโข
เมื่อ โจโฉ กลับไปไม่ห้ำหั่น
โตเกี๋ยม ขอบใจ เล่าปี่ ที่ช่วยพลัน
คิดจะยกเมืองนั้นให้ปกครอง
ด้วยตนเองก็ชราลงมากแล้ว
มีโรคภัยไม่แจ๋วไม่แคล่วคล่อง
ลูกก็มีไม่เอาไหนไม่น่าลอง
ได้ เล่าปี่ ช่วยปกป้องประชาชน

๑๐๕.ครั้งแรกนั้น เล่าปี่ ไม่ยอมรับ
จะยกกลับมืองไปไม่ขัดสน
แต่ โตเกี๋ยมขอให้อยู่ใกล้ตน
เล่าปี่ ขนพวกไปอยู่เมืองเสียวพ่าย
แต่ต่อมา โตเกี๋ยม ได้ป่วยหนัก
รู้ตัวแน่ว่าจักชีพสลาย
จึงตาม เล่าปี่ มาขอลาตาย
ฝากเมืองไว้ครั้งสุดท้ายต่อหน้าตา

๑๐๖.เล่าปี่ จำต้องรับภาระนี้
แต่ก็มีขุนนางช่วยทั้งซ้ายขวา
อีกทั้งประชาชนก็ศรัทธา
ทุกถ้วนหน้าผาสุกสนุกสบาย
สามพี่น้องครองเมืองชีจิ๋วใหญ่
เป็นหลักฐานต่อไปไม่ขวนขวาย
จัดบ้านเมืองสะสมทหารได้ง่ายดาย
อีกเสบียงมากมายไม่ขัดสน

๑๐๗.ฝ่าย โจโฉ รู้ข่าวให้เร่าร้อน
เหมือนดังนอนกองไฟไหม้ขุมขน
ตนรบราฝ่ายากลำบากลำบน
เล่าปี่ ไม่ดิ้นรนกลับได้ดี
ไม่ต้องเสียเลือดเนื้อแต่สักหยาด
กลับสามารถตั้งตัวขึ้นเร็วรี่
ที่ผอมแห้งแหงแก๋กลับอ้วนพี
นึกแล้วอยากขยี้ให้วอดวาย
(๒)
๑๐๘.ตั้งแต่นั้น โจโฉ ไม่ประมาท
ด้วยอาฆาต เล่าปี่ ไม่รู้หาย
เตรียมกองทัพทุกส่วนล้วนมากมาย
ขยับขยายคอยเวลาหาหนทาง
ก็พอดีได้พบกับ เคาทู
ซึ่งเป็นผู้มีฝีมือไม่เหินห่าง
ทิ้งกองโจรเป็นทหารเลิกละวาง
อยู่เคียงข้าง โจโฉ คู่ เตียนอุย

๑๐๙.แล้ว โจโฉ ยกทัพตี ลิโป้
ไม่ได้โม้บุกเข้าปักเอี๋ยงฉลุย
ทัพ ลิโป้ ก็แหลกแตกกระจุย
ต้องเดินดุ่ยกลับมาเมืองตันลิว
โจโฉ ติดตามตีไม่หยุดพัก
ไม่นานนักก็ยึดได้ไม่ทันหิว
ลิโป้ พาพวกพ้องหนีตัวปลิว
มุ่งหน้าฉิวหา เล่าปี่ ชีจิ๋วนั่น

๑๑๐.ขออาศัยตั้งหลักสักพักก่อน
ค่อยผันผ่อนให้ไพร่พลได้แข็งขัน
ตัว เล่าปี่ ยินดีรับไว้ฉับพลัน
แถมจะยกเมืองนั้นให้ปกครอง
ลิโป้ แปลกใจอยากใคร่รับ
แต่เกรง กวนอู กับ เตียวหุย จ้อง
ตันก๋ง จึงห้ามไว้ไม่ลำพอง
ขออาศัยหวังปรองดองอย่าขุ่นเคือง

๑๑๑.แต่ เตียวหุย นั้นเกลียด ลิโป้ นัก
ทำคึกคักเบ่งบ่อยคอยหาเรื่อง
ทั้งท้าตีท้าดวลอยู่เนืองเนือง
ใครจะเขื่องกว่าใครอยากใคร่ถาม
ลิโป้ นั้นอดใจจะไม่โกรธ
เล่าปี่ ต้องขอโทษแทนน้องสาม
ลิโป้ กับ ตันก๋ง พยายาม
ยอมรับความคับใจอยู่ไม่นาน

๑๑๒.จึงขอร้อง เล่าปี่ จะหนีจาก
อยู่ลำบากหาที่ใหม่หลายสถาน
เล่าปี่ วอนอย่าเพิ่งไปแม้รำคาญ
เมืองเสียวพ่ายหน้าด่านคงจะดี
ลิโป้ ขอคำนับรับน้ำใจ
อันกว้างใหญ่น่ารักของ เล่าปี่
ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีไมตรี
สองเมืองนี้จึงใกล้ชิดสนิทเอย.